Modelja dhe aktorja e famshme, Belen Rodriguez është ndër femrat më të bukura të show bizit.
Bukuroshja nga Argjentina është e njohur për linjat e saj trupore, shkruan Indeksonline.
Shpesh herë ajo ka qenë në ballinë të revistave të ndryshme prestigjioze, ku ka shfaqur asetet e sah mahnitëse.
Kësaj radhe Belen është shfaqur e tëra nudo derisa ka realizuar një fotosesion për një markë këpucësh.
Shkurte Fejza vazhdon të na shoqërojë prej dekadash me këngën e saj dhe të jetë ndër më të pëlqyerat e muzikës popullore.
Këngëtarja është kthyer shumë vite pas duke kujtuar një nga projektet e saj të para, shkruan GazetaExpress.
“Ju përshendes të gjtihëve me këtë këngë të realizuar para 25 viteve, njëri nga videoklipet e para shqiptare”, ka shkruar Fejza duke publikuar edhe videoklipin.
“Mbahu nëno mos ke frikë” titullohet kënga, videoklipi i së cilës ka një dallim jashtëzakonisht të madh me videoklipet e realizuara ditëve të sodit.
Nisma në Prizren ka uruar qytetarët me rastin e 138- vjetorit te Lidhjes se Prizrenit, si dhe Ditës së Çlirimit.
“Me rastin e 138 vjetorit te Lidhjes se Prizrenit si dhe 12 Qershorit të Ditës së Çlirimit të Prizrenit, NISMA-dega në Prizren uron të gjithë qytetarët, duke shpresuar që këto festa do të na motivojnë edhe më shumë për punën dhe angazhimet e përgjegjshme në shërbim të vendit dhe të qytetarëve”, thuhet në urimin e Nismës në Prizren.
“Tani na mbetet që të punojmë fuqishëm në ndërtimin e vendit tonë në mënyrë që të jetësojmë amanetin e të gjithë atyre që trasuan rrugen drejtë shtetësisë së Kosoves, duke dhënë më të shtrejtën e tyre- jetën”.
“Pikërisht më 10 Qershor të vitit 1878 në qytetin e Prizrenit, u mbajt Kuvendi i Lidhjes së Rezistencës Shqiptare. Në këtë kuvend u bë e qartë se hovi i armiqve mund të ndalet vetëm permes një besëlidhjeje të shqiptarëve duke u betuar për të mbrojtur tokat e stërgjyshërve tanë. Rezistenca shqiptare nisi nga kjo besëlidhje në Prizren, për të vazhduar deri në 12 qershorin e vitit 1999, ditë kjo që konsiderohet si dita e clirimit të Prizrenit, dhe kapitullimi përfundimtar i armikut shekullor”.
“Pra Lidhja e Prizrenit ishte ngjarja kulmore e popullit shqiptar për pavarësi, e cila vazhdoi si rezistencë nga shumë breza dhe që kulmoj me luften e lavdishme te UCK-së, e cila me 12 qershor 1999 triumfalisht marshoj në qyetetin e krenarisë shqiptare ku përfundimisht i dha fund sundimit shekullor sllav, në tokat tona”.
“Andaj NISMA për Kosovën-dega në Prizren, konsideron se Qershori në Prizren, është më i veçantë, pikërisht për shkak të këtyre dy ngjarjeve me vlera sublime për Kombin shqiptar në përgjithësi”./PrizrenPress.com/
Po bëhen 138 vjet që kur filloi organizimi dhe themelimi i Lidhjes Shqiptare të Prizrenit dhe kryengritja më e madhe për çlirim nga pushtuesit 500 vjeçar turq.
Është kjo njëherësh një ndër Lidhjet më të organizuara politike gjithëkombëtare pas Lidhjes dhe themelimit të Kuvendit të Lezhës të marsit të vitit 1444, nën organizimin e GJ. K. Skënderbeut dhe udhëheqësve të principatave, përkatësisht të princave shqiptarë në shekullin e XV-të.
Lidhja Shqiptare e Prizrenit në historinë e popullit shqiptar të kohës së re, historikisht është tubimi më i rëndësishëm kombëtarë shqiptar.
Komiteti i Stambollit i themeluar nga ajka kombëtare e kohës, më 1877, me qëllim të çlirimit dhe të ruajtjes së territoreve shqiptare nga hegjemonizmi sllave dhe ai grek, pasi që Perandoria turke pas Tanzimatit (1848) dhe luftërave ruso-turke më 1875/76, me shpejtësi po goditej dhe tronditej nga e ashtuquajtura “Kriza Lindore”, shqiptarët të cilët vepronin dhe punonin në kuadër të Perandorisë në fjalë, me kohë kishin nuhat rrezikun e copëtimit të tro jeve të tyre. Prandaj, ata me shpejtësi themeluan “Komitetin e Shpëtimit” të trojeve etnike.
