Qyteti i bukur i Prizrenit mund të humbasë këtë epitet nëse nuk ndalohen ndërtimet jashtë kritereve, në zonën e saj historike.

Duke parë gjendjen e Qendrës Historike të këtij qyteti, Ministri i Mjedisit dhe Planifikimit Hapësinor, Dardan Gashi, ka krijuar një Task Forcë, përmes së cilës do të inspektohen të gjitha ndërtimet në këtë lokacion.

Të gatshëm për të ndihmuar nismën qeveritare shprehen edhe autoritetet komunale.

Zëdhënësi i Komunës së Prizrenit, Ymer Berisha, ka thënë për Klan Kosova se Komuna është e gatshme të ndihmojë edhe në rrënim, nëse Task Forca vlerëson se ky veprim është i nevojshëm.

“Pas analizës së Task Forcës, jemi të gatshëm si Komunë të hyjmë edhe në politikat e rrënimit, kudo që ka tejkalim të lejeve të ndërtimit”, ka thënë Berisha.

Edhe një ndihmë për Task Forcën vlerësohen të jenë dëshmitë e grumbulluara nga Organizata Joqeveritare “Ec më Ndryshe”.

Përfaqësuesi i kësaj organizate, Hajrullah Çeku, pohon se në Qendrën Historike të Prizrenit është një listë e gjatë e ndërtimeve që kanë kaluar kriteret e parapara.

“Po, ka shumë raste të ndërtimeve që janë bërë në Qendrën Historike të Prizrenit. Janë raste të ndërtimit të hoteleve, janë raste të tejkalimeve të ndërtimeve të larta. Është një listë e gjatë e ndërtimeve, që shkon deri tek uzurpimi i hapësirave publike”.

Vendimi për themelimin e kësaj Task Force duket se ka gjetur edhe përkrahjen dhe pëlqimin nga vetë prizrenasit.

Një qytetar i Prizrenit ka thënë për Klan Kosova se këto ndërtime pa kritere duhet të rrënohen për të mirën e qytetit.

“Kanë bërë njerëzit ndërtime pa kritere, dhe besoj që Komisioni dhe Task Forca që po krijohet do të dijë t’i vlerësojë në mënyrën e duhur. Ato që duhet të rrënohen, duhet të rrënohen, sepse janë për të mirën e qytetit”.

“Jo prej kulmit por prej themelit, le t’i shkatërrojnë të gjitha, prej A deri në ZH”, ka thënë një tjetër qytetar i Prizrenit, për Klan Kosova.

Grupi legjendar “Led Zeppelin” pritet të publikojnë disa incizime të padëgjuara më parë, si ajo “La La” që ishte realizuar në vitin 1969. Kënga, së bashku me disa incizime në studio dhe live të padëgjuara më parë, do të jenë pjesë e ribotimit të edicionit të albumeve “Led Zeppelin”, “Led Zeppelin II” dhe “Led Zeppelin III”.

Albumet janë ripërpunuar nga kitaristi dhe producenti Jimmy Page. Albumet do të publikohen më 2 qershor në një CD, në pllaka dhe në internet, por grupi nuk ka njoftuar për çmimin e tyre. Pllaka do të jetë e paketuar ashtu siç ishte publikuar për herë të parë LP-ja e grupit.

Kënga “La La” ishte incizuar për “Led Zeppelin II” por nuk ishte përfshirë në këtë album. Kjo do të jetë kënga më “e re” e grupit që prej publikimit të “Coda” në vitin 1982.

Ripërpunimi i albumit “Led Zeppelin” do të përfshijë nëntë këngë, të padëgjuara më parë e që ishin incizuar gjatë performancës së tyre në Olympia Theatre më 10 tetor të vitit 1969.

Përveç këtyre këngëve, do të jetë i përfshirë edhe një version 15 minuta i “Dazed and Confused”. Edhe albumi “Led Zeppelin III” përfshinë kompozime të padëgjuara më parë, të cilat kanë qenë paraardhëse të këngëve që u publikuan më parë si: “Jennings Farm Blues”, “Bathroom Sound”, “Keys To The Highway” dhe “Trouble In Mind”.

Më herët ishte thënë se “Led Zeppelin” mund të bashkohet së shpejti, me Robert Plantin që kishte thënë se ai po priste Pagen dhe John Paul Jones.

“Jam i lirë gjatë vitit 2014”, kishte thënë ai.

