23.4 C
Prizren
E shtunë, 9 Gusht, 2025
Home Blog Page 6123

Sir Tom Jones emocionohet teksa flet për vdekjen e bashkëshortes

0

Sir Tom Jones ka pranuar se tejkalimi i vdekjes së bashkëshortes së tij është gjëja më e vështirë që ai ka bërë ndonjëherë.

Këngëtari 75 vjeçar i cili ishte shkatërruar kur bashkëshortja e tij Linda kur ka humbur betejën e shkurtër me kancerin në muajin prill është parë për herë të parë pas vdekjes së saj në festivalin Hay në Wales këtë vikend ku edhe është parë i përlotur.

“Është shumë e vështirë, gjëja më e vështirë që kam bërë në jetën time. Ne ishim të martuar për 59 vjet, ne e njihnim njëri tjetrin prej kur ishim fëmijë, ishte një vdekje e shpejtë, ajo kishte kancer” ka thënë Jones që kishte anuluar disa koncerte për të qëndruar pranë saj, transmeton Klan Kosova.

Çifti ishte martuar kur ata kishin vetëm 16 vjet dhe kanë djalin, Mark që tash është 59 vjeçar.

Këngëtari ka thënë se bashkëshortja e tij Linda është gjëja më e rëndësishme në jetë për të.

“Tash e kuptoj se ajo është gjëja më e rëndësishme në jetën time, tash e kuptoj edhe më mirë se sa e rëndësishme ishte ajo për mua” ka thënë ai duke shtuar se martesa e tyre ishte shumë e mirë dhe asnjëherë nuk kishin menduar për një ndarje të mundshme mes tyre.

Këngëtari që ka pranuar se është akoma shumë i shkatërruar pas vdekjes së bashkëshortes së tij ka thënë se nuk është i sigurt nëse mund të vazhdojë të këndojë por do të përpiqet të bëj një gjë të tillë, duke vazhduar turneun e tij evropian.

“Më duhet ta bëj këtë, kur Linda ishte duke vdekur më pa se isha i shkatërruar por me tha se do të jem mirë, më tha të vazhdoja tutje” ka përfunduar Sir Tom Jones që është bërë shumë emocional duke folur për këtë pjesë të jetës së tij.

Sir Tom Jones1

Edhe Dante donte Europë të Bashkuar

0

Uniteti europian si projekt politik ka lindur gjatë Nëntëqindës, në vijim të katastrofave që shkaktuan dy luftërat botërore, të cilat shumë historianë i kanë konsideruar “një luftë civile europiane”.

Por, ideja e Europës ka një histori shumë më të gjatë.

Në një libër të titulluar jo pa domethënie, “Vingthuit siecles d’Europe”, Denis de Reugemont ka hedhur një numër mbresëlënës dëshmish, që nga Hesiodi e deri tek mesi i Nëntëqindës, për të demonstruar që “Europa është shumë më e lashtë se sa kombet që e përbëjnë, por rrezikon që të zhduket për faj të mosmarrëveshjeve të tyre si dhe iluzionit për të ruajtur sovranitetin absolut. Në të kundërt, unioni i tyre do të ruante Europën, duke shpëtuar në të njëjtën kohë, atë që mbetet vitale në diversitetin e saj të frutshëm”.

Historianët kanë gjithmonë tundimin që të vihen në kërkim të pararendësve, edhe pse këta, qofshin ide apo persona, shfaqen zakonisht pas faktit të kryer. Eshtë një fatalitet, sepse ndërkohë që historia ndodh, askush nuk e di rezultatin përfundimtar dhe vetëm koha përzgjedh atë që ka qenë e rëndësishme dhe atë që nuk ka patur peshë. Por deri kur duhet të hidhemi pas në kohë, për të gjetur fillesat e Europës? Tek miti i Europës, nimfa e bukur që u josh prej Jupiterit? Tek Tucididi, që shkruan: “Kur medët ishin larguar nga Europa, të mposhtur prej grekëve në tokë dhe në det…”? Apo tek Aristoteli, i cili e klasifikon me saktësi natyrën e europianëve, sipas vendit ku jetojnë, në Veri, në Jug apo në zonën e mesit të Kontinentit të Vjetër?