Komitetin e Stambollit e përbënin një plejadë intelektualësh më të shquar të kombit në kohën aktuale të krizës lindore. Pashko Vasa, Jani Vreto, Ymer Prizreni, Zia Prishtina, Sami Frashëri, Ahmet Korenica, Mihal Harito, Iljaz Dibra, Mehmet Ali Vrioni, Seid Toptani, Mustafa Nuri Vlora, Mon Tahiri etj. Këtyre intelektualëve do t`u bashkohet ideologu dhe patrioti i shquar i familjes së njohur Frashëri, Abdyl Frashëri.
Lidhja Shqiptare e Prizrenit, pati karakter gjithëkombëtar, kurse Prizreni nuk u zgjodh rastësisht kryeqytet dhe seli, në të cilin u mbajt Kuvendi mbarëkombëtar shqiptar më 10 qershor 1878.
Kjo lidhje dhe Kuvendi i Prizrenit edhe sot e kësaj dite është një ndër ngjarjet më të rëndësishme historike në analet e ngjarjeve kombëtare shqiptare që nga Lidhja e Lezhës e vitit 1444.
Kjo ngjarje e historisë të kohës së re, edhe pas 138 vjetëve, është e ngulitur thellë në mbamendjen e çdo shqiptari që veten e njeh pjesëtarë të kombit shqiptar.
Kryetarit të Prizrenit Ramadan Mujës, po i kërkohet llogaridhënie për vdekjen e trevjeçares nga rrënimi i një shtëpie të vjetër. Ai pritet të ftohet nga opozita edhe në një mbledhje të jashtëzakonshme.
Komuna e Prizrenit, shihet si përgjegjësja kryesor për humbjen e jetës së fëmijës. Ndërkaq, nuk amnistohet as Ministria e Kulturës dhe Mjedisit e Planifikimit Hapësinor.
Burimet e “PrizrenPress”-it bëjnë të ditur se kuvendarët e opozitës kanë marrë një iniciativë për të mbledhur nënshkrime për thirrjen e një mbledhje të jashtëzakonshme. Në këtë mbledhje,parashihet që të diskutohet vdekja tragjike e fëmijës 3 vjecar.
“Jemi duke shikuar mundësin e mbledhjes së nënshkrimeve për të thirr një mbledhje të jashtëzakonshme për rastin tragjike të fëmijës “, tregon burimi për “PrizrenPress”.
Kuvendari i VV-së Artan Abrashi thotë se është i informuar për një iniciativë të mbledhjes së nënshkrimeve për mbajtjen e mbledhjes së jashtëzakonshme.
“Kuvendi duhet të diskutojë për këtë rast , pasi që kemi të bëjmë me humbjen e jetës së fëmijës”, shprehet Abrashi.
Ai fajësuar Komunën, për humbjen e jetës së fëmijës 3 vjeçar nga rrënimi i shtëpisë së vjetër në Qendrën Historike të Prizrenit.
Të hënën Prizreni ishte shokuar me tragjedinë e ndodhur midis qytetit. Një mur i një shtëpie të vjetër është rrënuar dhe ka lënë të vdekur një vajzë 3-vjeçare. Nëna e viktimës, Lirije Gashi ka akuzuar Komunën e Prizrenit për humbjen e jetës së vajzës së saj.
“Para dy javë ka ardhur komuna, Dashja ka ardhur, ka urdhëruar me mi hjek krejt dërrasat. I thash Dashe mos m’i hjek dërrasat se me ba me ra shtëpia mi mbytë fëmijët, ti ke me mbajt përgjegjësinë. Dashja i ka hjekë edhe më ka tha “‘Mshile gojën moj flliqtejk rri qaty’”, ka rrefyer ajo për media.
Ndërkaq, kryeprokurori në Prizren Sylë Hoxha ka thënë se rasti i vdekjes së 3 vjecjes është duke u hetuar.
“Është autorizuar policia që t’i mbledh të dhënat dhe provat lidhur me shtëpinë që është rrënuar”, ka thënë Hoxha./PrizrenPress.com/
Shtatë persona po gjykohen për rastin e rrëmbimit të djalit të pronarit të restorantit “Beska” në Prizren. Mërgim Shkreli kishte paguar 100,000 euro për lirimin e djalit të tij Gentianit.
