16.8 C
Prizren
E enjte, 28 Mars, 2024

Zhdërvjelltësimi me të pamundurën në të mundurën e trishtë

Brahim Ibish AVDYLI

Recension për veprën e parë të poetit të njohur në opinion, Qazim Thaçi, “A mund të dilet nga vetja”, RL “Metafora”, Prizren 2008

Qazim Thaçi vjen si një zë i thjeshtë dhe i kuptueshëm, por mjaft i thuktë, prej vendlindjes sonë, Republika e Kosovës, nga fshati Landovicë i Prizrenit, i cili në këto vargje të botuara në “Revistën Letrare”, e cila është edhe shtëpi botimi “Metafora”, në Zvicër e në vendlindje, e botuar prej Gëzim Ajgerajt, më 2008. Ai na përshëndet, përmes pendës së tij të sinqertë e mikut, të cilin e kemi pendë të spovuar të poezisë.

Kaherë është i njohur përmes vargjeve të tij, të botuara nëpër rubrikat e gazetave të njohura, me tingëllimë të mesazheve të tij, por edhe si një gazetar i përkryer i qëllimeve të lirisë e të bashkimit, si psh.: “Lajmëtari ekskluziv”“Bota sot”“Kosova sot”“Gazeta e re”“Kosovapress”“Java në Prizren” e deri në SHBA, “Zëri i Ilirisë”, apo edhe në gazetat “Rilindja”“Koha ditore”“Fjala”“Epoka e re”“Zëri”, etj., deri “Metafora” dhe në të përditshmen e KFOR-it, “Ditët e shpresës”.

Qazim Thaçin e konsideroj si një mik të veçantë të komunikimit në gazetari e në poezi. Landovicën, ku ka lindur poeti e gazetari i Prizrenit, e njoh në dy pikat e skajshme të një segmenti: të së padrejtës- që pat ardhur përmes dhunës shekullore të sundimit turk e serbo-jugosllavë; dhe të së drejtës së mirëfilltë- që ka mbetur kaherë si një ofshame e thellë shpirtit dhe ëndërrës së bashkimit, me truallin amë, Shqipërinë, e cila është kthyer në një britje të ngrirë, sepse Prizreni, përkundër të të gjitha përpjekjeve të Lidhjes së Prizrenit, u kthye në një “kryeqytet multietnik”. Sa herë shkoj e vi nëpër këtë pjesë të dhembjeve të mia, në Prizren, apo në Prizren e në Kukës, sidomos në Prizren e në Suharekë “Therandë), ku i kam mjaft miq të mi, në mërgatë e në Atdhe, e pakrahasimisht e kujtoj kthimin e babës sim, natës, nga tregu i Prizenit, në Gjakovë e në Morinë të Malësisë së Gjakovës, dhe ofshaj papushim.

Si ka mundësi qyteti i vjetër ilir të shëndrohet në një mishmash nacionalitetesh, që mbimrat i mbajnë të fiseve tona, si psh. “Gashiç”, e flasin gjuhë të huaja?! Në të vërtetë, ne e dimë, por nuk e zëmë në gojë, se Lagja Arbëria ka qenë më parë TURIA, prej kohës së mëparshme dhe kohës së Dioklecianit, e cila ishte ultësirë me baltë, që shërbente për këmbësorinë e armatës ilire, që na quhet “TURIA”, si turinjtë, e cila është pjesa e parë e ushtrisë që përplasej sy me sy, ballë për ballë, fytyrë me fytyrë, dhe e cila në shqipo-ilirishten dialektore e gegërishte thuhej “turi për turi”, pra ballë për ballë. Prej këtuhit ka ardhur kjo fjalë në Venedik dhe prej Venedikut në qytetin e Cyrihut, për t`ia dhënë edhe emrin: Turia/Turikum, nga Turikum në Zuri”ch)kumCH-ja është shenjë e Zvicrës. Vendasit, të cilët kanë qenë brez pas brezi një popullatë e gjuhëve konceptuale edhe konvertuale, ndërsa shqipo-ilirishtja ka qenë deri më sot një gjuhë simbolike, nuk e kuptonin mirë këtë emër. Madje, këtë emër ata nuk dinë mirë që ta analizojnë, sikuse emrat e tjerë nga shqipja simbolike, si Retija e Vogël, e Komunës së Rahoveqit, prej të cilës është quajtur i tërë teritori i Zvicrës “Retia”. Jam ndalur sa kam pasur mundësi në Retia Prima e Retia Seconda, të Zvirës, e cila është e përzier me romakët dhe ka nxjerrur gjuhën e katërt zyrtare: reto-romanishten…

Nejse! Të mundurën na e bëjnë të pamundur lubitë dhe poetët e gjallë, me një zë të trishtë, e na e kthejnë të pamundurën ireale në të mundurën kaherë të ëndërruar. Kjo vuajtje e dhembje na zgjohet pikërisht në këto vargje të rralla të poetit:

“Po ikim nga vdekja e trishtë

Lagur si zogjtë shtegtarë për të ardhur te shtëpia

E për t’u dehur në dasmën e festës jubile

Malli na zgjon me trokitjen e besëlidhjes Atdhé”.

Përkushtimi 135, faqe 17.

përpljasje krijuese e pafund e këtij poeti. Ai nuk mund të dalë nga vetvetja, por këndon me plot dritë, pa zhurmë e britma, për lirinë, për ribashkim, për zgjidhjen e çështjes kombëtare gjithëshqiptare, sikurse ka qenë kurdoherë në të gjitha përkushtimet e dhimbshme, por të gjalla, nëpër poezi. Pa ATDHE të bashkuar, nuk ka DASHURI të mirëfilltë!

Kjo dashuri, nuk mund të vijë e plotë pa në një truall të lirë e demokratik të ri-bashkuar dhe vet libri i poetit e gazetarit të dëshmuar, Qazim Thaçi, është prova e parë apo e qartë e përkushtimit të tij[1]

[1] Një fragment i shkurtër e këtij recensioni, është dhënë në libër, me rastin e daljes së tij, në “Metafora”, në vitin 2008, me titullin e përbashkët, “Fragment nga recensioni për veprën e parë të Qazim Thaçit”, faqe 70-71

Më Shumë

Një person arrestohet në Prizren pas sulmit fizik ndaj bashkëjetueses

Një person është arrestuar në Prizren. Ai dyshohet se pas një mosmarrëveshje ka sulmuar fizikisht  femrën me të cilën bashkëjeton. “Viktima ka pësuar lëndime trupore, ndërsa...

Mot me diell dhe i ngrohtë

Për sot parashihet të mbajë mot kryesisht me diell dhe i ngrohtë. Era do fryjë nga jugperëndimi, e cila kohë pas kohe pritet të jetë...

Lajmet e Fundit