Një person është arrestuar në fshatin Hoçë të Qytetit. Policia njofton se i dyshuar bashkë me shoqëruesin kanë penguar zyrtarët policor që t’i nënshtrohet kontrollit.
“Tek i dyshuari është gjetur dhe konfiskuar një pistoletë me 5 copë fishek të kalibrit të panjohur”, njofton Policia.
Me vendim të prokurorit i dyshuari është dërguar në mbajtje./PrizrenPress.com/
Nga Blerim Çoçaj
Vdekja e vajzës 3- vjeçare tregon se sa të pasigurt janë qytetarët e Prizrenit, sidomos ata që jetojnë brenda apo afër shtëpive të vjetra.
Përgjegjësia për këtë tragjedi, jo vetëm familjare, vërtet është zinxhirore. Organet e drejtësisë, duhet që sa më shpejt të zbardhin humbjen e jetës së vajzës së vogël. Adresa e përgjegjësve është shumë e qartë, prandaj organet e drejtësisë duhet të veprojnë. Nuk mjafton deklarata se “rasti është duke u hetuar”.
Komuna, Ministria e Kulturës, por edhe Policia, duhet të japin përgjegjësi për vdekjen e vajzës së vogël. Policia duhet të tregojë se a ka diskutuar me kryetarin e Prizrenit, Ramadan Mujën për rrezikun e këtyre shtëpive.
Nëse nuk e kanë diskutuar, atëherë si kanë ardhur deri të konstatimi, se siguria e qytetarëve është e mirë, në takimet që kanë mbajtur deri më tash në Këshillin e Sigurisë?
Pra, përgjegjësia për vdekjen e vajzës së vogël, nuk është individuale, por zinxhirore.
Ky rast mund të zbardhet vetëm nga organet e drejtësisë. Pak ka rëndësi a japin apo jo dorëheqje Ramadan Muja, Kujtim Shala dhe Ferid Agani.
S’ka qytetar n’këtë vend që nuk është i vetëdijshëm që institucionet qendrore dhe ato lokale drejtohen nga njerëzit që, përveç, egos për pushtet dhe parasë, nuk kanë ndjenë tjetër njerëzore. Kjo është dëshmuar edhe në rastin tragjik të vogëlushes, ku asnjëri prej përfaqësuesve të institucioneve nuk e kanë marrë mundin të shkojnë e ngushllojnë familjen.
Xheneta është viktimë e vdekur, kurse qytetarët e tjerë të Prizrenit janë viktima të gjalla të Ramadan Mujës.
Partitë politike nuk është mirë që tragjedinë të keqpërdorin dhe shfrytëzojnë për përfitime politike. Qytetarëve nuk do të mund t’ia mbushni mendjen se dalloni nga pushteti i Mujës. E keni pasur mundësin që këtë çështje ta trajtoni, por nuk e keni bërë, prandaj tash është mirë me heshtë.
Shoqëria civile ka paralajmëruar një protestë për javën e ardhshme. Mirë do të kishte qenë që protesta të mbahet para organeve të drejtësisë, e jo në sheshin “Shatarëvan”. Asnjë protestë deri më tash që është mbajtur në “Shatërvan” nuk ka prodhuar rezultat.
Protesta do të duhej të mbahet para organeve të drejtësisë me kërkesën e vetme që të veprojnë dhe përgjegjësit për humbjen e jetës së Xhenetës, të vihen para drejtësisë
Zgjedhjet e parakohshme në Maqedoni mund të mbahen deri në fund të dhjetorit ose nga mesi i vitit të ardhshëm së bashkë me zgjedhjet lokale. Këto janë dy skenarë që po shqyrtohen nga partitë politike.
Analisti Sasho Ordanovski, vlerëson se zgjedhjet duhet të zhvillohen në vjeshtë të këtij viti për t’i dhënë fund krizës politike që po zgjat për më tepër se një vit. Megjithatë, ai thotë se të njëjtat mund të mbahen në vitin 2017 bashkë me lokalet, ndërsa nuk përjashton mundësinë që në të njëjtin afat të zhvillohen edhe zgjedhjet presidenciale.
“Nëse varianti i parë dështon dhe futemi në një krizë të zgjatur me shumë të panjohur,data tjetër e votimeve do të ishte në pranverë të vitit të ardhshëm, kur bashkë me zgjedhjet e parakohshme dhe lokale mendoj se do të mbahen edhe presidencialet për t’i vënë pikë gjithë krizës”, deklaroi Sasho Ordanovski.