Shtatë dëshmitarë janë dëgjuar sot në gjykimin e 7 personave, të cilët akuzohen për rrëmbimin e djalit të biznesmenit Mërgim Shkreli
Në rastin e njohur si “Beska”, sipas emrit të restorantit të të dëmtuarit, sot është dhënë fjala hyrëse.
Avokatët e të akuzuarve e kundërshtuan aktakuzën, duke e quajtur si të pabazuar në prova dhe shprehën besimin e tyre se në fund të gjykimit do të vërtetohet pafajësia e të mbrojturve të tyre.
Avokati Bashkim Nevzati, i cili i mbron të akuzuarin Selami Shoshaj, kërkoi që prova për identifikimin e zërit të të akuzuarve të ndahet si e palejuar, pasi që është marrë në kundërshtim me ligjin.
Ai për KALLXO.com tha se kjo provë është marrë nga personat të cilët nuk janë të thirrur dhe të akuzuarit kanë qenë me pranga kur është marrë kjo provë.
“Po është një provë, e cila në seancat e mëparshme është vërtetuar se është marrë në mënyrë të parregullt dhe natyrisht nga personat të cilët nuk janë të thirrur me marrë atë provë. Është çështja e identifikimi të zërit. Nuk kanë qenë prezentë personat e duhur, gjegjësisht të akuzuarit kanë qenë të prangosur”, tha ai.
Në këtë shqyrtim u dëgjuan shtatë dëshmitarë, në mesin e tyre edhe i rrëmbyeri Gentian Shkreli e babai i tij Mërgimi.
Me përjashtim të dëshmitares Atifete Veshalli, për dëshmitaret e tjerë avokatët nuk kishin pyetje, pasi ata thanë se qëndrojnë në deklaratat e dhëna më herët.
Dëshmitaren Veshalli e pyeti i akuzuari Shukri Krasniqi se në çfarë gjendje e ka parë djalin e saj, tani të akuzuarin Leonard Veshalli, kur e ka vizituar në paraburgim. Ajo tregoi se djali i saj ka qenë i mavijosur në fytyrë dhe ka pasur dorën e lënduar.
Ndërsa në pyetjen se nga i ka marrë këto lëndime dhe pse, ajo tha se lëndimet i kishte marrë nga Enes Xhema, “i cili e kishte detyruar të deklarojë në Polici se pjesë e rrëmbimit të djalit të biznesmenit “Beska” ishte edhe Shukri Krasniqi”.
Sipas aktakuzës, më 14 shtator të vitit 2011, Bashkim Krasniqi dhe Selami Shoshaj e kishin rrëmbyer Gentian Shkrelin, të cilin e kanë mbajtur në një shtëpi në Rrugën e Kalasë.
Ndërsa, Besim Paçarizi, Beqir Dangallaj dhe Fatmire Rexhëbeqaj (të tre të punësuar në Policinë Rajonale të Prizrenit, tash të suspenduar), akuzohen për kryerje të veprës penale ndihmë në bashkëkryerje të rrëmbimit të personit.
Ndërsa të pandehurve Shukri Krasniqi dhe Leonard Veshalli aktakuza për veprën penale të rrëmbimit u është ngritur më vonë, në bazë të dëshmisë së Enes Xhemës, i cili ka qenë po ashtu i pandehur për këtë rast dhe i dënuar me gjashtë muaj burgim për armëmbajtje pa leje.
Ky gjykim ishte gati në përfundimin e procedurës së provave, mirëpo në vitin 2013 kryetarit të trupit gjykues Xhevdet Elshanit iu keqësua gjendja shëndetësore dhe nga ajo kohë nuk është mbajtur asnjë seancë.
Prokuroria bën të ditur se të akuzuarit për lirim i kërkuan babait të Gentianit 100,000 euro. Mërgim Shkreli pastaj paratë e kërkuara ia kishte dhënë një personi të maskuar, i cili pasi i kishte marrë paratë ishte larguar me shpejtësi drejt Kalasë.
Në të njëjtën kohë Gentian Shkreli ishte liruar.
Seanca do të vazhdojë edhe nesër me procedurën e provave.
Ali Hertica
Është shqetsuse se çfarë mund ta bëjë legjitime gjendjen shoqërore lidhur me gjendjen që ka sot Kosova, në territorin e saj, ku bollokohen, barikadohen rrugëte qka tjeter jo se,,, kurse pagat e ministrave serb ipen nga buxheti i kosoves dhe nuk e njofin shtetin, Serbia nderton shtep pa e pytur fare shtetin,,,, ndersa shqiptarve te KROI I VITAKU ju ndalet ndertimi ne tokat e tyre ku per serbet në veri me mbamendje çetniko –millosheviqiane nuk ka penges . Këtë gjendje të krijuar të një situate politike pa kontroll nuk duhet lejuar më, nga institucionet legjitime të Kosovës.
