Nuk janë të rralla rastet kur makinat shkelin biçiklistët dhe këmbësorët në Prizren.
Kështu, sot në mëngjes një makinë ka shkelur një biçiklist, i cili sipas një lexuesi të Indeksonline është i lënduar rëndë në kokë.
Aksidenti ka ndodhur në rrugën “Jusuf Gërvalla”, te semaforët afër Tregut të Gjelbër. /Indeksonline/
Kryetari i Nismës për Kosovën, Fatmir Limaj, beson se shpëtimi i Kosovës, fillon në Prizren. Ai tha se Nisma për Kosovën, ndryshimin e Kosovës, do të fillojë me Prizrenin.
“Prizreni është baza dhe zemra e Nismës për Kosovën”, tha Limaj në Prizren.
Nismës në Prizren, ju kanë bashkuar 100 anëtarë të rinj. Limaj ka ftuar qytetarët që t’i bashkohen subjektit të tij politik për të ndryshuar Prizrenin.
“Ju ftoj që të bisedoni me të gjithë ata njerëz që deri sot janë mashtruar nga nëntoka, që të bashkohën Nismës për Kosovën”, tha Limaj, shkruan PrizrenPress.
Sipas tij, Nisma ashtu sic ka premtuar, ka dëshmuar se nuk bënë pazar për vendin,
“Ende jemi të gatshëm të bëjmë për Kosovën, por jo Kosovën me dhanë për interesa individuale”.
Limaj, gjatë fjalimit të tij, disa herë ka përmendur termin “nëntokë”, duke ju referuar pushtetarëve.
“Drejtuesit e Kosovës janë tinëzar. Marrëveshjet e nëntokës nuk do të shkojnë gjatë”.
Limaj tha se gjysma e Prizrenit është ndërtuar me paratë e mafiozëve.
Edhe kryetari i Nismës në Prizren, Zafir Berisha ,ka ftuar qytetarët që t’i bashkohen Nismës.
“Të bëhemi bashkë që t’i thojmë stop keqqeverisjes në Prizren dhe Kosovë”, tha Berisha. /PrizrenPress.com/
Organizata e Veteranëve të Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK) pajtohet që të ketë hetim rreth dyshimeve për fryrjen e listave, por që kjo të mos ndodhë tani. Kjo Organizatë ka kërkuar nga Qeveria e Kosovës që në konto të veteranëve të dalin mjetet edhe në muajt e këtij viti.
Kryetari i Organizatës së Veteranëve të Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Smajl Elezaj, ka thënë se në takimin që kanë pasur me kryeministrin i kanë bërë kërkesë që të dalin mjetet e pagesës për muajin shtator.
“Kemi kërkuar që të mos ketë vonesa për pagesën e veteranëve”, tha ai.
Elezaj ka thënë se po ashtu kanë kërkuar që të gjenden mjetet për të kryer pagesën edhe për muajt e tjerë të këtij viti.
Ai tha se kanë biseduar edhe rreth deklarimeve të fundit lidhur me dyshimet se listat janë fryrë me veteranë të pamerituar, madje, sipas tij, është kërkuar nga institucionet që të mos propagandohet rreth dyshimeve me lista.
Elezaj nuk ka mohuar këto dyshime se listat janë fryrë, mirëpo ka deklaruar se për shkak të gjendjes së rëndë ekonomike dhe papunësisë me të cilën përballen veteranët sivjet të shkohet me pagesat sipas listave ekzistuese./Zeri/
Skender Berisha
Shtruar në pupla pupla gjethesh
Pupluar vjeshte
Më eja e etur
Sikur erdhe atëhera
Kur këndonte era
Në flisnim me veten
E kalonim vjetin
Besa edhe shekullin
Bridhnim e bridhnim
Kishin vetëm fillim
tetor 2016
Nga Mustafa Nano
Nasho Jorgaqi publikoi disa ditë më parë një shkrim të tijin mbi një letër që Gjergj Fishta i ka dërguar në vitin 1939 një oficeri të lartë fashist. Nuk të lë indiferent përmbajtja e kësaj letre të shkruar në vitin 1939. Në të, përveçse del në pah një marrëdhënie e ngrohtë e konfidenciale e poetit të madh shqiptar me një hierark fashist, flitet edhe për “rrugën e drejtë që duhet të ndjekin qeveria e populli italian për të ngritur nga mizerja shumëshekullore popullin e mjerë shqiptar”. Por nga ana tjetër kjo letër nuk të befason, gjithashtu. Kjo letër flet më pak se sa ndonjë letër tjetër që ai i ka dërguar Mussolinit e më pak se sa ndonjë gjest i tiji, siç është ai i anëtarësimit në Akademinë Italiane të kohëve të fashizmit.
