Projekti që ka nisur me idenë që të tregohet se si po vjen fundi i shtetit të Belgjikës gradualisht është shndërruar në rrëfimin për dy miq, Bobin dhe Marcelin, të cilët shkojnë drejt vetëshkatërrimit me zhytjen në konsumimin e pakontrolluar të alkoolit.

Kësisoj Niels van Koevorden dhe Sabine Lubbe Bakker kanë arritur që të krijojnë dokumentarin “Mos më lër” (Ne Me Quitte Pas). Sekretin për “devijimin” në realizimin e projektit e ka bërë publik regjisorja Sabine Lubbe Bakker gjatë një bashkëbisedimi të mërkurën mbrëma me publikun në Prizren.

Ai është përcjellë në të njëjtën kohë edhe në Podgoricë, Lubjanë, Zagreb, Beograd e Shkup nëpërmjet videolidhjeve që ka pasuar pas shfaqjes së filmit në të këto vende.

“Kur e kemi nisur projektin kemi dashur që ta bëjmë një film për fundin e Belgjikës. Ka qenë një ide e tmerrshme, e pranoj”, ka thënë Bakker duke shpjeguar se me partnerin e saj Niels van Koevorden gradualisht kanë nisur të përcjellin rutinën jetësore të Bobit dhe Marcelit, që u ka dhënë atyre material të mjaftueshëm për të realizuar një dokumentar.

Këto dy personazhe të ndajnë dështimin, humbjen, absurditetin e miqësinë e pazakontë të dy burrave në një provincë të vogël belge “laget” me sasi të mëdha të alkoolit.

“Ka njerëz që kanë të afërm, që janë të varur nga alkooli dhe ky film i prek ata për shkak të përvojave të tyre personale, dhe i shtyn të flasin për këtë. Por filmi në veçanti nuk ka ngjallur ndonjë debat të veçantë mbi dukurinë e alkoolizmit”, ka deklaruar Bakker.
Megjithëkëtë ajo ka pranuar se me partnerin e saj, Niels van Koevorden ka kaluar kohë të mirë duke realizuar filmin përkatësisht duke përcjellë Bobin dhe Marcelin, të cilët regjisorëve u kanë mundësuar qasje të plotë në jetesën e tyre për një kohë relativisht të gjatë.

“Kemi kaluar mjaft kohë duke pritur që ata të bëjnë atë që bëjnë. Natyrisht ka pasur situata qesharake, por edhe serioze, madje që kanë mundur të jenë të rrezikshme”, ka bërë të ditur Bakker, gjatë shpjegimit të përvojës së realizimit të dokumentarit, që, sipas saj, ka një strukturë kryesisht fiksioni.
Dokumentari “Ne Me Quitte Pas” është shfaqur në Prizren dhe në pesë lokacione të tjera në kuadër të edicionit të tretë të “DokuVizionit” rajonal.

Veton Nurkollari, që është drejtor artistik në “DokuFest”, ka qenë nikoqir i bisedës me regjisoren holandeze Bakker. Sipas tij, ky organizim tregon shtimin e interesimit për këtë lloj të krijimtarisë filmike. “Interesimi i publikut për dokumentar sa vjen e rritet në Ballkan dhe kjo është inkurajuese për ne dhe për partnerët tanë”, ka thënë Nurkollari.

“Mos më lër” është një odë tragjikomike mbi dështimin, humbjen, birrën, absurditetin dhe miqësinë e afërt mes dy burrave. Bobin dhe Marcelin i bashkon vetmia, sensi i çuditshëm i humorit dhe konsumimi i tepërt i alkoolit. Ata e kanë vetëm njëri-tjetrin, për shkak të vendimeve të gabuara në jetë, karakterit të rëndë dhe veseve të shumta.

Bob është një fermer i pensionuar, i cili jeton në pyll, përderisa Marceli është duke u përpjekur që të mos i humbë të gjitha kontaktet me gruan dhe fëmijët, të cilët e kanë braktisur. “Mos më lër” është një tregim i prezantuar përplot humor mbi kërkimin e kuptimit të jetës nga një perspektivë, si dhe të vdekshmërisë nga ana tjetër.

Në një libër të botuar së fundmi janë zbuluar gjithë llojet e drogërave që përdornin udhëheqësist e Rajhut, që nga Fyhreri e deri te ushtarët e thjeshtë. Kështu, droga më e përhapur ndër ushtarët gjermanë ishte metamfetamina Pervititn, një drogë tërësisht e ligjshme që të mundësonte luftimin ditë e natë.