Kosovës i lëkundet imazhi në botën demokratike, në saje të shumë dukurive negative në shoqëri. Asaj i lëkundet imazhi edhe në saje të keq menazhmit që i bënë qeveria e Kosovës institucioneve të Kosovës. Asaj i lëkundet imazhi edhe në saje të veprimeve të disa subjekteve politike të Kosovës. Ndërkombëtarët sikur punojnë në disfavor të shtetësisë së Kosovës. Në Kosovë ka dështuar – pushteti, po dështojnë edhe qeveritarët e Kosovës, në krye me Isa Mustafen , po do dështon presidenti Hashim Thaqi, do dështojë… madje edhe partitë politike, për mbrojtjen, respektimin e Kushtetushmërisë së Kosovës ku ju marr qindar hektar manastirt i Deqanit . Nuk janë të rastësishme që një “grusht” kriminelësh të ndihmuar nga qeveritarë të Serbisë, e destabilizojnë Kosovën. Veprimet kriminale e terroriste, janë të qëllimshme dhe kanë skenar mirë të paraparë të organizuar, vetëm e vetëm që Kosovën tek bota demokratike ta paraqesin se shqiptarët të nuk janë të zotë që të mbajnë shtet.
Tani vetëm analistet deh sovrani janë duke reaguar në forma të ndryshme për aktet kriminale që po vizitojn Kosovën martire pa lejen e qeveritarve mjerana , nga ana e mafias serbe nga serbia në Kosovës. Krejt kjo mafi është e ndihmuar nga qeveria serbe dhe shërbimet përkatëse vetëm e vetëm që ta frikësojnë, terrorizojnë e vrasin popullatën shqiptare madje edhe të nacionaliteteve të tjera në mënyrë që ta “braktisin” vendbanimin e tyre. Ndërkaq associacionet relevante ndërkombëtare duke filluar nga NATO, UNMIK-u, EULEX-i, e të ndihmuar nga servilët qeveritar të Kosovës në krye me Isa Mustafa e Hashim Thaçin e …, janë duke bërë “sehir”, dhe pikërisht në saje të “sehirllekut”,e të tolerances, ledhatimit të të gjithë atyre që tash e sa kohë janë duke e “dhunuar” Kushtetutën e Kosovës, Kosova po e humb autoritetin shtetëror dhe jo vetëm atë por edhe teritor . Derisa ndërkombëtarët dhe vendorët janë duke bërë “sehir”, projektet antishqiptare në veriun e Kosovës, janë duke “lulëzuar”, janë duke zënë hapësirë gjithnjë e më shumë. Projekti për destabilizim të Kosovës si duket po jetësohet në “sy të ndërkombëtarëve dhe të vendorëve”. Pse ndërkombëtarët nuk reagojnë edhe atëherë kur siguria në Kosovë gjithnjë e më tepër rrezikohet nga “mafia” serbe në Kosovë, është një çështje që Brukseli dhe jo vetëm Brukseli duhet të merren. Mirëpo, pse nuk reagojnë ashtu siç i obligon Kushtetuta e Kosovës, Hashim Thaqi dhe kumunistri Isa Mustafa , ata duhet t’ia shpjegojnë popullit, nëse nuk janë në gjendje ta mbrojnë qytetarin e Republikës së Kosovës me instrumente institucionale të Kosovës, atëherë ata duhet të tërhiqen nga postet që i mbajnë në mënyrë që të vijnë ata që munden, duan dhe kanë përgjegjësi Kushtetuese për të qenë luftëtarë të denjë të Sovranitetit të Kosovës.
Sa e sa here ndërkombëtarëve u pamundësohet ushtrimi i detyrës në veri të Kosovës, po aq herë besa edhe më keq kur është rasti tek vendorët. Pse nuk zbatohet ajo që është e shkruar në letër, pse, pse, pse nuk mënjanohen nga rruga të gjithë ata që në mënyra të ndryshme bien në kundërshtim me ligjin? Pse qeveria e Kosovës nuk është shumë më prezentë me të gjitha mekanizmat e saj në veri të Kosovës? Sikur të ishin institucionet e Kosovës pranë qytetarit të saj në veri me siguri se shumë, shumë më pak do të kishte probleme. NATO-ja ishte e aftë me e shtyrë Millosheviqin që ta nënshkruaj kapitullimin dhe të tërhiqet nga Kosova, ndërkaq sot nuk është në gjendje ta largojë nga hapësira e Kosovës një “grusht” kriminelësh, që dita-ditës po shkaktojnë terorizem , a s’është kjo dështim në punën e saj?!