Është kjo një njollë në jetën e tij? Sigurisht. Edhe heshtja e tij pas pushtimit, deri sa vdiq në dhjetor të vitit 1940, është domethënëse. Ndoshta ka të bëjë me një brejtje ndërgjegjeje për këtë zgjedhje të tijën. Ndoshta. Brejtje ndërgjegjeje si patriot (fashistët i kishin pushtuar vendin), e jo si intelektual. Të rrimë shtrembër e të flasim drejtë, si intelektual nuk ishte i vetmi ato mote që i ishin lëbyrur sytë prej fashizmit. George Bernard Shaw e shfaqte hapur simpatinë për Mussolinin. Edhe indiani i famshëm Rabindranath Tagore ra në këtë grackë. Ai shkoi në Itali në vitet ‘920, dhe i shijoi shumë si pritjet që i bënë me tam-tame, ashtu edhe takimet me Duçen. Nuk kish ndonjë gjë shumë të çuditshme ato kohë të ishe fashist. Në vitet ‘920 e ‘930, fashizmi, nazizmi, por edhe komunizmi, tërhiqnin vëmendjen për shkak të një vitaliteti që demonstronin në qeverisjen e vendeve ku këto regjime ishin instaluar. Dhe ky vitalitet binte më shumë në sy përballë regjimeve demokratike e parlamentare që jepnin shenja dobësie pas Luftës I Botërore. Sot ne e kemi të kollajtë të lartësojmë anti-fashistin Romain Rolland (që ishte pro sovjetik, gjithashtu) e të dënojmë Bernard Shaw-n, por në atë kohë, kur demokracia nuk ishte edhe aq në modë, gjërat nuk kanë qenë kaq të qarta.
Ka edhe një rrethanë tjetër “shfajësimi”. Pushtimi fashist duhet të jetë shoqëruar natyrshëm edhe me ndjesinë e një nëpërkëmbje të nderit nacional (Fishta ishte patriot, su questo non ci piove), por mund të ketë qenë edhe një emocion çlirimi për të gjithë ata shqiptarë, përfshirë Fishtën, që nuk duronin dot të jetonin nën hyqmin e Ahmet Zogut. Ideja “më mirë nën sundimin e italianëve se sa nën sundimin e Zogollit” mund të shihet me të drejtë si jo patriotike (dhe në këtë pikë nuk ka kontekst që të të shfajësojë), por nuk është edhe aq e çmendur. Italianët e Mussolinit kishin dhënë prova gjatë dy dekadave që i paraprinë Luftës II, se ishin të gatshëm të bënin investime të mëdha në Shqipëri e në këtë kuptim nuk ka qenë një gjë irracionale të besoje se ata mund t’ia dilnin që t’i futnin shqiptarët e “parimeve morale e shoqërore aziatike” (siç citohet të ketë thënë Fishta nga Roberto Morozzo della Rocca) në rrugën e modernitetit. “Ndoshta jemi përpara një iluzioni pleqërie”, ia bën studiuesi italian. “Ndoshta ka mbetur viktimë e një padjallëzie politike”, shtoj unë.
Përveç kësaj, ftesa për t’u anëtarësuar në Akademinë italiane të kohës, dhe pranimi i saj, mund të qortohen aposteriori, por sikur ta kontekstualizonim këtë ngjarje, gabimi nuk do të na dilte kaq i madh sa duket. Akademia Italiane, edhe pse ishte e lidhur me regjimin fashist, nuk i kishte humbur atributet akademike. Ajo ishte Akademi. Ndërsa Gjergj Fishta ishte një intelektual shqiptar, të cilin anëtarësimi në të do të mund ta nxirrte nga errësira provinciale, ku rrinte i zhytur. Në këtë pikë është viktimë e një dobësie humane, do thoja unë. Nasho Jorgaqi e vendos gatishmërinë e Fishtës për t’u anëtarësuar në Akademinë italiane përballë refuzimit që i bëri Çabej ftesës për të punuar në Institutin shqiptaro-italian mbi studimet shqiptare (viti 1942), por nuk më duket se situatat janë të ngjashme. Eqrem Çabejn e nderon refuzimi që ai i ka bërë kësaj ftese, por nuk dimë se ç’qëndrim do mbante ndaj ftesës për t’u anëtarësuar në Akademinë e famshme italiane. Ndoshta do ta refuzonte po njësoj, por ne nuk kemi si ta dimë me siguri, sidoqoftë. Pastaj, refuzimi i Çabejt ka ndodhur në vitin 1942, kur fashizmi nuk ishte në kulmin e famës së vet. Dhe ky është një fakt shumë domethënës që ia heq forcën paraleles së ngritur mes Fishtës e Çabejt.