Por, ndryshe mendon profesori Bekim Kadriu, i cili thotë se fillimisht duhet të përmbushen kriteret e nevojshme dhe më pas të caktohet data për zgjedhje. Ai është i bindur se këtë vit nuk mund të ketë votime.
“ Mendoj që fillimisht duhet të plotësohen kushtet për mbajtjen e zgjedhjeve dhe këtë duhet ta konstatojnë vetëm subjektet politike por edhe nga autoritetet e rëndësishme ndërkombëtare që duhet të pohojnë se me të vërtetë duhet të ketë zgjedhje. Në vjeshtë nuk do të ketë zgjedhje”, tha profesori Bekim Kadriu.
Ndonëse, partitë në pushtet përmendin mundësinë që zgjedhjet parlamentare të mbahen në afatin e rregullt në vitin 2018, analistët thonë se varianti i tillë është i pamundur për shkak të situatës së rënduar në vend./Alsat-M/
Kimete Mazreku: Shtëpia në çdo sekondë mund të na mbysë
Kimete Mazreku e quan gazetën Kosova Sot shpëtimtare, sepse ka paralajmëruar rrezikun për familjen që humbi trevjeçaren në Prizren, me reportazhet e saj, por që nuk u morën parasysh nga institucionet shtetërore. Ajo thotë se një fat i njëjtë po e pret edhe familjen e saj që banon në rrugën “Fehmi Lladrovici”, numër 57, në Prizren, jeton me katër fëmijët dhe burrin e saj të sëmurë.
Tani, pas rastit që ndodhi me Xheneta Gashin, vajzën trevjeçare që vdiq nga rrënimi i shtëpisë së vjetër, familjes së Kimetës i është shtuar frika se kjo shtëpi mund të rrënohet nga moment në moment dhe të zërë të gjallë familjarët.
“Do ta lusja këdo që ka shpirt njeriu të vijë e të shoh rrezikun dhe të shoh zemrën time të përvuajtur”, shprehet ajo.
Nëna e re dhe e papunë Kimete Mazreku, tregon se tashmë katër fëmijët mund t’i zërë të gjallë shtëpia e shkatërruar, e cila nuk e përballon tutje vjetërsinë. Ajo kërkon ndihmën e humanistëve që këta fëmijë në Prizren të bëjnë një jetë si edhe të tjerët, të së paku të kenë një banim të sigurt e pastaj edhe ushqim për të ngrënë.
Bashkëshorti i sëmurë nuk mund të kujdeset për familjen
Kësaj familje i mungojnë gjërat më elementare.
“Po të mos ishin ndihmat që na sollën bamirësit për muajin e shenjtë të Ramazanit do të vdisnim për bukën e gojës”, shprehet ajo teksa shton se problemin kryesor e ka se si t’i strehojë këta fëmijë.
Aty ku shpresa shuhet çdo ditë, Zoti mban në jetë katër fëmijë dhe nënën e tyre bashkë me babanë, i cili ka një mori sëmundjes e mbi të gjitha ajo më e vështira është sëmundja e zemrës. Sy të tulatur jo nga pagjumësia, por nga uria kanë ata fëmijë, që posa i sheh njeriu fillon të ndihet keq. Duart e vogla të fëmijëve lëvizin mundimshëm nga pafuqia. Fytyrat e zbehta nuk shfaqin asnjë lloj emocioni. Drama e kësaj familje ngjan me ato historitë që përsëriten pa ndalim, ndërsa fati i jetës nuk u ndryshon për të mirë.
Kimete Mazreku jeton prej disa vitesh me bashkëshortin, Fatonin e sëmurë dhe të ëmën e tij të vjetër që ka nevojë shumë për ilaçe. Kimetja thotë se nuk ka ditë që nuk qan për fatin e saj të keq. Buka është ushqimi i tyre i zakonshëm, por shpesh edhe ajo u mungon. Familja jeton në një shtëpi të vjetër, e cila siç deklaron Kimetja tashmë kanë marrë vendimin që ta lirojnë atë.
“Pas rastit të fundit që ndodhi në Prizren, jetojmë çdo ditë me frikë se do të vdesim. Dua të dalë sa më parë nga këtu sa nuk m’i ka zënë shtëpia këta fëmijë të vegjël”, shprehet Kimejta.
