Shruan: Abdullah Thaçi

Skena politike në vend është po aq e pa qëndrueshme sa vet arsyeja e të besuarit në parti politike. Distancimi nga një parti politike nuk nënkupton edhe distancim prej zhvillimeve politike në vend.

Edhe pse kisha dashtë të distancohem personalisht, sikur nga këto zhvillime nuk do të ishte varë e ardhmja jonë si shoqëri. Distancimi nga zhvillimet nënkupton lejimin e talljes, me të ardhmen tonë, nga matrapazët politik.

Prandaj, secili nga ne duhet të marr përgjegjësi personale, me resurset mentale dhe fizike që ja ka dhënë Zoti, e ta luftojë të keqën nga matrapazët që na përfaqësojnë në nivel vendimmarrës.

Ku do ku na bie hise të rrimë, kemi mundësi të dëgjojmë shqetësimet e shtresave të ndryshme për gjendjen ekonomike dhe politike në vend. Të gjithë në mënyrën e vet e thonë, kurrë nuk ka qenë më keq!

Por, ma keq nuk ka qenë as në Prizren?!

Për kundër divergjencave politike në nivel qendror, si do që perceptohet nga opinioni, niveli qendror e ka një opozitë e cila po gjen mekanizma juridik për të iu kundërvu pushtetit.

Për dallim prej qendrës, Prizreni është në gjumë total opozitar. Kjo, jo për arsyeje të iniciativave individuale, por për shkak të mos veprimit dhe koordinimit opozitar. Po të rrish individualisht me opozitarët e Prizrenit, nga ta do të kupton se punët nuk janë mirë. Ata i gjen të pa koordinuar përballë një pushteti ku kryetarin e komunës e ka të instaluar me vota të vjedhura dhe ku i njëjti me shumicën dërmuese të vartësve të tij janë të dënuar me vendim gjykate.

Ky kryetar përveç keqpërdorimit të detyrës zyrtare, për të cilën është i dënuar, ai njihet si kryetari i një qeverisje me moralin më të ulët në rajon. Vet ai është dokumentuar se me para publike, në një hotel në Amerikë, ka paguar faturën e filmave pornografik. E po ky kryetar i pa moralshëm, për veprime të ulëta në vendin e punës, ka suspenduar e mandej larguar nga puna pikërisht një vartës të tij!

Për të gjitha këto veprime, deri në degradim moral të një qeverisje lokale, nuk ka se të justifikohet heshtja dhe bashkëveprimi i këtij pushteti me eksponent të caktuar të opozitës brenda asamblesë lokale.

Bashkëveprimi i eksponentëve të “opozitës” me pushtetin e korruptuar dhe të degraduar moralisht nuk është pasqyra reale me të cilën reflektohet në opinionin prizrenas, ku shumica e qytetarëve as që besojnë se ka alternativë!

Përkundër kësaj, unë shohë një mundësi të madhe për kthimin e besimin dhe ndërrimin e pushtetit. Kjo duhet të bëhet me vullnet dhe sinqeritet.

Muaji qershor, është muaji kur Gjykata e Apelit, do të shqyrtojë vendimin në raport me klubin e të dënuarve në Prizren, me në krye Ramadan Mujën. Duke besuar në konfirmim vendimi, Prizreni brenda 45 ditëve nga ajo datë do të shkojë në zgjedhje të jashtëzakonshme.

Për këtë gjë, tash është koha, që liderët lokal të partive opozitare, të ulën dhe të japin mesazhin e fortë, i cili do të kthej shpresën për Prizrenin. Ata, për interesin e përgjithshëm duhet të pajtohen për një kandidat të përbashkët.

Ky rol, në këtë drejtim, me fuqinë politike që ka duhet të jetë i iniciuar nga kryetari i partisë më të madhe opozitare, kryetari i Degës së LDK-së në Prizren.

Personalisht e di, se gjetja e një kandidati të përbashkët nga opozita, më së paku i shkon për shtati një grupi të caktuar të njerëzve brenda Degës së LDK-së në Prizren. Ata, me fuqinë financier që kanë, të cilën e kanë rritur shumë fish nga pazaret me pushtetin e PDK-së, tentojnë të ndikojnë të kryetari i Degës së LDK-së. Ata, janë misionarët e deleguar, të kapur fort nga mafia, që do ta luftojnë fuqishëm që ideja e kandidatit të përbashkët opozitar të mos realizohet.