Në fillim ishte një ide e pasigurtë. Të zgjatesh me fjalë apo copëza frazash aty-këtu nëpër tekstet e lashtë mund të jetë corientuese, sepse nuk kuptohet me saktësi cfarë ka patur në mendje autori. Në vitin 767, duke përshkruar betejën e Poitiers, Isidori i Riu fliste për ushtrinë e Carlo Martellos si një ushtri “europianësh” (“Në mëngjes, duke dalë nga shtëpitë e tyre, europianët sulmuan cadrat e mirëreshtuara të arabëve”). Po sa ishte e gjallë mes ushtarëve dhe vetë kronistit vetëdija e të qënurit “europianë”? Duket më e mundshme që shkrimtari iberik e ka patur fjalën për një entitet gjeografik të papërcaktuar dhe që ushtarët nuk kanë dëgjuar asnjëherë të flitet për Europën.

Ndoshta ekzagjeron edhe Carlo Curcio kur saktëson: “Nëse me Europë nënkuptohet një njësi kulturore apo një njësi politike, mund të fiksohet origjina e saj në epokën Karolingiane, por, nëse me Europë nënkuptojmë një shumëllojshmëri harmonike popujsh që kanë vetëdijen e tyre, një “shoqëri kombesh”, atëherë origjina është shumë më vonë, mes shekujve XIII dhe XIV, në mos më vonë. Problemi më i rëndësishëm është që të përcaktohet nëse atëherë, ata kanë patur një ide të caktuar për Europën, nëse i kanë dhënë një emër, si në rastin e Charlemagne”.

Edhe pse Charlemagne ka qenë krijuesi i parë i “unionit monetar europian” me futjen e lirës, të parave dhe monedhave – një sistem monetar, i destinuar të zgjaste për më shumë se një mijë vite – ajo dritëz bashkimi që ai kish mundur të realizonte u zhduk shumë shpejt me shpërbërjen e perandorisë. Përshtypja që krijohej, po të analizosh me saktësi shkrimet e juristëve, njerëzve të Kishës, këshilltarëve të oborreve, kronistëve që kanë jetuar në atë kohë, është që Europa ka qenë dicka e paqartë, që përgjithësisht ngatërrohej me Respublica Christiana, e cila përbënte lidhjen më të ndjerë mes njerëzve në atë kohë. Ajo nisi të përvijohet në fillimet e Treqindës, atëherë kur morën rrugë dy koncepte që sot do i quajmë “federalist” dhe “konfederalist”. Te “Monarkia”, shkruar mes viteve 1310 dhe 1313, Dante Alighieri shpresonte për krijimin e një fuqie të fortë imperiale, në gjendje të limitonte sovranitetin e mbretërive të vecanta si dhe të nxiste bashkëpunimin e tyre paqësor. Perandoria universale përkonte me Europën dhe projekti i Dantes, ndonëse aty-këty me tipare utopistë, kishte një identitet të qartë politik. Këtij i kundërvihej projekti, i hartuar disa vite më herët nga Pierre Dubois, një jurist i famshëm francez, që parashikonte krijimin e një Lidhjeje princërish të pavarur nga Papa dhe nga perandori, që do të kishte një këshill dhe një ansamble përfaqësuese të “republikave më kristiane”. Nuk është e vështirë të dallosh në këtë lidhje – në të cilën princërit ruanin sovranitetin e tyre të plotë, një projekt jo shumë të largët nga Europa e “mëmëdheve” aq e dashur për gjeneralin De Gaulle, dhe as Bashkimin Europian të sotëm në të cilin, përtej fasadës, sovranet e vërteta janë qeveritë.