Pse zoti president nuk urdhëron që qytetarëve të veriut të Kosovës qytetarëve të Rugovës, qytetarëve të karaqevës dhe jo vetëm të tyre që tu dilet në ndihmë, duke ju ofruar sigurinë e tyre?Pse në këtë rrafsh nuk angazhohet edhe qeveria e Kosovës, kush ata i pengon që të organizohen në favor të qytetarëve të saj dhe të tokës së saj qe u lan amanat te paret?
Deputeti i Kuvendi të Kosovës nga Prizreni, Nait Hasani në Info Magazine të Klan Kosovës ka fajësuar zinxhirin institucional, nga kryeministria deri tek komuna, për humbjen e jetës së trevjeçares Xheneta Gashi, nga shembja e një ndërtese në zonën historike të qytetit të Prizrenit, njofton Klan Kosova.
“Të gjitha institucionet që ngrisin zërin për ta mbrojtur zonën historike në Prizren, janë përgjegjës për mosmbrojtjen e saj”.
“Të gjitha, nga kryeministria deri tek komuna, janë përgjegjëse për humbjen e jetës së trevjeçares. Ky rast duhet të jetë pjesë e ndërgjegjes së tyre – ta marrin përgjegjësinë për të”.
Nëna e Xhenetës (Lirije Gashi), vajza e cila vdiq nga lëndimet e marra nga shtëpia e rrëzuar në Qendrën Historike të Prizrenit ka rrëfyer se si ka ndodhur ngjarja.
Ajo ka thënë se fillimisht në shtëpi i kishte vendosur disa dërrasa për shkaqe të sigurisë, por më pas inspektorët ja kanë larguar dërrasat dhe i kanë thënë mbylle gojën, njofton Klan Kosova.
“Para dy javë ka ardhë komuna. Ma herët i kam vendosur disa dërrasa dhe karrige që nëse bjen shtëpia mos me mi zanë fëmijët”.
“Para dy javë ka ardhur komuna, Dashja ka ardhur, ka urdhëruar me mi hjek krejt dërrasat. I thash Dashe mos m’i hjek dërrasat se me me ba me ra shtëpia mi mbytë fëmijët, ti ke me mbajt përgjegjësinë. Dashja i ka hjekë edhe më ka tha “‘Mshile gojen moj flliqtejk rri qaty'”, ka rrefyer ajo në një intervistë për Info Magazine të Klan Kosovës.
Shkrimtarja e njohur italiane, Susanna Tamaro, vjen në një rrëfim për letërsinë, jetën në fshat dhe pse i tha jo ftesës për përfshirje në politikë.
Ajo është një ndër shkrimtaret italiane më të njohura në botë, e megjithatë dëshiron të jetojë larg botës mondane.
Mbretëria” e saj është një fermë në Umbria, me kafshë të ndryshme, nën shoqërinë e “të bekuarës vetmi”. Këtu ajo shkruan bestsellerët e saj dhe ushtrohet për kanto, por mbi të gjitha “shkon atje ku e çon biçikleta…”.
Bota e brendshme dhe e jashtme e një shkrimtareje që nuk njeh kufij. Mjafton vetëm një frazë për të kuptuar se kush është ajo: “Qëndro pa lëvizur, në heshtje dhe dëgjo zemrën tende. Kur ajo të ketë folur, ngrihu dhe ndiqe nga pas”.
Takimi me të mund të kishte ndodhur poshtë gjetheve të “Pemës së madhe”, që është e njëjtë me titullin e një prej përrallave më të arrira të Susanna Tamaros, shkrimtares italiane bestseller, e cila ka kapërcyer kufijtë kombëtarë, me miliona kopje të shitura nëpër botë, me librin “Va’ dove ti porta il cuore”. Pema në fjalë ekziston me të vërtetë, dhe qëndron si mbi një fron, mbi një kodër në një fshat të Umbrias, duke u përballur e vetme me përditshmërinë, gati-gati, një revolucion personal, i ardhur ky bashkë me suksesin, që pa dyshim e kanë ndryshuar atë.
E megjithëse suksesi e ka çuar shumë lart, ajo ka zgjedhur të jetë” një fshatare, që herë pas here i dedikohet shkrimeve”, duke u inspiruar veçanërisht nga natyra që e rrethon.
Një Tamaro befasuese, e cila në këtë intervistë deklaron haptazi temat e të ardhmes së saj, (edhe ato letrare), të cilat i janë dedikuar kopshtarisë, kafshëve, drurëve frutorë… dhe shumë biçikletë!