Unë jam dakord me Jorgaqin e të tjerë që i japin rëndësi këtij momenti në jetën e Gjergj Fishtës. Ne duhet të mësohemi që figurat tona nacionale t’i shohim me dritë-hijet e tyre. E në këtë kuptim, nuk duhet të mendohemi dy herë kur vjen puna për të nxjerrë në evidencë ngjarje e qëndrime që “i deheroizojnë” këto figura. Nga ana tjetër, duke i kritikuar figurat tona me peshë kombëtare, ne mbajmë dashje pa dashje edhe një qëndrim të caktuar etik, me të cilin edukohen brezat e rinj. Këta të fundit duhet ta dinë se Fishta ka gabuar. Ashtu si duhet ta dinë edhe se ku kanë gabuar të tjerët.
Është vënë re që përpjekjet për të futur në scanner-in e historianit e të studiuesit personalitetet e kulturës kombëtare bëhen shpesh me logjikë detraktorësh, e shihen po kaq shpesh si punë detraktorësh. Por ne duhet të mësohemi me faktin që këto personalitete ne i nderojmë jo ngaqë kanë qenë shenjtë, por për një arsye shumë tokësore: kanë qenë të aftë e të gatshëm të bëjnë më shumë se të tjerët në momente të caktuara të historisë. Kështu që nuk kemi pse t’ua marrim për të madhe një lajthitje në jetën e tyre, ashtu si nuk kemi pse të pickohemi kur dikush i nënvizon këto lajthitje. Në këtë kuptim, të bën pak përshtypje që adhuruesit e Fishtës nervozohen kur atij ia nxjerrin në dritë këtë dobësi për fashizmin. “Morozzo della Rocca është anti-françeskan e anti-shqiptar”, ia bënte dikush ca kohë më parë, i zemëruar që Della Rocca, mbi bazën e dokumenteve që ka gjetur, arrinte në disa përfundime që nuk bien mirë në veshët e fishtianëve. Të bën përshtypje ca më shumë fakti që këta të fundit shfaqen disi të ndrojtur, e si të çarmatosur, përballë dobësive të idhullit të tyre. Ndërkohë që nuk ka arsye të sillen kështu. Sipas meje, ata duhet të bëjnë tjetrën. Duhet të thonë: “Ok, Fishta ka gabuar lidhur me fashizmin, por kjo përbën veç një pikë të vogël njolle, e cila nuk bie në sy në veprën e tij të madhe.” Dhe kjo është e vërteta.
Ka edhe një gjë. Kur japim vlerësime për personalitetet e historisë sonë, ne duhet të jemi më zemërgjerë se sa francezët, italianët, gjermanët etj. Gjergj Fishtës, Faik Konicës, Fan Nolit, Mustafa Krujës, Anton Harapit, Ernest Koliqit, Mit’hat Frashërit etj., mund t’u gjejmë njolla, por nuk duhet të harrojmë se këta janë personazhe qendrore të historisë së Shqipërisë. Këta janë pionierë të kulturës e themelues të kombit. Përfytyroni për një moment sikur këta të mos ekzistonin! Historia jonë do të ishte e zbrazët. Pa themele.
Përfundimi? Shyqyr që Gjergj Fishta ka ekzistuar!
Në mbledhjen e rregullt me kryetarët e degëve të Partisë Demokratike të Kosovës, të udhëhequr nga kryetari i saj, Kadri Veseli, u shqyrtuan dhe trajtuan çështje të ndryshme nga aktualiteti politik dhe organizativ.