Historia europiane vazhdoi përgjatë rrugës së parashikuar nga Dubois, dhe nuk mund të ndodhte ndryshe, sepse nuk ekzistonin ende kushtet për bashkimin e popujve që mendonte Dante, ndërkohë që ishte më urgjente nevoja për të konsoliduar shtetin përreth një fuqie absolute, në gjendje të impononte autoritetin e saj, mbi një mijë feudet në të cilat ishin ndarë rajonet perëndimorë. Pasi u fuqizuan, Anglia, Franca, Spanja dhe Perandoria e Habsburgëve, u shndërruan në kolonat e atij që në fund të Shtatëqindës, Uilliam Robertson e quajti sistemi europian i shteteve. “Asnjë princ”, shkruante historiani anglez, “nuk ishte kaq u fuqishëm në krahasim me të tjerët, që sforcot e tij të ishin të parezistueshme, apo pushtimet të lehtë. Avantazhet që kishte një shtet, kundërbilancoheshin prej rrethanave më të favorshme të të tjerëve, dhe kjo pengonte secilin prej tyre të arrinte një superioritet që do të kish rezultuar fatal për të gjithë. Kombet e Europës, atëherë ashtu si sot, ishin si një familje e madhe”. Një familje “jo e bashkuar dhe në grindje, pa dyshim”, shton Jean Baptiste Duroselle, “por një familje, gjithësesi. Po lindte një Europë e re, prej shteteve më të fuqishëm dhe koherentë”.

Në çdo sistem, pjesët e vecanta dhe e tëra janë të dallueshme qartë. Kështu, Luigji XIV mund të mendonte për madhështinë e Francës dhe të fliste, sic bënte shpesh, për “interesa” të Europës, për “paqe europiane”. Divergjencat dhe konfliktet që kanë shenjuar historinë në ata shekuj, nuk mund ta fshihnin idenë që europianët ishin të bashkuar prej një fati të përbashkët.

Sette / Marrë nga Bota.al

Një shtet i ri në Evropë në 2017

0

Katalunia po krijon strukturën shtetërore. Ligjet e reja do të vendosin sistem të pavarur tatimor, të gjyqësisë dhe të mbrojtjes sociale.

Lideri i krahinës së Katalunisë, Carles Puigdemont ka thënë se me 2017 procesi i ndarjes së Katalunisë nga Spanja do të hyjë në një fazë prej të cilës nuk ka më kthim prapa.

“Me 2017 pavarësia do të futet në një fazë prej të cilës nuk ka më kthim prapa, për shkak të vendimit demokratik të qytetarëve. Detyra jonë sshtë që të përgatitemi për këtë moment”, ka deklaruar Puigdemont për mediat spanjolle.

Në shtator në zgjedhjet rajonale kishte fituar koalicioni i partive të djathta dhe të majta “Së bashku për PO”, koalicion ky që kishte paralajmëruar se brenda një afati prej 18 muajsh krahina me 7.5 milionë banorë do të ndahej.

Javën e kaluar në Parlamentin Katalunas u votua për krijimin e agjencisë katalunase për mbrojtje sociale, që paraqet ligjin e parë që paralajmëron krijimin e shtetit të pavarur. Dy fusha të tjera që do të ndryshohen me ligj së shpejti janë sistemi tatimor që tash e tutje nuk do të jetë në përgjegjësi të Spanjës, dhe gjyqësia.

Në parlamentin katalunas, prej 135 deputetësh, 72 janë pro pavarësisë së Katalunisë.

“Para vitit 2012 në parlament ishim vetëm 12 deputetë pro pavarësië, sot jemi 72, që paraqet shumicën e qartë”, ka deklaruar Puigdemont, i cili në këtë janar është shpallur Kryetar.

“Në rrugën drejt pavarësisë treni duhet të ndalet në shumë stacione dhe shumë udhëtarë do të hypin e zbresin. Por, ky tren shkon vetëm në një drejtim”, tha Puigdemont.

“Unë jam kryetar kalimtar. Në tranzicion prej post-autonomisë drejt pavarësisë. Detyra ime është kriimi i strukturës së shtetit, ligjet, internacionalizimi. Ajo që do të vijë pas meje, do të jetë krejtësisht e ndryshme”, përfundoi ai.

Filmi shqiptar “Bota” triumfon në Paris

0

Filmi shqiptar “Bota”, i regjisores Iriz Elezi, ka triumfuar në festivalin “Paris South East European Film Festival” duke fituar çmimin “Filmi më i mirë”.

Në këtë festival u shpërblye edhe aktorja kryesore e filmit, Flonja Kodheli, duke rrëmbyer çmimin “Aktorja më e mirë”.

