Shkruan: Qazim THAÇI
Pranverë me erë gjaku, kudo.
Kërcas,dhëmbët dhe zemra grafullon.
Duke lëshuar Prizrenin me erë gjaku kudo.
Si të të lë Prizren,bashkë me eshtrat e shokëve të mi.
Shtëpitë e bëra hi.
E si ta braktisi, O Zot këtë qytet.
Ku përballë forcat e armikut më nuk duken barrierë.
Kristaltë duken sytë me lot pastërtie.
E si të zgjohesh nga kjo dhembje plotë mallkim.
Kur fëmijët e mbetur shahen e rrihen për një krishkë bukë.
Si e thyhen qafën këta armiq, si pa kokë.
Kush po i shiton them o Zot…..
Gjaku i foshnjave keqas i ka zënë këta theqafësh
Heshtje krijojnë netët e Bartolomeut.
I them gruas këtu duhet të jemi.
I them Atdheut, Albulenës e Gresës.
Poetët nuk i vrasin, luftëtarët si merr plumbi..
Orë e pikëllimit, duket sikur me Sazanin mat
Dritën e ditës së Bartolomeut shqiptar.
Për dreq sot as profetët mëkatarë
Nuk i lamë në maj 99 se nuk lëshohet
Ky qytet me erë gjaku kudo….
Sa më trishton heshtja e fëmijëve xinxar
Që heshtin sikurse lojëra më në botë s’ka
Humanizmi po vdes s’ka as qumësht as fasule
S’ka as vaj amerikane në “Nënë Terezë”.
Rrugët e heshtura shëtitje vetëm të tanksave
Në vend të Korzos me plotë rini.
Nënën e nanës se si askujt buza pak n’gaz
Si shkon pos lotëve të kristaltë si memec.
Askujt si shkon në mend as për lajme
As ti kujtojë së paku të vdekurit me
Ndonjë lutje fetare o Zot…..
Askush s’tregon as edhe një mahi
Pos secili mendon sa ters numrin 9 e 9 e 9-të
Kush pos këngëve jevgjish të Beogradit
Nuk ndien në sheshin e Shatërvanit.
I them Seles, a mbet kush pa u çmend në këtë qytet?
Ajo heshtur për herë të parë buzëqesh..
E më tha as ti ende s’je çmendur, mendojë.
Si askush s’tregon ndonjë barsoletë them me vete
E masë diellin me pëllëmbë dore si i luajtur mendsh.
As Drini në telefon sot nuk thirri, për të marrë mendimin e tij
Ku të shkohet kështu pa adresë them si në agoni.
Kukësi gri ishte bërë derë pritje për ata që
Kosovën e donin si vatrën e tyre
Prapë them e ku të shkohet pa adresë.
Jevgjit e Beogradit shamizezë mbi kokë
Sikur xhelat kacavirren mbi gjoks femrash
Që s’bëzajnë sepse se dinë se do vdesin përsëri
Si ta lë këtë qytet me erë gjaku i them mendjes
Ku për të mbetur në jetë, duhesh bërë kufomë e gjallë.
Sa rrallë dëgjohet shqipja
Karshi këngëve jevge të Serbisë….
Të shkosh në Kukës në operacionin “Shigjeta”
Ishte i vetmi shpëtim nga kjo çmenduri e nga ky vërbim.
Prizren,30 mars 1999.