Ajo është pema me të cilën thonë se keni rënë në dashuri?
Pikërisht ajo! Një plakë, e cila rri heshtur dhe vështron gjithçka nga kodra e saj dhe po prej andej ka parë edhe ardhjen time ne këtë fermë. Kush e di sa të tjera do të shikoj që prej atje lart…
Do të donit ta dinit?
Është pjesë e kuriozitetit tim “të natyrshëm”!
Meqenëse po flasim për pemët dhe natyrën, them ta fillojmë me to bisedën.
Më duket një fillim i mbarë…
E prisnit të fillonte kështu?
Doni të thoni që jam parashikuese?!
Mund të them se ju shoh të përfshirë në pasionet e tua?
Është pikërisht kështu. Po e marr si kompliment!
Me kalimin e kohës jeni kthyer në një shkrimtare “të natyrës”. Librat tuaj të fundit të japin përshtypjen e “terapive natyrore”. Çfarë ju ka bërë kaq të ndjeshme ndaj natyrës?
Nevoja për të jetuar me kafshët. Të qëndruarit në kontakt me tokën. E ndieja se më mungonte kjo gjë. E kam kërkuar dhe dëshiruar dhe me zgjedhjen që kam bërë këto 20 vitet e fundit, mendoj se ia kam arritur.
A nuk ngjan e gjitha kjo, si një kthim pas në jetën tuaj të vitit 1968?
Jo! Besoj se ky pasion i imi është më i hershëm se ajo periudhë që unë kam jetuar në Romë. Që kur kam lindur, janë rritur brenda meje ndjeshmëritë kundrejt çdo gjëje natyrore që më rrethon.
Për këtë arsye ke ngritur një parajsë tënden, si kjo fermë këtu në Umbria, me kafshë, qetësi dhe lumturi?
Kam jetuar dhe unë për 32 vite me radhë në qytet. E njoh ritmin atje, por përherë dija si të gjeja mes hapësirave publike, një formë për të qenë në kontakt me natyrën. Kisha për shembull, një ballkon shumë të vogël në shtëpinë time në Romë, që ishte plot me lule, ose shkoja nëpër parqe. Mund të gjesh copëza të natyrës, edhe nëse jeton në qendër të Milanos apo Romës. Mjafton t’i kërkosh!
Ju shoh të rrethuar nga gomerë, pula, lepuj etj. Së fundmi, në shtyp, keni mbajtur disa qëndrime dhe për ketë jeni quajtur “animaliste fundamentaliste”, pasi e keni përkufizuar industrinë ushqimore të mishit si “krimin më të madh të këtyre kohërave”. Nuk ju duket e gjithë kjo pak si shumë e ekzagjeruar?
Absolutisht, jo! Për shumë vite kam qenë vegjetariane, por më pas, për arsye mjekësore dhe fizike jam detyruar të konsumoj çdo ushqim. Nuk jam një animaliste fundamentaliste, por besoj që cilësia e të ushqyerit tonë, duhet të jetë në raport me “masën”. Për të ushqyer një lopë duhet një sasi e madhe foragjere dhe po e njëjta sasi mund të ushqente shumë persona. Në këtë mënyrë, të ngrënit e mishit me masë, përveçse është kujdes dhe respekt ndaj shëndetit, është edhe respekt ndaj kafshëve, sepse ndihmon ekuilibrimin e padrejtësive ushqimore. Për kafshët e mia kujdesem unë personalisht. Jeta në fshat kërkon që t’i bësh duart pis vazhdimisht. Lopët që ushqehen në fushat e mia, në fakt, janë të fqinjit tim. Vitin e ardhshëm mendoj të merrem me prodhimin e mjaltit.
Cili është ndryshimi ndërmjet njerëzve dhe kafshëve?
Kafshët kanë një pafajësi, të cilën ne njerëzit nuk e kemi!
Kam dëgjuar që shpesh ju pëlqen të uleni në rrënjët e një peme të madhe; imazhi klasik për një shkrimtare?
Aspak. Pemët nuk ndjekin modën. I dua pemët pikërisht, sepse janë metafora e meshkujve.
Pemët ju inspirojnë?
Shumë dhe duke i vëzhguar me kujdes kam kuptuar shumë gjëra. Sforcohem në të vëzhguarit e gjërave, më shumë sesa në të menduarit për to.
Nëse do t’ju thosha se “Italia është vend i bukur”, si do të reagonit?
Në mënyrë instiktive më vjen përpara një vend i masakruar, ku sot, mrekullitë tona janë në duar të një bande çakejsh, të cilët më terrorizojnë.