Iniciativa për këto takime është e drejtë legjitime e kryetarit të partisë, pa pas nevoje marrjen e miratimit nga askush. Në këtë aspekt, e drejta për ti mbledhur rreth një sofre të përbashkët i takon më të madhit.

Nga bashkëbisedimi me përfaqësues të partive opozitare në Prizren, ata në parim presin këtë lëvizje nga kryetari i Degës së LDK-së. Nëse ai i ka duart e lira për veprim, e që nuk është i kapur për ndonjë vegëze, duhet të filloj të reflektoj, pavarësisht mbështetjes që ka mund të ja jap dikush për tu bërë kryetar, e që sot provon ta kontrolloj dhe të ndikojë në vendimmarrjen e tij.

Personalisht besojë, se liderët lokal të opozitës e kanë para sysh se Ramadan Muja po ec i turpëruar nga karriga e pushtetit. Arsyet pse ai po ec nga ajo karrige janë të qarta. Ai nga aty po ec për shkak të denoncimit që një njeri, një ish asamblist i LDK-së me emrin Ridvan Hoxha ja ka bë klubit mafioz të këtij njeriu.

Ridvan Hoxha sot, për shkak të pa dëgjueshmërisë që ka pas nga sekserët brenda LDK-së, që edhe sot rrinë afër Dr. Haxhi Avdylit, për ta tërheq padinë kundër Ramadan Mujës, e në kundërvlerë për atë shërbim ta hap vetëm gojën dhe të kërkoj ç’far të ja do qejfi, ai nuk e patë bë.

Pavarësisht që sot vuan pasojat e këtij veprimi për mbrojtjen e interesit publik, ai edhe pse i pa punë, dinjitetshëm qëndron në shtëpi, por kur do që del në qytet fort ndershëm nderohet nga qytetarët e Prizrenit.

Prizrenit i duhet një njeri i ndershëm, që për nderin e të gjithëve ka sakrifikua vetën dhe familjen e tij.

Këtë radhë opozita e ka topin në terrenin e vet. Nëse ajo përballë PDK-së hynë e përçarë, me kandidat individual, atëherë një gjë është e sigurt, loja është e shitur ende pa ja fillua gara E tani, vet e paçi në qaf Prizrenin.

Agim Muhaxheri

Te miku troket në derë, hyn brenda në shtëpi, nëse të thotë i zoti i shtëpisë urdhëro. Serbinë s’e ke mik, e ke armik.

Nuk ka kuptim t’i thuhet një “organizate kalamajsh” të Beogradit: Pritëm se erdha! Dëshirën e flaktë për të vizituar Beogradin e shprehu Hashim Thaçi.

I zoti i shtëpisë, Vuçiqi i tha Thaçit: Nëse guxon, eja, të pret arrestimi. Ne tregohemi liberalë e demokratë, u themi zotërinjve të Beogradit: Ejani, derën e keni të hapur. Vuçiqi hyn në Kosovë me “gorillat” e tij të armatosur. E bën lamë thiu, Kosovën e quan Serbi! Kjo “demokraci” do të na kushtojë shtrenjtë

Serbia i aktivizon “poternicat” e saj ndaj shqiptarëve sa herë që i duhet. S’e lë brenda të hyjë as lojtarin kryesor në Bruksel, Hashim Thaçin. Më herët e kishin aktivizuar “poternicën” ndaj ish-kryeministrit të Kosovës, Agim Çekut, i arrestuar për pak ditë në Bullgari. Kishin kërkuar nga autoritetet bullgare ta ekstradojnë në Serbi. Mirëpo, Sofja e la Serbinë me gishta në gojë, Çekun e liroi, e ktheu në Kosovë.

Politikanët e shefat e diplomacive shpesh ngjan të rrëshqasin në akull me deklaratat e tyre “të forta”. Njeriu i dytë i Qeverisë “Mustafa” dhe ministri i Jashtëm, Hashim Thaçi, tha se do ta vizitojë Beogradin, ngase e kishte ftuar organizata joqeveritare serbe “Komiteti i Edukimit të të Rinjve”.

