Prita ta derdhje leht’
D
A
SH
U
R
I
N
Ë
n’qenien që mëkatonte pas ikjes tënde
e si për dëshirë t’egove t’çmendura
ashtu pa faj
m’the se e kishe t’njohur brishtësinë e saj
fshehur mallkueshëm mes gjinjve.
Dhe prajshëm sërish
kërkove t’qeshja si e dal’ mendsh për ty…
të t’mbuloja me flokun e gjatë
sa herë që n’mes natë do kishte ftohtë
e për mosmbajtjen e tonës dashuri
psalmin unë t’ia thosha jetës
pa dashur t’ia derdhja n’sy mëkatet.
Mbrëmë m’the dhe mua ashtu pa faj
se m’njihje më shumë se sa t’brishtë
e k’të n’shtrëngim kraharori
se quaja ndryshe pos një mëkat.
Adelina Xhaferi