Të gjithë predikojnë të mirën, por kur vjen puna te të ndryshuarit e stilit të jetës e dimë se si shkon…
Për këtë kam besim të madh te fëmijët, d.m.th tek ata breza që kanë një ndërgjegje të pastër.
Në një moment të karrierës tuaj u duk sikur ju u tërhoqët nga bota. Përse?
Kur arrita majën e suksesit, u detyrova të zgjedh nëse do vazhdoja rrugën e bujës mediatike, apo atë të të pasurit një jetë “normale”. Zgjodha pa asnjë mëdyshje dhe pendesë këtë normalitetin tim.
Ndërrojmë bisedë dhe flasim për temat sociale. Librat dhe filmat tuaj janë dritare për botën. Çfarë mendon për ketë botën tonë?
Një botë shumë komplekse, e projektuar për të ecur përpara, por me një delir teknologjik që mund të bëhet i pakontrollueshëm, ndërkohë që njeriu është ende shumë primitiv. Një botë në të cilën njerëzit kanë kurajë të shohin brenda vetes.
Ka më shumë arsye apo ndjenjë në ato që shkruani?
Them se të dyja…(qesh).
Cila është gjëja që urreni më shumë nga shoqëria e sotme?
Të nxituarit dhe ligësia pakufi që sot e gjen në të gjitha fushat…
E ke fjalën për Italinë?
Kur flas për vendin tim, ndiej një dhimbje të madhe, sepse shoh një vend të lodhur dhe të pasiguritë. Është një Itali e gjendur nën zgjedhën e shkatërruesve të shoqërisë.
Si i gjykoni ata që të kritikojnë dhe ata që të vlerësojnë?
E kam të vështirë t’i gjykoj kritikët letrarë, të cilët më gjykojnë pa lexuar asnjë nga librat e mi. Atyre që më duan, dhe që janë shumë, u them thjesht: Faleminderit!
Nëse për të ndryshuar gjërat duhet të jesh brenda, përse e refuzuat ftesën për të marrë pjesë në politikë në 2008?
Sepse nuk kisha dhe nuk kam atë ligësi, që është aq e domosdoshme për të hyrë në politikë.
Ndiheni e lirë dhe në një vend të lirë?
Kam luftuar gjithmonë për të qenë një qenie e lirë në të gjitha kuptimet dhe qeniet e lira shpesh janë të vetmuara. Unë jam vetëm!
Sa i përket politikës, e majta italiane duket se nuk e ka qejf figurën tuaj, e djathta mban qëndrim të ftohtë. Ju ku e shihni veten?
Në asnjërën prej tyre. Unë jam kristiane dhe ky është i vetmi pozicionim i imi.
Kur e kuptuat se ishit ngjitur në Olimpin e letërsisë?
Kur për tre vite me radhë kam qenë e para në renditje, me librin “Va dove ti porta il cuore” (Shko ku të çon zemra).
Një “e vetmuar” me famë botërore…?
Suksesi ka qenë prova dhe tundimi më i madh i jetës time, të cilit jam përpjekur t’i jap përgjigje.
Kur u përballet me këtë tundim?
Kur kuptova se nuk doja të isha viktimë!
Cili ka qenë zhgënjimi juaj më i madh?
Profesional? Ka qenë libri im “Anima mundi”. Një krijim tek i cili besova shumë dhe për të cilin kritika më goditi dhunshëm, megjithëse nuk e lexoi kurrë atë.
Gëzimi më i madh?
Të ec me biçikletë.
Libri i ardhshëm për të cilin mendoni apo jeni duke punuar?
Më ka ngacmuar një ide: mund të jetë një tregim për botën e kopshtarisë!
Kam dëgjuar që jeni edhe piktore. Siç jeni shkrimtare, regjisore, shkruese tekstesh për këngë, karikaturiste, fshatare… pothuajse gjithçka?
Nuk jam piktore. Më pëlqen të vizatoj gjatë ditëve me shi. As karikaturiste, as fshatare. Jam thjesht dikush që jeton në fshat dhe që kujdeset plot kureshtje dhe dashuri për botën që e rrethon. E di që mund të këndoj mirë dhe për këtë jam duke studiuar.
Mos më thuaj që së shpejti do dëgjojmë Tamaron në Sanremo?
Jo, tamam në Sanremo, sepse studioj për kanto lirike. Ndoshta në një koncert të Liede ose muzikë fetare.
“Zot”, “shpirt”, “jetë” dhe “vdekje” janë tema shumë të shtrenjta për ju. Cila është marrëdhënia juaj me to?