“Bota” është një kafene. Personazhi Juli, e cila mban kafenenë, kujdeset për gjyshen e sëmurë dhe ka shumë probleme financiare, ëndërron të largohet nga ky vend.

Mikja e saj Nora, është e përfshirë me pronarin e kafenesë, Benin, i cili është i martuar. Kur pranë kafenesë fillojnë ndërtimet, duket se gjërat do të ndryshojnë për këto personazhe.

Historia ndodhë në një rajon të harruar ku gjatë regjimit diktatorial armiqtë e regjimit u internuan me familjet e tyre.

Kallashi mban Ramazanin, han syfyr (Foto)

0

Valltarja e clubeve të natës, Donjeta Kosumi, ka vendosur që ta agjëroj këtë Ramazan. Këtë e ka bërë të ditur përmes rrjeteve sociale ku vazhdimisht publikon foto që ka të bëj me fenë islame, shkruan Gazeta Express

Ajo këtë herë ka postuar foto duke ngrenë syfyr me shoqëri ku ajo i quan vëllezër dhe motra myslimane.

“Per Hir Te Allahut Syfyrin e par vendosa ti respektoj vëllezërit e motrat e mia Muslimane”, shkruan Kallashi në Facebook.

A do ta agjërojë Ramazanin apo do të vallëzoj Kallashi, mbetët të shihet.

Kallashi han syfyr

Në Maqedoni sillet një vrasës serik i cili në listë ka 81 persona!

0

Sh.M i moshës 35 vjet, i njohur për vrasjen e trefishtë në fshatin Crvulevo para 16 viteve, këto ditë sillet nëpër fshatrat përeth qytetit të Shtipit. Ai shëtitet me pushkë automatike ”AK 47”, njofton Telegrafi Maqedoni.

Të shtunen rreth orës 17 ai ka qëlluar drejt vëllait të tij Q.M, i cili është mbajtur për shërim në spitalin e Shtipit, përshkak plagëve të rënda, transmeton Faktor.mk

Sh.M i është kanosur familjes dhe të afërmve se ka listë pritjesh prej 81 personave që planifikon ti likuidoj.

Në vitin 2000 ai vrau tre veta me pushkë gjuetie. Për këtë krim ai u gjykua me 20 vite heqje lirie.

Përherë të fundit SH.M është parë mëngjesin e sotëm në afërsi të daljes së qytetit të Shtipit.

Policia ka marr masa për pengimin dhe gjetjen e tij.

Zgjedhësit ta kuptojnë kush po i përfaqëson

0

Investitorëve duhet t’u hiqen pengesat. Për Demarkacionin duhet të debatohet në Kuvend. Asociacioni është detyrim nga Marrëveshja me Serbinë. EULEX-i i duhet Kosovës edhe ca kohë. Për zgjedhje të reja vendos koalicioni.

Ambasadorja gjermane në Kosovë, Angelika Viets flet ekskluzivisht për “Kosova Sot” për zhvillimet e fundit.

“Kosova Sot”: Si e vlerësoni situatën aktuale në Kosovë, sa i përket aspektit politik, ku opozita po vazhdon ta bojkotojë Kuvendin e Republikës?

Angelika Viets: Termi parlament vjen nga gjuha franceze ‘parler’, që do të thotë ‘flet’ dhe ‘assembly’ do të thotë ‘të mblidhesh’. Prej muajsh mbretëron përshtypja se në parlament nuk flitet, dhe se përfaqësuesit e popullit pothuajse fare nuk mblidhen. Tri herë nuk është arritur kuorumi. Kjo është një gjendje alarmante. Në shtetet demokratike parlamenti është përfaqësuesi i popullit dhe detyrat e tij më të rëndësishme janë ushtrimi i pushtetit legjislativ, i së drejtës buxhetore dhe i kontrollit të Qeverisë. Për këtë qëllim zgjidhen deputetët. Mirëpo, këto detyra ata kohët e fundit qartazi i ushtrojnë vetëm në mënyrë të kufizuar. Këtu Kosovës mund vetëm t’i dëshirohet që zgjedhësit ta kuptojnë kush është duke i përfaqësuar.