Të gjithë ata që duan ta ndihmojnë këtë familje këtë mund ta bëjnë duke thirrur në numrin e telefonit: 049 719 515. /Kosova Sot/
Sot shënohen plot 17 vjet që kur NATO u fut në Kosovë për t’i dhënë fund masakrave dhe shovinizmit serb mbi qytetarët e pafajshëm të Kosovës. Që atëherë, kjo datë kujtohet si Dita e Lirisë së Kosovës nga agresioni serb.
Fillimisht trupat e NATO-së numëronin 50.000 ushtarë dhe vinin nga dhjetëra shtete anëtare të kësaj aleance dhe vendeve aleate.
Të parat që kanë zbarkuar kanë qenë njësitet britanike. Misioni ishte i ndarë në pesë zona të përgjegjësisë, që i përkisnin KFOR-it amerikan, anglez, francez, gjerman dhe italian.
Ndërhyrja e NATO-së në Kosovë, i parapriu një luftë të ashpër në mes Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe forcave serbe, dhe pas shumë masakrave të kryera ndaj civilëve nga paramilitaret serbë.
Hyrja e trupave të NATO-s u bë pas marrëveshjes së Kumanovës ndërmjet zyrtarëve serbë dhe autoriteteve të NATO-s, të udhëhequra në atë kohë nga gjenerali britanik, Mike Jackson. Me këtë marrëveshje, Serbia është detyruar të tërheqë të gjitha forcat e saj policore dhe ushtarake nga Kosova.
Ajo është arritur vetëm pas fushatës së bombardimeve të NATO-s mbi caqet serbe, e cila ka zgjatur për 78 ditë me radhë, si dhe pas përpjekjeve të ndryshme diplomatike për t’i dhënë fund luftës në Kosovë.
Si pasojë e luftës në Kosovë, mbi 10,000 njerëz janë vrarë, rreth 5,000 të tjerë janë zhdukur dhe mbi 1 milion janë zhvendosur. Shkatërrimet materiale po ashtu kanë qenë masive.
Me hyrjen e NATO-s, në Kosovë ka nisur edhe vendosja e misionit të përkohshëm të Organizatës së Kombeve të Bashkuara, i cili do të administronte vendin për një periudhë të caktuar kohore. Në të njëjtën kohë, është shpërbërë edhe Ushtria Çlirimtare e Kosovës, për t’u shndërruar në Trupat Mbrojtëse të Kosovës. Ato kanë ekzistuar deri në janar të vitit 2009, kur edhe është formuar Forca e Sigurisë së Kosovës.
Gati dhjetë vjet pas zbarkimit të NATO-s, përkatësisht më 17 shkurt të vitit 2008, Kosova ka shpallur pavarësinë nga Serbia, me gjithë kundërshtimet e fuqishme të Beogradit.
Sot, 17 vjet pas zbarkimit, trupat e NATO-s vazhdojnë të kontribuojnë në ruajtjen e një mjedisi të qetë dhe të sigurt në Kosovë. Numri i tyre është zvogëluar vit pas viti, bazuar në vlerësimet e situatës së sigurisë.
Dita e Lirisë së Kosovës, së bashku me pavarësinë, konsiderohen si ngjarje që kanë shënuar kthesë në histori. Sipas shumë vlerësimeve, 12 qershori është dita e rreshtimit të botës demokratike përkrah popullit të shtypur të Kosovës.
Tani, kur EULEX-it po i vazhdohet edhe për dy vjet mandati në Kosovë dhe kur pritet funksionalizimi edhe i Gjykatës Speciale, Misioni Evropian mund të marrë zemër që të godasë përfundimisht korrupsionin dhe krimin e organizuar. Paralelisht me misionin e EULEX-it do të vihet në funksion edhe Gjykata Speciale dhe kjo me siguri se do t’ua fusë frikën pushtetarëve. Funksionimi i këtyre dy mekanizmave do ta dridh skenën politike në Kosovë dhe për më tepër do të jetë edhe një goditje përfundimtare për të gjithë pushtetarët që kanë rënë ndesh me ligjin.
Analisti Shefqet Dibrani, në një prononcim për gazetën “Kosova Sot”, ka thënë se misioni i EULEX-it nuk ka zemër që të godasë përfundimisht korrupsionin dhe krimin e organizuar, por që ky mision i ka interesat e tij, të cilat, sipas Dibranit, nuk janë ato që lidhen me ne, por as ato që ne i duam. Sipas tij, më mirë është që të kuptojmë se këto janë interesa të planit global dhe të zhvillimeve të gjithmbarshme.