Me Zotin jam në një marrëdhënie kërkimi dhe diskutimi të vazhdueshëm. Me vdekjen jam kurioze të di ç’ndodh më pas, por është një kuriozitet që me shumë dëshirë, do ta shtyja për një kohë shumë të largët…
Në librat e tu, flet shpesh për raportet familjare. Si mundet një grua poliedrike si puna juaj të flasë për nënat, baballarët dhe fëmijët, kur nuk ka një familje të sajën, në kuptimin tradicional të fjalës?
Është talenti për të identifikuar veten, në historitë e të tjerëve.
“Fëmijët dhe baballarët” janë fjalë që përdoren shpesh në shkrimet e tua. Kur keni qenë e vogël jeni braktisur nga babai. Si e përjetuat dhe e kaluat ketë?
Nuk shërohesh dot kurrë nga një eksperiencë e tillë. Fëmijët presin përkujdesje dhe mbrojtje nga prindërit. Të martohesh, do të thotë të bësh një betim dhe unë këtë betim nuk e kam bërë kurrë, sepse jam një shpirt shumë vetmitar dhe i dhënë pas soditjes së jetës.
Mistike me pak fjalë?
Po.
Ju ka shkuar ndonjëherë në mendje të bëheni murgeshë?
Kurrë. Por nëse do të ndodhte, do isha bërë një ndjekëse e Shën Benediktit. E dua Shën Benediktin dhe ndihem shumë pranë botës së tij.
Gjendja aktuale shpirtërore?
Pezull! Ndjej se kam mbyllur një cikël të madh kreativ, i cili arriti kulmin me librin tim të fundit. Unë lodhem shumë kur shkruaj. Mund të kalojnë edhe vite nga njëri libër në tjetrin, pasi më duhet kohë ta marr veten, përpara se të filloj një libër të ri, dhe pasi e kam arritur këtë gjë, filloj të kërkoj brenda vetes zbulimin e horizonteve të reja, drejt të cilave duhet të fokusohem.
Çfarë shprese ka brenda teje?
Do të më pëlqente të krijoja një vepër për agrikulturën, fshatin, kopshtin dhe kafshët e mia, gjërat të cilat sot i jetoj me dëshirën më të madhe.
Kur dhe ku Susanna Tamaro gjen qetësinë shpirtërore?
Kur eci me biçikletë, kur jam mes drurëve frutorë ose me kafshët e mia.
Çfarë do ju ndikonte për të mos e arritur këtë gjendje?
Më lër të mendohem….Mmm…asgjë nga këto që kam. Kjo është një gjendje qetësie shpirtërore, tokësore. A s’mendoni dhe ju kështu?
Në çfarë besoni?
Te Triniteti!
Cila është ajo gjë të cilën e quani dobësi te vetja?
Pothuajse asgjë. Jam e ashpër me veten.
Nga çfarë nuk do të hiqnit dorë?
Nga biçikleta.
Nga çfarë ju vjen turp?
Budallallëku!
Çfarë ju tërheq?
Arroganca.
Cila është merita juaj më e madhe?
Të pasurit e një karakteri të fortë.
Nëse “lumturia është një formë e të jetuarit” ju si e shikoni?
Si forma ku here pas here njeriu takohet me vetveten.
Keni menduar se ç’do të ngelet pas Susanna Tamaros?
Librat dhe dashuria e njerëzve me të cilët kam jetuar.
Keni menduar të shkruani një libër për vdekjen?
Jo, por vdekja është shumë e pranishme në librat e mi.
A ka kuptim thënia “Përgjithmonë”, e cila është edhe titulli i librit tuaj të parafundit, nëse mbi tokë gjithçka është e destinuar të vdesë?
Po. Dashuria mbetet përgjithmonë. Ajo është e përjetshme.
Libri që ju pëlqen më shumë?
Bibla.
Po libri që do të na rekomandonit?
I njëjti.
Libri që nuk mundët ta përfundonit së lexuari?
“Uliksi”, i Joyse.
“Urtësi”, çfarë do të thotë për ju?
Të jetuarit në dituri.
Personazhi që ju pëlqen më shumë?
Shën Benedikti.
Po ai që ju përfaqëson më së miri?
Mary Popins..
Keni mundësinë të shkruani kapitullin e fundit të jetës tuaj. Si do ta imagjinonit?
Në shtëpinë time, e rrethuar nga njerëz që më duan dhe që luten për mua…(hesht). Ndoshta duke parë atë pemën e madhe që mbizotëron plot qetësi mbi atë kodër dhe që tani është duke na dëgjuar. Sa vdekje e bukur do të kishte qenë!
Marrë nga Gazeta Shqip