“Kosova Sot”: Ka kundërshtime të ashpra të dy marrëveshjeve, për Asociacionin dhe Demarkacionin. Së pari për Asociacionin e komunave me shumicë serbe, cili është komenti juaj për këtë zvarritje pa një epilog të arsyeshëm, në pajtim të plotë me Kushtetutën dhe ligjet e vendit?

Angelika Viets: Është për t’u rikujtuar se etablimi i Asociacionit të komunave me shumicë serbe, për të cilin është arritur pajtim në vitin 2013, është një element i rëndësishëm i procesit të normalizimit në mes të Kosovës dhe Serbisë. Në Kosovë ajo marrëveshje është ratifikuar nga Parlamenti më 21.04.2013 gjatë një seance të jashtëzakonshme, pas debateve të gjata dhe të nxehta. Katër partitë më të mëdha në vend (PDK, LDK, AAK und AKR) i patën dhënë mbështetje dhe në fund 89 deputetë kanë votuar për dhe 5 kundër (3 abstenime) ratifikimin e marrëveshjes. Tani bëhet fjalë për formulimin e statutit. Për këtë gjë Gjykata Kushtetuese e Kosovës, pas shqyrtimit të marrëveshjes së arritur në Bruksel, ka përcaktuar kritere, të cilat duhen respektuar. Ky është një proces shumë krejt normal. Merr kohë, aq sa i duhet, derisa në fund të përpilohet statuti, me të cilin mund të jetojnë dhe punojnë të dyja palët, e para së gjithash qytetarët. Këtë unë faktikisht do ta quaja “fund racional”.

Fakti që ka pasur zvarritje me vite, si nga ana kosovare, ashtu edhe nga ajo serbe, tregon se sa të vështira mund të jenë çështje të caktuara dhe sa i rëndësishëm është procesi i normalizimit, i cili nga aspekte të ndryshme shfaqet që në fillim. Mirëpo, ai pa dyshim do të çohet përpara dhe do të sjellë përmirësime të mëtejme për qytetarët, derisa në fund të arrihet pajtimi. Kjo kërkon kohë dhe në këtë rast nuk do të flisja për zvarritje.

“Kosova Sot”: A ekziston rreziku nga bosnjëzimi i Kosovës?

Viets: Jo.

Zbatimi i marrëveshjeve është obligativ

“Kosova Sot”: Serbia ende mban struktura paralele në Kosovë. A është kjo një tregues dhe shtytës i jostabilitetit permanent të Kosovë?

Angelika Viets: Dialogu në mes të Prishtinës dhe Beogradit i shërben pikërisht edhe shpërbërjes së strukturave paralele serbe. Marrëveshja e Brukselit, e arritur në vitin 2013, që është negociuar e përcjellë nga shumë vështirësi, sigurisht që nuk shënon fundin e konfliktit që ka vazhduar prej dekadash, sepse këtu nuk bëhet fjalë vetëm për dy shtete, por para së gjithash për bashkëjetesën e shqiptarëve dhe serbëve. Kjo gjë nuk mund të rregullohet aq thjesht, mirëpo paraqet një hap të rëndësishëm në drejtimin e duhur. Me siguri të gjithë pjesëmarrësit në procesin e dialogut kanë qenë dhe janë të vetëdijshëm për problemet e implementimit. Mirëpo, ata kanë treguar gatishmëri dhe interes që së bashku me BE-në të gjejnë një rrugëdalje nga kjo situatë e ngatërruar.

Gjermania në mënyrë të përsëritur e ka theksuar se procesi i dialogut është për t’u përshëndetur, mirëpo të gjithë pjesëmarrësve u duhet të jetë e qartë se rezultate konkrete, të kontrollueshme dhe marrëveshje obligative e të shkruara, të cilat implementohen, janë të domosdoshme. Korniza për këtë është Kapitulli 35 i negociatave të anëtarësimit të Serbisë në BE. Kjo në aspektin afatgjatë i shërben stabilizimit të Kosovës dhe mbarë rajonit, ani pse ky proces për nga politika e brendshme nuk mund të përcillet me lehtësi. Vetë ekzistimi i një procesi të tillë të dialogut dhe bisedimet e politikanëve të të dyja vendeve mes vete, janë fakte që gjithsesi nuk kanë qenë mundur të parafytyrohen para ca viteve.