Kryeministri i Serbisë, Aleksandër Vuçiq, e zëvendësi i tij, Ivica Daçiq, qitën flakë prej goje. Vuçiqi u shpreh: Nëse guxon, eja, të pret arrestimi. Ndërkaq, Daçiqi shtoi: “Vizita e Thaçit e prish politikën tonë…”. Nuk harruan pa e përmendur ligjin sipas asaj: Ne e zbatojmë ligjin… Krerët e Beogradit e përmendën “poternicën” (fletarrestimin) që e kanë për Thaçin për shkak të dënimit të tij, më 10 vjet burg, sipas një aktgjykimi të formës së prerë, të Gjykatës së Qarkut në Prishtinë, gjatë vitit 1997.

Thaçi shkaktoi “tërmetin”. Me të u morën politikanët serbë dhe papagajtë e tyre.

Diplomati amerikan Frank Wisner i dha “flakaresh” Serbisë. Kërcënimet e Beogradit i quajti shqetësuese, politikën e tyre për keqardhje. Reagimi i ambasadorit Wisner nuk i lë përshtypje Serbisë.

Megjithëkëtë, Thaçi paraqitet me deklaratën tjetër se ato kohëra ishin “të errëta”. Shihe ti, kohëra të errëta! Me deklaratën e tij, që të mos ia prish një “organizate kalamajsh”, deshi të paraqitet si diplomat me përmasa të mëdha evropiane. Asaj i tha: Pritëm se erdha!

Nuk kemi të bëjmë me “kohëra të errëta”. Serbia armike çdo ditë e shan jo vetëm shtetin tonë, por edhe Amerikën.

Ka ligje e rregulla si shkon një kryediplomat në shtetin e huaj. Të thotë i zoti i shtëpisë, mos eja, nëse vjen të burgosim, ti shkon, mund të ngjajë ajo çfarë e kanë në mendje kundërshtarët.

Sipas të drejtës sonë zakonore, shkon mysafir diku, troket në derë, nuk i bie derës shqelm. Mikut i thua: A do mysafir? Nëse të thotë: Urdhëro, hyn brenda… Kjo është leja që i jep miku mikut.

Serbinë s’e ke mik, e ke armik, s’mund t’i thuash “organizatës së kalamajve”: Pritëm se erdha!

Te disa popuj evropianë nuk të pranojnë mysafir nëse më parë nuk e ke paralajmëruar vizitën te i zoti i shtëpisë. Nëse shkon pa paralajmërim, e gjen derën hapur, futesh brenda në dhomë, i zoti i shtëpisë nuk luan nga vendi, lexon gazetë, nuk të përshëndet. Ti detyrohesh të kthehesh kah sytë këmbët, nuk je i mirëseardhur. Kjo ngjet edhe me burrështetasit që shkojnë në ndonjë shtet të huaj pa lejen e të zotit të shtëpisë. Mund ta kesh edhe lejen, por nëse nuk u përmbahesh rregullave të shtëpisë, të shpallin “person non grata”, të dëbojnë nga shteti.

Ne bëhemi më katolik se Papa, alter egot e Slobodan Milosheviqit, Aleksandër Vuçiqit, Ivica Daçiqit e të tjerëve u japim lejen të hyjnë në Kosovë, të hyjnë në Kosovë edhe me “gorillat” e tyre të armatosur. Këta pastaj ta shajnë shtetin. Në tokën tënde e bëjnë lamë thiu, Kosovën e quajnë Serbi. Ti hesht, s’e bën të madhe këtë punë. Sillesh si liberal e demokrat. Kjo “demokraci” do të na kushtojë shtrenjtë.

Nëse Thaçi merr udhë për në Serbi çfarë do të ndodhte me të? Mund të ndodhë ndonjë e papritur, ta vrasë ndonjë i dehur, por assesi të burgoset. Nuk burgoset Thaçi, ngase serbët nuk janë aq budallenj të mëdhenj, t’i bien shqelm Marrëveshjes së Brukselit, dialogut Kosovë – Serbi, në të cilën është e paraparë që në veri të Kosovës të formohet Asociacioni i Komunave me shumicë serbe! Nuk i bien shqelm lojtarit kryesor të Brukselit!

Për ta Asociacioni kushton më shtrenjtë se Thaçi!