Në takim, u diskutua veçanërisht angazhimi për shënimin e shtatëmbëdhjetë vjetorit të themelimit të Partisë Demokratike të Kosovës, që do të mbahet më 10 tetor 2016, thuhet në njoftimin e lëshuar nga PDK, transmeton Telegrafi.
Po ashtu, u vlerësua si shumë i rëndësishëm aprovimi i Ligjit për Trepçën duke iu rikthyer si aset shumë i rëndësishëm ekonomik Republikës së Kosovës dhe minatorëve.
Eshref Berisha nga Komuna e Rahovecit ka plot 37 vite që nuk fle fare dhe kështu gjumin e konsideron ëndërr të parealizueshme.
Secili njeri ka ëndrra të ndryshme, disa duan të bëhen të pasur, disa duan të arrijnë në karrierë, ndërsa disa duan vetëm të jenë të lumtur. Mirëpo, është interesant fakti kur ëndrra e vetme e një njeriu është të fus sadopak gjumë në sy.
Eshref Berisha, banor i Komunës së Rahovecit, fshati Kramovik ka një ëndërr që ndonjë njeriu tjetër do t’i dukej e çuditshme. Berisha vetëm dëshiron të flejë sikur njerëzit normal, t’i bëj 8 orë gjumë dhe të mos shoh ëndrra fare.
Ëndrrat ndonjëherë janë të parealizueshme dhe iluzionare, e tillë është edhe ëndrra e tij.
Eshref Berisha ka plot 37 vite që nuk fle fare dhe kështu gjumin e konsideron ëndërr të parealizueshme.
Ai duket sikur gjithë njerëzit normal! Po ta shikosh ke përshtypjen se ai ka fjetur e pushuar mjaftueshëm dhe ka energji për jetë. Nëse vështrohet, në fytyrën e tij nuk ka shenja lodhjeje, as sytë nuk i ka të skuqur, nuk ka rrathë të zinj poshtë syve edhe pse ka thuajse gjithë jetën që nuk bën gjumë.
Narkoza e tepruar gjatë operacionit e la pa gjumë për gjithë jetën.
Eshref Berisha i lindur më 11 gusht 1963, sikur çdo njëri tjetër ka bërë gjumë të mjaftueshëm dhe ndonjë herë edhe më shumë gjumë se sa duhet, mirëpo krejt kjo deri në moshën 16 vjeçare. Në këtë moshë ai është bërë operacion nga veshkat dhe jeta e tij ka pësuar një ndryshim të madh.
Ai ka rrëfyer ekskluzivisht për gazetën Bota Sot gjithë ngjarjen, se sa ka kohë që nuk ka fjetur dhe gjithë historinë.
“Unë kam bërë një gjumë rëndë shumë deri në moshën 16 vjeçare e atëherë kam pësuar një ndryshim të madh të gjumit, pasi jam bërë operacion në veshkë dhe narkozën që ma kanë dhënë ka qenë më tepër se sa duhet. Pastaj aty kam pa një lloj ëndrre dhe prej atij moment që jam zgjuar nuk kam pasur më ndjenja që unë duhet me fjetë në gjumë, asnjëherë” tregon Berisha.
Ai tregon se ky operacion ka qenë i vështirë sepse shumica e pacientëve aty nuk kanë mundur të ecin për muaj të tërë,por, ai është zgjuar menjëherë pas tre ditësh dhe kjo gjë i ka habitur edhe doktorët të cilët kanë provuar edhe ta studiojnë rastin e tij.
Berisha pagjumësinë e tij e lidhë me këtë operacion, pasi që thotë se prej asaj dite gjumi i tij nuk është më i programuar.
“Për shembull kam fjetur një orë pastaj nuk kam fjetur më për 24 orë, pastaj ndoshta kam fjetur 1 minutë dhe nuk kam fjetur më me ditë të tëra”, rrëfehet Berisha.
Berisha ka jetuar një kohë në Gjermani, atje ka punuar dhe ka pasur edhe rast të njoftohet me një mjek për t’i treguar rastin e tij mirëpo as ai nuk ka ditur çfarë t’i thotë.
“Në 92-ën kam punuar në Gjermani me ato makina shumë precize lëvizëse. Zhurma që bënte makina ndikonte që shumica e punëtorëve të thoshin se i bën të flenin ajo zhurmë, mirëpo te unë nuk ndikonte asgjë. Unë nuk fle as ditën as natën, nuk fle me javë nuk fle me muaj”, shprehet ai.