“Vërtet EULEX-i i ka parë dhe i ka trajtuar këto zhvillime në raport me mentalitetin tonë, i cili bie ndesh me shumë parime të drejtësisë dhe ligjeve të miratuara në Parlamentin e Kosovës, prandaj UNMIK-u, sikurse edhe EULEX-i tani, sikur të kishin bërë arrestime masive për “çlirimtarët?!” a e kuptoni se çfarë kishte ndodhur në Kosovë. Por, gjithë kjo zvarritje e proceseve ka prodhuar dhe ka ndikuar te popullata e gjithmbarshme për t’i kuptuar proceset më ndryshe sesa idealizmi ynë. Tashmë ka dalë në pah se në mesin e çlirimtarëve kishte edhe të atillë që në luftë kishin shkuar për të dalë të pasur. Ne jemi dëshmitarë të asaj se sa herë që ndërrohej pushteti politik, pushteti në vijim vinte më i ashpër dhe më i dobët se ai paraprak”, është shprehur Dibrani.
Dibrani: Nuk duhet humbur shpresën
Dibrani ka nënvizuar se gjithë kjo tragjedi dhe ky dështim ka ndikuarnë vetëdijesimin e qytetarëve se kjo gjeneratë politike ka qenë ndër gjeneratat më të padinjitetshme, madje edhe me simptoma ntikombëtare.
“Të paktën, sot faji nuk mund të hedhet as te pushtuesit, por as te ndërkombëtarët që monitorojnë demokracinë dhe respektimin e ligjit në Kosovë. Sigurisht se EULEX-i do të ndihmojë në disa procese, të cilat mund të duken si më të përballueshme, gjithmonë duke u përpjekur për t’i ndërgjegjësuar prokurorët dhe gjyqtarët shqiptarë, kurse Gjykata Speciale do të merret me oligarkët e krimit politik dhe ekonomik në Kosovë, prandaj gjithë ky shqetësim i ka edhe arsyet e veta, pasi një pjesë e komandantëve, njerëz të organizatave për likuidim, përgjegjës të shërbimeve sekrete etj., ishin ose janë pjesë e krimit ekonomik dhe politik dhe vetë fakti se tashmë janë bërë shumë pacifistë, madje duke gjetur formulime me përmasa tragjike, është i papranueshëm dhe mjaft shqetësues”.
Ndërsa sa i përket asaj nëse EULEX-i dhe Gjykata Speciale do t’u japin goditjen përfundimtare korrupsionit dhe krimit të organizuar, Dibrani nuk beson se këto dy misione do të kenë mundësi për ta bërë një gjë të tillë realitet, kjo ngase siç ka thënë ai, tri postet kryesore që e bëjnë shtetin shtet udhëhiqen nga personalitete mbi të cilët rëndojnë akuza të rënda për krim ekonomik dhe politik, gjë që, sipas tij, e pamundësojnë veprimin e shpejtë dhe efektiv.
“Megjithatë, është mirë se më në fund diçka pozitive do të nisë, por gjendja do të merrte kahe të mbarë vetëm atëherë kur skema politike ndahet në dy koncepte diametralisht të kundërta, duke zhvilluar politika të ndryshme dhe jo këso lloj koalicionesh të interesave grupore, ku interes i përbashkët janë korrupsioni, nepotizmi, servilizmi ku i ka lidhur krimi ekonomik dhe ai politik të dy palët, të cilat për nga veprat negative ngjasojnë si veza me vezën. Por, asnjëherë nuk duhet humbur shpresën se do të vijë dita kur me ligjin do të përballen të gjithë pushtetarët që sot kanë rënë ndesh me të, sikurse vazhdimisht duhet të shpresojmë se edhe pasuria e tyre dhe e familjarëve të tyre e krijuar kundërligjshëm duhet të konfiskohet ashtu siç kanë vepruar vendet në rajon”, është shprehur Dibrani. /kosova sot/
Andi Bushati
Përballja e kësaj pasditeje në stadiumin Felix Bollaret të Lensit mund të etiketohet pa frikë si thyerja e një tabuje. Prej kohësh mbarë shtypi ndërkombëtar e etiketonte këtë derbi vllavrasës si ndeshjen e Zvicrës A me Zvicrën B. Pra si një konfrontim mes yjeve si Shaqiri, Granit Xhaka, Berhami dhe Mehmedi me lojtarë të tjerë të një rangu inferior të cilët kishin qenë të pazotët të vishnin fanellën e përfaqësueses “Nati”.
Ajo që përmendej më shpesh qe fakti se Xhaka i madhi, Abrashi, Gashi etj kishin zgjedhur Shqipërinë sepse kjo qe mundësia e vetme që i kish mbetur për ta luajtur me skuadrat kombëtare.