Deklarata patetike e Thaçit flet se atë e ka marrë malli ta vizitojë Beogradin dhe t’u hyjë në hatër zyrtarëve të lartë të Bashkimit Evropian (BE). Gjesti i tij është pa takt politik e diplomatik. Një veprim i tillë s’është gjë tjetër, pos tallje me shtetin. Jo Thaçit, po askujt nuk i lejohet të tallet me shtetin tonë. Shteti s’është tapi e Thaçit.

Cila është “poternica” ndaj Thaçit? Ai nga bandat e Slobodan Milosheviqit, nga Gjyqi i Qarkut, ishte i dënuar për terrorizëm me 10 vjet burg. I përkiste grupit të 15-ve, ishte i akuzuari i 13-të me radhë sipas aktakuzës.

Këtë proces gjyqësor që nisi më 3 qershor 1997 e kam ndjekur për gazetën “Bujku”. Në faqen e parë të kësaj gazete botoi raportin të titulluar “Deklarata vetakuzuese në hetuesi të nxjerra me elektroshok”. Elektroshoku ishte përdorur ndaj tre të akuzuarve të parë Besim Rama, Idriz Asllani dhe Feriz Nura. I përmend edhe emrat e 12 të akuzuarve që iu bë gjyq në mungesë. Ata janë: Adem Jashari, Jakup Nura, Fadil Kadriu, Nuredin Lushtaku, Sahit Jashari, Rafet Rama, Sami Lushtaku, Ilaz Kadriu, Rexhep Selimi, Hashim Thaçi, Zenun Kadriu dhe Ali Januzi.

Dhe ironia, prijës i grupit, me pesë klasë të fillores, ishte i akuzuari Besim Rama, për të cilin flitej se kishte probleme mendore.

Pjesëmarrës në këtë proces ishin vëzhguesit e huaj, komisarja e lartë e OKB-së për mbrojtjen e të drejtave, Yvonne Terlingen, përfaqësuesit e Federatës Ndërkombëtare të Juristëve, suedezët Bengt Bondeson, gjykatës dhe Sarah Kallberg, prokurore. Nga zotëriu Bondson e zonja Kallberg kam marrë opinionet e tyre për këtë proces. Ata shprehën habinë për fenomenin e gjykimeve në mungesë. “I dëgjuat rrëfimet për torturat barbare që janë bërë ndaj këtyre të akuzuarve. Ne shqiptarët po durojmë”, u them suedezëve. Bondson qe shprehur: “Ky durim është abnormal”. E përmendi shprehjen “abnormal”!

Aktgjykimi është shpallur më 11 korrik 1997. Pos Hashim Thaçit, i dënuar me 10 vjet dhe Avni Nurës me 4 vjet, të gjithë të tjerët i dënuan me nga 20 vjet burg.

“Kirurgët” e këtij procesi ishin prokurori Jovica Jovanoviq, kryetarja e trupit gjykues të të pestëve, Sllagjana Petroviq, gjykatësi profesionist Dragolub Zdravkoviq.

Kush ishte Jovica Jovanoviq?

Jovanoviq bëri shumë aktakuza ndaj shqiptarëve, i çoi në ishullin e Djallit. Klientët e tij përfunduan në “gojë të ujkut”, në burgun e Dubravës, afër Istogut, të cilët pastaj u masakruan nga bandat e Milosheviqit. Për meritat që kishte bërë për Serbinë Jovica Jovanoviqin, këtë “sokol serb” e avancuan, i dhanë postin e ministrit të Drejtësisë gjatë luftës, më 1999. Ky e kishte “në dorë” rastin e profesorit Ukshin Hoti, i shpallur si i zhdukur.

Serbët s’e kanë sefte t’u bëjnë të tjerëve gjyqin në mungesë. Para 15 vjetësh, në Beograd, ua bënë gjyqin në mungesë burrështetasve të SHBA-së, Evropës dhe zyrtarëve të lartë të NATO-s. Presidentin Bill Clinton, Toni Blair, gjeneralin Wesley Clark, Javier Solana… i patën batis duke i dënuar me nga 20 vjet burg.

Toni Blair-in nuk e ngucin, ai është këshilltar i Vuçiqit!

E kanë edhe një lëndë “ad acta” ndaj ish-shefit të UNMIK-ut në Kosovë, diplomatit francez Bernard Kouchner me akuzën si “pomagaç” (ndihmës) në kryerjen e veprës penale të terrorizmit. Zotëri Kouchner, ke kujdes, mos hyn në Serbi se të burgosin!