Sahit Osmani
Nga fytyra jote bora merr bardhësinë
dhe shkëlqen mbi majat e larta të maleve
Nga bukuria jote deti nuk hesht ngritet tallaz
dallgëzon e buçet stërkalash dashurinë e
derdh
Nga qerpikët e tu bleron bari e rritet
Kopshtet lulëzojnë kur shfaqesh ti
Nga syri yt çel agimi dhe vezullon
dielli sheh me sytë e tu dhe e ndez shpirtin
Nga goja jote buzëqeshja mrekullon jetën
këto fjalë t’i kam thënë sa herë kur isha i etur
afër teje te kroi yt që gurgullonte pa u ndal…