Këtë të shtunë, në Lens, kjo tabu aq shumë e përfolur u rrëzua. Të kuqtë u treguan rivalë të denjë, krejtësisht të barabartë me vëllezërit e tyre të një gjaku që zgjodhën kombëtaren më të shtrenjtë.
Ata vërtet humbën, por humbja e tyre qe vetëm çështje episodesh.
Shqipëria u mund prej një gabimi foshnjarak të Berishës në minutën e pestë. Sado që më vonë ai bëri disa pritje të mrekullueshme, ajo dalje e gabuar, që i bëri mediat franceze ta krahasonin me personazhin e famshëm humoristik, monsieur Houlot, nuk do të shkulet nga mendja lehtë.
Shqipëria u mund prej nervozizmit dhe gafës së Canajt, që doli nga fusha para kohe.
Shqipëria u mund se Armando Sadiku humbi të pahumbshmen në pjesën e parë.
Shqipëria u mund, se fati nuk qe me Shkëlzen Gashin në minutan e 85 të lojës, kur ai humbi atë që 100 herë të tjera do ta kishte futur në portë me sy mbyllur.
Të gjitha këto episode nuk e bëjnë Shqipërinë e Lensit aspak më inferiore. Ato janë thjeshtë çmimi që një rishtar duhet të paguajë kur ulet në tryezën e të mëdhejve.
Ato janë çmimi i mungesës së eksperiencës në lojra të këtij niveli, përballja me emocionet e kompeticioneve të tilla dhe pesha e përgjegjësisë para një kombi që i ka kthyer sytë nga kjo skuadër.
Ky çmim vërtet ishte i lartë, por ai nuk lëkund aspak vlerat e një ekipi që luajti si i barabartë dhe që së paku meritoi një pikë në Lens.
Në këtë kuptim Shqipëria nuk ishte Zvicra B. As Taulanti nuk kishte pse ta kishte zili Granitin, as Shkëlzni Xherdanin, as Admiri Valonin.
Madje këtë të vërtetë të madhe e kuptuan edhe mbi 20 mijë fifozët shqipëtarë të pranishëm në Felix Bollaret. Ata vërtet vazhduan ti vërshëllenin Shaqirin, Berhamin, Mehmetin dhe Xhakën si shqipëtarë të këqij, por këtë e bënë jo nga xhelozia. As se i shihnin superiorë.
Ata këtë herë qenë thjesht kundërshtarët e radhës që për pak edhe mund ti kishim mundur. (Lapsi.al)
Fituesja e X Factor Albania, Arilena Ara, e ka publikuar këngën e saj më të re së bashku me videoklip.
Ky projekt muzikor quhet “TokeRroke”, për të cilin përkujdesën Darko Dimitrov dhe Rozana Radi.
Lidhja e Prizrenit ishte lëvizja e parë e shqiptare e madhe e organizuar në mënyrë administrative, politike dhe ushtarake që prej kohës së Skënderbeut. Të detyruar nga rrethanat specifike të vitit 1878, shqiptarët thirrën një Kuvend Mbarëkombëtar, i cili synonte bashkimin e Shqipërisë.
Pas firmosjes së Marrëveshjes të Shën Stefanit mes Rusisë dhe Turqisë, ku Shqipërisë nuk iu njoh asnjë e drejtë territoriale, dhe në pritje të Kongresit të Berlinit, i cili me shumë mundësi do t’i hiqte hartës shqiptare krahina të shumta, atdhetarët shqiptarë ideuan këtë mbledhje, ku do të shpallnin ndarjen përfundimtare nga sundimi osman. Më 10 qershor 1878 në Prizren të Kosovës, Kuvendi hapi dyert për të pritur delegatët, të cilët do të vinin nga të katër vilajetet e Shqipërisë: Shkodrës, Manastirit, Janinës dhe Kosovës, shkruan gazeta Kosova Sot.
Debati mes intelektualëve
Me rastin e përvjetorit të 138-të të LSHP-së dje Prizreni dukej i stolisur me flamuj të Kosovës, flamuj kuqezi dhe flamuj të shteteve që ndihmuan Kosovën. Në sheshin e LSHP-së u mbajt edhe Akademia solemne për të shënuar këtë datë të rëndësishme.
Prof. dr. Ferid Dragaj nga Ulqini foli për rolin e madh të Lëvizjes në politikën e asaj kohe.