“Kujtohuni të më dërgoni shumë Pervitin radhën tjetër, bën mrekullira”. Kjo ishte letra e dërguar nga fronti i luftës nga një ndër shkrimtarët më të mëdhenj të asaj kohe Hajnrih Bel. Ai i përgjërohet familjes së tij t’i dërgojë Pervitin me shumicë.

Asgjë skandaloze deri këtu. Pervitin ishte një drogë mëse e zakonshme në Gjermaninë e asaj kohe. Përdorimi i asaj në transhetë e luftës ishte tepër i madh. Pervitin u zhvillua nga mjeku Fritz Hauschil i cili u frymëzua nga efekti që kishte benzedrina te atletët amerikanë që shkuan në Berlin në 1936.

Një drogë që konsiderohej edhe si ilaç, por kishte efektin e pabesueshëm për të mbajtur zgjuar dhe euforikë për orë me radhë. Pas provës së parë, Pervitin u shpërnda me shpejtësi marramendëse në gjithë perandorinë e “të pathyeshmëve”. Madje Pervitin u përdor edhe te çokollatat që konsumonin shtëpiaket.

Euforia e Madhe

Kur filloi Lufta e Dytë Botërore, droga pati një përhapje të madhe në krahinën e Vehrmahtit. Madje një autor jo vetëm që besonte se Pervitin pati një ndikim të madh në Blitzkrieg, aksionin për të pushtuar Francën, por ai theksonte se ndikoi shumë edhe në sjelljen e Hitlerit. “Mjekët dhe drogërat shpjegojnë fare mirë sjelljen dhe strukturën e brendshme të nazizmit”, shkruante Norman Ohler, autori i librit “Der Totale Rausch”, ose ndryshe Euforia e Madhe.

Sipas shefit të mjekëve nazistë, Otto Ranke, Pervitin ishte “medikamenti i çmuar për ushtarakët”. Kur Gjermania pushtoi Francën Ranke bindi gjithë gjeneralët që të furnizonin në masë ushtarët me Pervitin. Në majin e 1940 ushtarët gjermanë pushtuan edhe fortesën e fundit franceze në Avesnes.

Ushtarët francezë u habitën nga gjendja e ekzaltuar e gjermanëve. Janë të pandalshëm. Një blitzkrieg metamfetanimik! Por në 1941 sipas Ohler edhe Fyhreri filloi të sillej në një mënyrë që as mjekët nuk arrinin ta shpjegonin.

Sipas Ohler sjellja e Hitlerit ndryshoi për shkak të përdorimit në masë të madhe të drogërave. “Megjithatë kjo nuk shfajëson aspak sjelljen e Hitlerit”, thekson ai duke folur për krimet e Fyhrerit. Metamfetaminë, steroide dhe shumë substanca të tjera i janë injektuar Hitlerit 800 herë në 1349 ditë. Veç tyre Hitleri mori më shumë se 1100 pilula.

Kjo bëri që mjeku personal I Hitlerit ,Theo Morell të quhej ironikisht edhe “mjeshtri i injektimeve”. Por efekti i drogërave nuk vonon për Hitlerin dhe përveç sjelljes dhe aftësisë mendore ndikon edhe në fizik.
Në 1945, nisin t’i bien dhëmbët, pak para kapitullimit në 17 prill kërcënon mjekun me vdekje dhe ha sheqer pa masë për të shmangur krizat e ankthit.

Por ka edhe një episod që lidhet me Italinë dhe Duçen.

Në verën 1943, Benito Mussolini donte të ndahej me aleatin e tij nazist. Hitler udhëton për në Itali. Për shkak të udhëtimit Hitleri shkon në një gjendje të keqe dhe i trazuar. Mjeku i tij i injekton një lloj opiumi shumë të fortë, Eukodal.

Hitleri e merr veten sakaq, bëhet eufotik dhe e bind Duçen me një zjarr të madh që të mos largohet nga aleanca. Morell thotë në librin e tij se Hitleri i pati thënë që ishte meritë e mjekut që Mussolini qendroi në aleancë. Pjesa tjetër është histori…

Mos realizimi i kërkesave të studentëve i ka shtyrë ata që edhe sot ta bllokojnë Rektoratin. Për kërkesat që kanë të bëjnë me afatet dhe kushtet për provime, studentët bllokuan edhe dje Rektoratin.

Një lajmërim të tillë e ka bërë udhëheqësi i Grupit të Studentëve të Pavarur Argjent Softolli.

Përmes një publikimi në rrjetin social Facebook, ai ka ftuar edhe kolegët tjerë që t’i bashkëngjiten kësaj bllokade, raporton kp.

Organizatorët e kësaj proteste madje kanë paralajmëruar edhe veprime të tjera pos protestës, nëse nuk marrin ndonjë përgjigje për kërkesat e tyre