5 ditë në gjumë të thellë
Mirëpo, Berisha tregon se një ditë ishte lodhur nga kjo pagjumësi, ishte lodhur që nuk bënte gjumë fare dhe dëgjoi këshillën e një të afërmi të tij i cili i kishte thënë se nëse do të pijë një medikament për gjumë me ujë ka efekt, kurse nëse e pi atë me raki atëherë efekti është 100 herë më i lartë.
“U mërzita një ditë prej pagjumësisë, pa familje atje i vetëm në banesë larg familjes larg të gjithëve dhe kështu mu ka kujtua rasti që me marrë hap të gjumit me raki dhe kam pi dy hapa gjumit me një gotë raki”, tregon Berisha.
Interesant është pjesa që i ka ndodhur pastaj. Berisha nuk është zgjuar prej gjumit 5 ditë. Ai ndoshta nuk do të zgjohej fare nëse në banesën e tij nuk do të shkonte ta shikonte motra e pronares së banesës, pasi që e kanë kuptuar se ai nuk ka dalë në punë.
“Prej të premtes që më ka marrë gjumi e deri të martën unë nuk jam zgjua hiç e s’kam ditë asgjë. Kur m’ka dalë gjumi e kam parë motrën e shefes përmbi kokë e cila m’ka pyet a jam në rregull. Unë i kam thënë që jam në rregull pse çka ka ndodhë?. Ajo m’ka pyetur cilën ditë je unë i kam thonë është e shtunë, kur m’ka treguar që është e martë unë nuk kam besuar”
“Ata kur kanë ardhur më kanë kthjellur, s’di a më ka dhënë ndonjë gjë me pi s’di hiç ama unë kam qenë në komë”, tregon ai.
Prej asaj dite, Eshref Berisha nuk ka pirë më medikamente për gjumë, as të shoqëruara me ujë apo me raki.
Ai tregon se edhe lufta në Kosovë ka ndikuar që ai të mos flejë fare.
Ai thotë gjatë gjithë luftës, gjatë ikjes për në perëndim, ai ka qenë i lënduar mirëpo edhe gjithë kjo lodhje nuk ka ndikuar që ai të flejë fare.
“Gjatë luftës unë 4 muaj ditë nuk kam fjetur asnjë sekondë. Unë edhe kam qenë i palëvizshëm pas goditjes që më kanë bërë para-militarët, ata më kanë godit në kurriz edhe kjo ka ndikuar në gjumë. Gjatë krejt kësaj kohe unë nuk kam bo asnjë sekondë gjumë, as kur kemi ik, as kur kam shkuar në Gjermani” , rrëfen Berisha.
Ai vazhdon duke treguar edhe rastet tjera kur njerëzit tashmë filluan ta kuptonin që ai nuk bën gjumë fare.
“Kam marrë me ja riparu shtëpinë e vëllait komplet krejt vetëm. Unë sa punën e kam bërë, se krejt shtëpia komplet plus moti i keq prapë s’kam fjetur. Një shok më ka thënë në rregull shkencëtarisht është mos me flejt 7 ditë por qysh pa fjetë krejt aq gjatë”.
Berishën e kanë këshilluar të lexojë libra apo të shikojë natyrën e lumenjtë në mënyrë që njeriu të lodhet e pastaj të flejë mirëpo në rastin e tij nuk ndikon asgjë.
“Unë kur lexoj libra lodhem edhe ma shumë, por kur shoh video lumenj apo natyrën më qetëson ose kur dëgjoj muzikë p.sh. Bethovenin apo ndonjë melodi të mirë unë qetësohem” tregon ai.
Eshref Berisha ka familje, dy fëmijë të moshës madhore dhe bashkëshorten. Ai thotë se gruaja dhe familja e tij nuk e kanë problem, pasi që ata prej kur bien të flenë nuk zgjohen deri në mëngjes më.
“Unë kur ata flenë rri, mendoj, bëj plane, ndonjë poezi apo ndonjë skenar në mendjen time”
Çfarë e karakterizon tjetër Eshref Berishën?
Ai sheh ëndrra. Përkundër faktit që ai nuk fle fare ai sheh ëndrra.