“Më lejoni të hap edhe një debat që lidhet me faktin se LSHP-ja kishte një politikë shumë të fortë atdhetare, por nuk kishte lidhje ndërkombëtare”, potencoi Dragaj.
Kryetari i Komunës së Prizrenit, Ramadan Muja, tha se LSHP-ja ishte njëri ndër projektet më kapitale kombëtare për bashkimin e trojeve shqiptare. Sipas tij, patriotët e Lidhjes nuk kishin dallime fetare, shoqërore dhe krahinore.
Në shënimin e këtij përvjetori kanë marrë pjesë edhe shkrimtarë nga të gjitha trojet shqiptare.
Frymëzim ndër breza
Profesor Remzi Bardhi shprehet se Lidhja e Prizrenit ishte një frymëzim për breza të tërë në rrugën për liri. Ai përmend demonstratat e vitit 1968, të cilat si pikënisje kishin pikërisht objektin e LSHP-së.
“Lidhja e Prizrenit në rininë e qytetit tonë ishte dhe mbeti njëri ndër frymëzimet e pafund për liri”, thotë Bardhi.
Kjo bëri që ky objekt të bëhet halë në sytë e pushtuesve serbë. Kështu jo pa qëllim u dëmtuan edhe bustet e Shaip Pashës, Sylejman Vokshit dhe Mic Sokolit, në maj të vitit 1999. Edhe objekti i LSHP-së nuk do të kursehej nga serbët, por menjëherë pas luftës ai do të ngrihej sërish nga një grup aktivistësh. Tani ky objekt është meka e turistëve shqiptarë nga mbarë trojet shqiptare. Lidhja ende gjallon dhe ende është në kujtesën e secilit, e fortë dhe e qëndrueshme. /Kosova Sot/
Prizreni po e përmbyll një vit shkollor të qetë. Mirëpo, ky përfundim i vitit shkollor ka probleme në emërtimin e drejtorëve në shkolla.
Si rast më eklatant është ai në SHFMU “Bajram Curri” në fshatin Romajë, ku atje është emëruar Refki Demaj. Mirëpo, Këshilli i Prindërve të këtij fshati ka mbledhur 567 nënshkrime, në mbrojte të ish-drejtoreshës Drita Qenaj. Ajo, duke folur për “Kosova Sot”, tha se i është bërë e padrejtë dhe për këtë është ankuar në të gjitha instancat.
Kurse drejtori i Arsimit, Nexhat Çoçaj shprehet se Drejtoria e Arsimit nuk ka menaxhuar me këtë konkurs.
“Këto emërime i ka bërë Zyra e Personelit dhe unë s’kam ndonjë dijeni për këto raste”, ka thënë Çoçaj.
Drita Qenaj tregon se edhe ajo i është nënshtruar testit për pranim në vendin e punës drejtor, mirëpo pohon se nuk është vlerësuar realisht.
Kamerat dhe policia largojnë huliganët nga oborret e shkollave
Ndryshe, siguria në shkollat e Prizrenit është cilësuar e qetë. Zëdhënësi i Policisë, Hazir Berisha shprehet se siguria në shkollat tona është për lakmi.
Ai shprehet se tashmë në shkollat e mesme të këtij qyteti janë vendosur kamerat vëzhguese, kurse edhe sigurimet që mbikëqyrin objektet shkollore kanë kontribuar dukshëm që kjo siguri të shtohet në shkolla.
“Mbi të gjitha, ajo që duhet veçuar është fakti që policia ka shtuar vizitat dhe kontrollimet nëpër shkolla”, ka thënë Haziri, duke shtuar se një brengë që ka qenë më herët rreth qenve endacakë tanimë nuk është prezente.
Në banjat e shkollave pihet duhan nga nxënësit Drejtori i Shkollës së Mesme të Mjekësisë në Prizren “Luçiano Motroni”, Samir Krasniqi, shpjegon se shkolla ka qenë shkollë e qetë.
“Prania e policisë dhe e kamerave vëzhguese kanë bërë që huliganët e rrugëve të mos sillen më nëpër oborre shkollash dhe siguria mund të them se është e mirë”, ka thënë drejtori Krasniqi.
Por, nxënësit kanë ankesa lidhur me mbarëvajtjen e procesit mësimor dhe rregullit brenda objekteve. Nxënësit Albina Mehmeti, Fitim Gashi dhe Mirlinda Jetullahu tregojnë se në shkolla ka siguri, por ata ankohen më shumë se në banjat e shkollave pihet duhani. /Kosova Sot/