“Kosova Sot”: Opozita, por edhe deputetë të pozitës kontestojnë Demarkacionin me Malin e Zi. Cili është qëndrimi i GJERMANISË ndaj kësaj çështjeje?

Angelika Viets: Nuk e kuptoj pyetjen tuaj, saktësisht ku dëshironi të dilni. Gjermania nuk ka asnjëlloj qëndrimi lidhur me çështjen se ku bien kufijtë në mes të Malit të Zi dhe Kosovës. Shqyrtimi i kësaj çështjeje është e drejtë e rezervuar e të dyja shteteve të prekura.

Mali i Zi e ka ratifikuar Marrëveshjen e Demarkacionit, ndërsa ratifikimi i saj në Kosovë nuk është bërë ende. Përderisa nuk është arritur dy e treta e votave të domosdoshme, është e qartë që ka ende nevojë për sqarime dhe debat në Parlament.

Gjyqtarët dhe prokurorët vendorë nuk janë të gatshëm për raste të rënda

“Kosova Sot”: Si shpjegohet që EULEX-i sa herë i vjen fundi i mandatit, aktivizohet me disa raste të mëdha, siç është ky i grupit të Azem Sylës, deputet me ndikim në PDK, që është në burg për krim të organizuar?

Angelika Viets: Mendoj që perceptimi juaj mund te jete pak selektiv. EULEX-i në tetë vjetët e angazhimit të tij ka nxjerrë 620 aktgjykime, 460 prej të cilave kanë qenë të ndërlidhura me vepra penale, si: korrupsioni, krimi i organizuar, trafikimi me qenie njerëzore dhe krime të luftës. Ndër të akuzuarit ka pasur prokurorë, ish-gjykatës, policë, deputetë dhe personalitete të tjera të larta dhe me ndikim. Një proces si ky, kundër personit që e përmendët, nuk mund të hapet spontanisht në përfundim të mandatit, por zakonisht kërkon kohë intensive dhe punë përgatitore.

Aktualisht prokurorët e EULEX-it brenda Prokurorisë Speciale të Kosovës janë duke përndjekur 15 raste të korrupsionit, 40 raste të krimit të organizuar dhe 7 raste që kanë të bëjnë me luftimin e terrorizmit.

Është e sigurt që këtij misioni do t’i vazhdohet mandati edhe për dy vjet. Ndër arsyet kryesore, të cilat kanë ndikuar që EULEX-it t’i vazhdohet mandati edhe për një periudhë të caktuar kohore, është mosgatishmëria e prokurorëve dhe gjyqtarëve vendorë për t’u ballafaquar me raste të mëdha, ku janë të përfshira profile të larta, si dhe ndërhyrjet e shumta të politikës në sistemin e drejtësisë.

“Kosova Sot”: Raporti i Pulsit publik që bëhet nga UNDP-ja tregoi se qytetarët vlerësojnë se drejtësia është tepër e korruptuar. Si mund të ndryshojë kjo situatë?

Angelika Viets: Po, kjo ka qenë një anketë interesante dhe e kam parë edhe unë: “Institucionet që janë perceptuar si më të korruptuarat janë gjykatat kosovare (42%), Agjencia Kosovare e Privatizimit (39%), ofruesit e shërbimeve shëndetësore (38%), institucionet qendrore të administratës publike (37%), Dogana (32%) dhe Korporata Energjetike e Kosovës (31%).”

Nuk ka ndonjë recetë të patentuar për forcimin e pavarësisë dhe integritetit të sistemit të drejtësisë. Kjo para së gjithash kërkon kohë. Nga rrethi i gjykatësve tanë gjermanë, disa prej të cilëve janë të angazhuar prej vitesh në sistemin e drejtësisë në Kosovë, mund të përcjell propozimet se nevojitet për shembull:

shkollim gjithëpërfshirës në universitete,

përzgjedhje e gjykatësve/prokurorëve sipas parimit të më të mirit, përmbajtje strikte e procedurave të alokimit të rasteve, shmangie vetëm në raste të arsyetueshme dhe me arsyetim të shkruar, që duhet të bëhet përmbajtje e dosjes. Në rastet me palë të etnive të ndryshme (serb/shqiptar): panele etnikisht të përziera, në rastet e (tentim) influencimit publik nëpërmjet medieve, përçmim i menjëhershëm dhe i qartë nga ana e ministrive gjegjëse/bashkësisë ndërkombëtare, pajisje e mjaftueshme financiare dhe me personel të gjykatave dhe prokurorive për të parandaluar korrupsionin.