“Si mund të ketë lëvizje letrare në Shqipëri?” Jasques Bourcart, akademik francez, e nis me këtë pyetje studimin e tij “Lëvizja letrare në Shqipëri” botuar më 1921 në Paris. Duke folur mbi mendimin e nxituar të linguistit gjerman Gustav Majer dhe propagandës së vendeve fqinje me Shqipërinë, të cilët gjithnjë kishin synuar ta ndanin këtë vend të vogël, përmes një raporti të studiuar me kujdes, Bourcart kërkon t’i tregojë lexuesit francez të kundërtën. “Letërsia shqiptare ekziston”, shkruan ai. Pas misionit ushtarak në Marok, gjatë kohës së luftës së madhe, dhe pas takimit me gjeologun e madh francez Lui Zhentilin, Jasques Bourcart do të gjendet në regjimentin francez, në të cilin ishin rreshtuar edhe spahinjtë marokenë në Shqipërinë mesdhetare në Korçë dhe Pogradec. Gjatë qëndrimit në Shqipëri, edhe pse në mision ushtarak, Bourcart shkeli çdo pëllëmbë të vendit, i mbrojtur ashtu siç shkruan edhe vetë nga “besa shqiptare”. Ishte vetëm 25 vjeç kur u end qyteteve të Shqipërisë për të kuptuar më shumë vendin, ku natyra ishte kaq e ngjashme me njerëzit. Pas kthimit në Francë, ai do vazhdonte karrierën akademike si anëtar i Akademisë Franceze dhe shef i Katedrës së Gjeologjisë në Sorbonë. Për të mbërritur te lëvizjet e para letrare në vend, Bourcart bën një vështrim historik të së shkuarës për t’u ndalur më pas te gjuha.

“Gustav Majeri, një ndër gjuhëtarët e parë që është marrë me gjuhën shqipe, ka ngulmuar te pesha që kanë huazimet e fjalëve nga gjuhë të tjera dhe ‘bastardimet’ e formave autoktone të saj. Ky opinion u përhap me shpejtësi dhe përsëritej deri edhe në mbledhjet e komitetit të studimeve të Traktatit të Versajës. Megjithatë statistikat e Majerit kanë pak vlerë bindëse, sepse numri i fjalëve të gjuhës shqipe që mblodhi ai është shumë i vogël.

Për më tepër përfundimet e tij mbështeten në mënyrë të thatë vetëm në shifra. Unë vetë, bie fjala, kam qenë dëshmitar i zhdukjes dhe zëvendësimit të natyrshëm të shumë fjalëve turqisht, që ky dijetar i kishte vënë re në gjuhën shqipe”, shkruan Bourcart.

Por gjuhëtari danez, Holger Pedersen, është i një mendimi tjetër. Sipas tij, gjykimi i Majerit është shumë sipërfaqësor. Pederseni mendon se për të provuar diçka duhet që më parë të kesh mbledhur të gjithë fjalorin e gjuhës shqipe dhe se as kjo nuk do të mjaftonte. “Asnjë prej atyre që janë familjarizuar me gjuhën e gjallë shqipe dhe që zotërojnë njohuri shkencore për strukturën e saj, nuk mendon se ajo është gjuhë e përzier. Ashtu si të gjitha gjuhët e botës edhe ajo ka thithur një sasi fjalësh të huaja. Por gjuha shqipe ka pësuar një zhvillim të vetin, të mirëfilltë, që e ka bërë atë të jetë sot një gjuhë e bukur, plot mundësi dhe që duhet të bëjë krenari për ata që e flasin, duke qenë se instrumenti i shenjtë i kulturës së kombit shqiptar”, shkruan Jasques Bourcart. Rrëfimi i tij për letërsinë shqipe nis nga libri i parë i shkruar në gjuhën shqipe ai i Buzukut më 1555-n. Më pas, Fjalori latino-epirot i murgut Frang Bardhi.

Në vitin 1525, Bogdani, kryepeshkop i Shkupit, boton “Çeta e profetëve”, që u botua në Venedik me germa latine e shenja diakritike… Poema “Lahuta e Malcisë” quhet një ngjarje për jetën letrare të kohës sipas Bourcart. “Më 1899-n, atë Fishta boton fillimin e poemës së parë me frymëzim realisht kombëtar. Poetët toskë që i kishin paraprirë atij, për shembull Naim Frashëri, kanë huazuar veçanërisht nga lirikat perëndimore, ose kanë bërë përshkrime të stërzgjatura historike me frymë romantike. Poema e Fishtës, ‘Lahuta e Malcisë’, është e frymëzuar drejtpërsëdrejti nga rapsoditë e vjetra popullore të gegëve.

Nëse te kjo poemë ashtu si në të gjithë veprën e këtij shkrimtari, mund të haset ndikimi i poetëve italianë të rilindjes, veçanërisht Manxonit, ky ndikim është krejtësisht i pavullnetshëm, mes gjendjes morale të Shqipërisë së atyre viteve dhe asaj të Italisë të fillimit të shekullit XIX, ka një ngjashmëri vërtet të madhe! Për më tepër mund të thuhet se disa strofa të Fishtës janë bërë aq popullore, sa ata që i këndojnë nuk i dinë fare origjinën e tyre. Po atë vit, Fishta dhe monsinjor Primo Doçi, peshkop i mirditorëve, themelojnë shoqërinë “Bashkimi të arsimit kombëtar”. Ky grupim, që ndërkohë ka edhe një gazetë, luan rol të madh në rizgjimin kulturor të Veriut të Shqipërisë”. Një moment tjetër i rëndësishëm në lëvizjet letrare shqiptare pas 1900-s, sipas Jasques Bourcart, është dhe themelimi i revistës “Hylli i Dritës” më 1914-n nga françeskanët. Ai e quan këtë revistë një botim të dorës së parë.

