Shkruan: Ilir F. Çabrati
E pata urryer gjyshin tim të ndjerë, ku me vet besimin e tij latent më patë thënë “Të bëhem mjek kundrejt pasionit por e shtruar si nevojë e kohës”, të fillosh ta trajtosh këtë temë është një gjë mendore e rënd dhe tejkalon mundësin e të kuptuarit logjik, e me një vështërsi edhe më të madhe të akumulosh dallimin ndërmjet tyre.
Universitetet tona, njohin pak apo mos të themi fare, student apo studente të pasionit nëse i shtrojmë si mundësi fakultative që të dyja, kanë një rrugë logjike por deri sa mbërrin tek fundi i maratonës shëndrrohen në ndyrësi totale. Student apo studente e pasionit mund të dallohet fare lehet në aspektin e mos realizimit të interesave të tij profesionale, e ai apo ajo nga nevoja përveç që përmbush interesat profesionale arrin të gllabëroj edhe cakun e punës. Është njetë sikur në një vend ku mbizotëron e kundërta e hirarkis “anarkia”, një universitet pa rregulla e përqendruar në duart e fuqisë muskulore e pak e vlerësuar ajo mendore.
Student apo studente nga pasioni, treten në mesin e atyre librave e bagazhin e njohurive oratorike nuk arrin ti shfaqe në institucionin më të zëshëm të dijes që mban emrin Universitet. Studenti apo studentja nga pasioni, lehet nënçmohet, kufizohet dhe shpesh përqeshet nga të tjerët ngase në index-n e tij/saj klasik shënohen nota (numra) të inferioritetit të lart. Padrejtësi në matjen e forcave mendore e përgatitore një klimë e krijuar që vlerësohet dija në bazë të një matematike kancerogjene, sa do të jete kjo gjendje? Apo karroca e diturisë do bartë të plagosurit e pasionit të diturisë.
Nëse fillosh ta trajtosh problem të tjerët nuk do e konsiderojnë ashtu shpesh do jesh në qendër të humorit të tyre duke të quajtur një karkalec i zhurmave të mëdha në njërën anë nuk gjunjëzohet sistemi e në anën tjetër akademikët e rëndomt duke i fryrë index-et me notat (numrat) marramendës.
Student apo studente nga nevoja, nëse i vështron në një këndvështrim modest nuk njohin gjuhen e gjunjëzimit ngase arma e fuqisë se tyre është kopjimi ordiner pa pasoja. Apo do eliminohen vet në raport me tregun e punës siç pretendohet nga disa profesor me paterica e në mënyëë decizive duke e mohuar këtë fakt se ata kurrë nuk u eliminuan përkundrazi mbeten avangardë në shoqërin tonë. Student apo studente nga nevoja, janë të kalibruar drejt nepotizmit e punësimit makiavelist.
Në koneksitet student apo studente nga pasioni dhe nevoja, ata kanë një lidhje intime ngase bartin me veti statusin e studentit por në koncepte nuk bartin nofkën e diturisë.
Madje as nga profesorët me paterica nuk ndodhë që të bëhet ky dallim, madje për ta nuk është fare shqetësues se në listat e provimeve mund të jesh i paarritshëm në kalueshmëri edhe pse për muaj të tërë ke studiuar një lëndë një fakt i pamohushëm, ndërsa ata studenta nga nevoja janë avangardë e të arriturave në provim, arsye e thjesht “kopjimi” dhe hapësira e pajustifikueshme e keqpërdorimeve e shumë karizmatik për disa profesor të përqafuar me këtë sistem të brishtë.
Pozita e studimit nga pasioni është tejet e zbehtë edhe për kundër faktit se mundësia autodidaktike është fakt noto, nëse në mënyrë të hapur kërkon nga elita e profesorëve t’i nënshtrohemi provimit në formën verbale është mundësi e pamundur ngase duhet të respektohet korniza ligjore të vlerësuarit me shkrim si një mënyrë diskriminues dhe jo proporcionale me atë verbale.
Në Universitetet tona kurora e përcaktushmëris së dijes është nota një përqafim i kuantitetit krejtësisht fakt notor e shumë i rrezikshëm për ata që e lidhin jetën me profesionin.
Është një dinamizëm i madhe jo në aspektin e elaborimit të shkencës por të likuidimit të provimeve përmes numrave djallëzore, tamam një garë që për të mbijetuar duhet të sakrifikohet e mira e kanosur.
Përsëri procesi i notimit ka karakterin stereotip në korrelacion me të mbledhurit njohuri apo studim, nëse studimi një ditë nuk do lirohet nga procesi i notimit përsëri kuantiteti do te jetë prezent në procesin e të studiuarit ngase nota dhe dija janë aktere kryesore në vlerësimin e shoqëris tonë dhe shpesh’herë nota renditet ndër të parët dhe varroset dija si forcë e errësirës në heshtje.
Një ditë heshtja do të troket rëndë në lustrat e ndërgjegjësimit intelektual e institucionet tona Universitare do zgjidhin me pasion të pasionuarit e shkencës dhe e drejta do jetë rregullator e sistemit tonë universitar.
Mbesim me shpresë se shkenca dhe studimi do jenë në diversitete paradoksale që i paraprin problematikave duke kërkuar ajkën e më të mirës.