Enver Sulaj
Unë nuk mund të hyj në vetminë tënde
As në trishtimin tim në ditën e kryqëzimit
Kur turma ulërinte drejt qiellit skëterrë.
Unë nuk mund ta shoh aortën tënde
As valvulat që hapen e mbyllen si velat e anijes në dallgë.
Asnjëherë mos prit nga unë flijime makabre
në ditën e përbuzjes fëminore
kur pi qumësht në gjirin e shpuar.
Plumbat erdhën papritmas
E vranë bletët e strukura në hijen e polenit.
Unë jam veç përemër vetor
Marrëzish i verbuar nga stina
Nga lulet
e nektari i luginës së harresës.
Prill, 2024