“Ajo është e denjë për nivelin e revistave të Europës Perëndimore dhe luajti një rol të madh si nëpërmjet botimit të analizave kritike mbi gjithçka të shkruar jashtë mbi Shqipërinë, ashtu edhe nëpërmjet studimeve filozofike letrare, si dhe botimit të veprave me përmbajtje të lartë letrare apo pjesëve të zgjedhura nga poema epike popullore…”, shkruan ai.

Teksa bën një përshkrim të situatës në të cilën ndodhet vendi, ai thotë se që kur vendi ka qeverisjen e vet, evolucioni intelektual ka qenë disi i vonuar në Veri, shkaktuar prej pasigurisë që kanë krijuar disa incidente kufitare, ashtu edhe prej luftërave të brendshme politike. Në qeverinë “popullore” të Ahmet Bej Zogut, në Shkodër u hap një gjimnaz laik, gjë që në ambientet fetare bëri të shpërthejnë polemika të ashpra. Çështja klerike doli edhe në Shqipëri. Gjithashtu në Veri, ku shtëpitë janë jashtëzakonisht të shpërndara dhe ku nuk ka fshatra të vërtetë, është më e vështirë që arsimi popullor të marrë atë zhvillim që ka pasur në zonat toske. Teksa flet për kohën kur Noli ishte Kryeministër, Jasques Bourcart e quan atë një amator me ironi të hidhur në letërsi. “Ai është gjithashtu një historian i vërtetë, që ka shkruar veprën e parë sipas një metode me të vërtetë shkencore ‘Historia e Skënderbeut’.

Kjo vepër shquhet për energjinë e stilit fjalëpak dhe për sa mund të gjykoj unë, gjuha e përdorur është shumë herë mjaft personale. Në tërësi, libri të jep përshtypjen se është shkruar me stil të rreptë, por shumë të thjeshtë dhe të zhveshur, me dashje nga çdo lloj retorike. Ai sigurisht që nuk e shteron dot atë temë që do të kërkojë kërkime të tjera, por vepra është e denjë për shqiptarin e madh, historinë e të cilit përshkruan”, shkruan Jasques Bourcart. Luigj Gurakuqi është për të poet, prozator, gazetar dhe përkthyes me formim kryesisht italian. “Ai aktualisht është ministër i Financave. Vepra e tij është mjaft e shpërndarë dhe e vështirë për t’u rrokur. Ai është, siç mendoj unë, nga më të mirët, e ndoshta më i miri prozator shqiptar, të paktën i dialektit gegë, një ndër ata që e zotëron gjuhën mjaft mirë e që më vonë do të bëjë emër”, shkruan ai. Të fundmit shkrimtar që përmend në studim është ai që, sipas tij, është në krye të të gjithë letërsisë shqipe, poeti Gjergj Fishta. “Poeti Gjergj Fishta, françeskan me origjinë nga një familje fshatare e Zadrimës, paraqet edhe prototipin e racës së vet, i fortë, i qeshur, i rrëmbyer me një ironi njëkohësisht të hidhur e tejet të hollë dhe në tërësi jashtëzakonisht pasionant.

Unë vetëm kam mundur të ndërgjegjësohem mbi mjeshtërinë e jashtëzakonshme me të cilën ai përdor shqipen, që nëpërmjet të qenët lakonike e saktësisë së shprehjeve të veta, nuk mund të krahasohet veçse me gjuhët antike. Harmonia e vargjeve aq tingëllues, fuqia e lirizmit të brendshëm, një prirje natyrale drejt dialogut teatral, ja çfarë e karakterizon Fishtën. Libri i tij “Gomari i Babatasit”, u ble i gjithi për dy ditë. Ai është me një fjalë shqiptari i mirëfilltë, fisnik i zjarrtë, por i rrezikshëm. Frymëzimi i tij është vetëm heroik dhe në ngjashmëri të plotë me atë të rapsodive popullore, patriotik dhe fetar…”

Senati i Universitetit të Prizrenit “Ukshin Hoti” ka zgjedhur dekanët e tre fakulteteve, atë të Ekonomikut, Edukimit dhe të Shkencave Kompjuterike.

Dekan i Fakultetit të Shkencave Kompjuterike u zgjodh Prof. dr. Artan Dermaku, Fakultetit Ekonomik , Prof. dr. Bekim Berisha, ndërsa i Fakultetit të Edukimit, Prof. dr. Ismet Temaj.

Ndërsa edhe pas dy raundesh votimi, nuk arriti të zgjidhet dekani i Fakultetit Juridik, ngase rezultati ishte baras.

Funksionin e dekanit në Fakultetin Juridik do të vazhdoj ta ushtroj kryesuesi i Këshillit të Fakultetit, Prof. dr. Enver Buqaj, derisa të gjedhet dekani i këtij fakulteti.

Votimi ka qenë i fshehtë dhe procesi është zhvilluar normalisht.Rreth zgjedhjeve në Fakultetin Juridik do të vendos KQZ-ja e UPZ-së.