Përderisa është bashkësia ndërkombëtare në Kosovë: monitorim strikt i inspektimit të dosjeve. Monitorimi në sallat e gjykimit nuk është i mjaftueshëm, sepse korrupsioni ndodh në mënyrë të fshehtë.

Nxitja e qytetarëve që u janë nënshtruar korrupsionit për ta raportuar atë pa reprezalje. Për këtë duhen hapur zyra të veçanta brenda policisë dhe prokurorive.

Plotësimi i vendeve të punës në Komisionin Disiplinor të Këshillit Gjyqësor/Zyrën e Prokurorit Disiplinor me njerëz me integritet.

Forcimi i KGJK-së dhe KPK-së si organe të pavarura, pa të punësuar politikë dhe eventualisht obligimi për deklarim tatimor të gjyqtarëve më të lartë.

Familja Beckham me pushime në Greqi. Ndalesa e radhës Shqipëria?

0

E gjithë familja Beckham po kalon disa ditë pushime në Greqi.

Victoria u duk një mama mjaft e dedikuar, teksa bënte disa foto-kujtimi me celularin e saj.

Ndërsa babai David nuk iu ndahej fëmijëve, edhe pse kishte shpalosur fizikun që e ka bërë të famshëm në botë.

Ndoshta stacioni i tyre i radhës do të jetë Shqipëria, e cila e sfidon Greqinë me zonën e Ksamilit dhe të Dhërmiut… gjithnjë kur ka ujë dhe drita…

LDK në Prizren uron besimtarët për muajin e Ramazanit

0

Lidhja Demokratike e Kosovës, dega në Prizren, me rastin e muajit të Ramazanit, uron të gjithë besimtarët musliman këtë muaj të veçantë, muajin e paqes, begatisë dhe të shpëtimit.

“Urojmë që gjatë këtij muaji të madhërishëm besimtarët e agjërueshëm të kenë agjërim të lehtë, me shëndet të plotë dhe t’u shumëfishohen e pranohen të gjitha lutjet e veprat e mira.

Muaji i madhërishëm te besimtarët përçon mesazhin e solidaritetit, të devotshmërisë dhe të humanizmit, duke forcuar përkushtimin për vlerat e paqes dhe të tolerancës që kemi si shoqëri ku veprojmë”, thuhet në urim./PrizrenPress.com/

Vëllezërit nga Landovica, vdesin brenda javës

0

Vëllezërit Xhelal e Hajdar Krasniqi nga Landovica e Prizrenit, kanë ndërruar jetë brenda javës. Ata kanë qenë veteranë të luftës së UÇK-së.

Xhelali ka ndërruar jetë pas një sëmundje, ndërkaq Hajdari nga pikëllimi për vëllain.

Xhelali gjatë luftës, ishte në grupin e parë të atyre që kaluan Pashtrikun për të marrë armatim për luftëtarët e lirisë në Kosovë.

I takonte grupit të dëshmorit të kombit Hashim Gashi.

Bashkëluftëtarët kanë çmuar lartë kontributin e Xhelalit.

Një javë pas vdekjes së Xhelalit, nga pikëllimi, ndërroi jetë vëllai i tij, Hajdar Krasniqi. Ai ishte kyçur në celulat e para të UÇK–së.

Vdekja e parakohshme e vëllait, e rëndoi dhe e mërziti aq shumë sa që zemra e tij ende pa mbushur të plotë një javë u ndal nga dhembja që kishte.

Komandanti i UCK-së Osman Çerreti thotë se të mirët po i merr Zoti.

“Të mirët po i merr Zoti që mos ta shohin këtë lemeri që po ndodhë”, pohon Çerreti.

Ai vlerëson se veteranët nuk po trajtohen si duhen. Në mesin e tyre, ishte edhe Xhelali, i cili vuante nga sëmundja e zemrës. / Q.THAÇI