“Unë rri ulur ashtu, shikimin e kam si në infinit edhe tani them e kam pa një ëndërr. Gruaja thotë qysh ëndërr, po unë e di që ishte ëndërr edhe pse nuk kam fjetur”.
Njeriu që nuk fle asnjëherë nuk e vëren as kur është i sëmur, kur ka temperaturë apo tension të lartë të gjakut.
“Nuk vrej asgjë se pagjumësia ndikon që unë mos me vrejt a jam i sëmurë. E kuptoj kur skuqem tepër në fytyrë, kur kam ethe apo edhe kur pi ndonjë pije alkoolike si raki apo venë e nuk ja ndiejë shijen”, shprehet ai.
Berisha tash është 53 vjeçar ndërsa thotë se prej kur i ka bërë 48 vjet trupi i tij ka filluar të lodhet dhe nëse nuk shtrihet për tu qetësuar atëherë nervozohet shumë dhe e humb edhe durimin. Kur humb durim që ai nervozohet dhe bërtet ndonjëherë pa kontroll.
Eshref Berisha, vazhdoi duke treguar edhe gjërat tjera interesante që i ndodhin si pasojë e pagjumësisë, gjërat që ndikojnë që ai të qetësohet p.sh. vera, po ashtu edhe paragjykimet e njerëzve se pse ai rrinë zgjuar.
Mirëpo ai kërkon vetëm një gjë, vetëm një ëndërr e dëshirë, e ajo është të flejë si njerëzit e zakonshëm.
“Kam pasur qejf gjithmonë kam qejf edhe sot, sikur dikush që ka një ëndërr të madhe me realizu, unë kam pasur qejf me fjetë ndoshta të paktën një muaj, bile 8 orë në ditë edhe mos me pa ëndrra, kjo dyja janë ëndrrat e mija me fjetë gjatë edhe mos me pa andrra” , përfundon rrëfimin e tij njeriu i cili nuk bën gjumë.
Nga 23 asetet e trashëgimisë kulturore të cilat kanë marrë statusin e monumentit në mbrojtje të përhershme, në këtë fazë 6 prej tyre janë nga regjioni i Prizrenit.
“Kalaja e Prizrenit, Kalaja e Korishës, Xhamija e Sinan Pashës, Hamami i Gazi Mehemd Pashës, Kisha e Shën Premtës si dhe Hidroelektrana, janë asetet e regjionit të Prizrenit që kanë fituar statusin e monumentit në mbrojtje të përhershme”, ka treguar drejtori i Qendrës Rajonale për Trashëgimi Kulturore në Prizren, Samir Hoxha, raporton PrizrenPress.
Me këtë rast, Hoxha ka falënderuar për angazhimin maksimal bashkëpunëtorët profesional të QRTK-së, në Prizren, sipas tij, për punën e pakursyer dhe profesionale të tyre në hartimin dhe përpilimin e dosjeve, si dhe Këshillin e Kosovës për Trashëgimi Kulturore të cilët kanë bërë përzgjedhjen e propozimeve tona.
“Gjithashtu me këtë rast i uroj edhe qytetarët e Komunës së Prizrenit për këtë të arritur të veçant”, shkruan Hoxha në llogarinë e tij në Facebook.
Më tutje, ai shkruan: “Të përkushtuar në mbrojtjen e vlerave të trashëgimisë kulturore edhe përkundër sfidave që na dalin para do vazhdojmë tutje”. /PrizrenPress.com/
Në fshatin Rapqë të Dragashit janë arrestuar dy të dyshuar meshkuj shqiptarë, shtetas të Shqipërisë, pasi që të njëjtit janë takuar duke hyrë ilegalisht në Kosovë.
Pas inicimit të rastit, siç njofton Policia, me urdhër të prokurorit të dyshuarit janë depërtuar përmes pikës kufitare në Shqipëri. /PrizrenPress.com/
Në Dragash është arrestuar një mashkull shqiptar i Kosovës, pasi i njëjti pas një mosmarrëveshje rreth një kontesti pronësor ka sulmuar fizikisht një mashkull tjetër.
Siç njofton Policia, shkruan PrizrenPress, viktima ka pësuar lëndime të lehta trupore dhe ka pranuar tretman mjekësor.
Me urdhër të prokurorit i dyshuari pas intervistimit është liruar. /PrizrenPress.com/