Librat “Rendi Juridik i Mirëfilltë” i Mr.sc. Rexhep Ali Ahmeti, “Besa e mbajtur e kaçakut Sali Shabani” i Avdi Ibrahimit dhe “Revoltë” i autorit Fadil Shyti, janë promovuar nga Instituti Albanologjik i Prishtinës.

Për librin shkencor të autorit, Rexhep Ahmeti, fjoli Afrim Morina.

“Shekulli i ri për ne shqiptarët ka filluar të nxjerr në shesh edhe emancipimin politik e profesional te gjenerata e re, e cila trajtimet e problemeve i shikon nga këndi profesional, pa i mbaruar qejfin mentorëve diletant në politik apo të atyre pseudoshkencorve. Këtë e gjeta edhe te libri “Rendi Juridik i Mirëfilltë” të autorit Rexhep Ali Ahmeti, i cili i bënë një vështrim kritik e analitik rendit juridik, në aspektin historik, shkencor e praktikë, mirëpo, aty ku duhet të jetë edhe esenca e efekteve ligjore, nuk gjen fortë hapësira të krijuara ligjore dhe mundësi zbatimi të atyre ekzistuese.”

Për librin e autorit, Avdi Ibrahimi, fjalëne mbajti Fadil Shyti, ku bëri një analizë të hollësishme të romanit “Besa e mbajtur e kaçakut Sali Shabani” .

“Romani i Avdi Ibrahimit, është vepra e radhës që shkëlqen dhe do të shkëlqejë amanete për breznitë e sotme dhe të ardhshme. Autori, ka ditur dhe ka mundur t´i qëndroi besnik me pushkë e penë për më tepër se 30 vjet rrugës së vështirë por të lavdishme të lirisë e barazisë, ribashkimit dhe përparimit të Nënës Shqipëri. Vallë, si mund të qëndrojë një njeri kaq vite i pamposhtur, si mund të ecë i papërkulur e si mund të qëndrojë kaq gjatë i pathyeshëm përballë armiqve dhe tradhtarëve që kurdoherë janë përpjekur dhe po përpiqen që me mashtrime, lakmi e dhunë, t´i thyejnë në radhë të parë pishtarët dhe udhëheqësit e popullit, që pastaj t´i realizojnë ëndrrat e tyre për pushtimin e Atmëmëdheut tonë. Për pyetjen e shtruar më së miri, përgjigjen e marrim nga besnikëria dhe trimëria e heroit të romanit Sali Shabani dhe heronjve e heroinave që kurdoherë janë frymëzuar dhe kanë ecur rrugës së tij brezni të tëra shqiptare…”

Për librin e autorit, Fadil Shyti, u lexua nga parathënia e librit poetik “Revoltë” të Ndoc Logut.

“Vazhdimisht, në çdo kohë nëpër çdo fazë të historisë sonë të lavdishme shumshekullore, kombit shqiptar nuk i kanë munguar krijuesit për t’i pasqyruar e lënë brezave pasardhës, ngjarjet, trimëritë, luftën qëndresën…Historia e kombit tonë është nga më tragjikët, por edhe nga më të lavdishmet e çdo kombi tjetër. Nga ky entuziazëm dhe shpresë në krijimtarinë poetike të Fadil Shytit e ka burimin dhe një element tjetër me vlera të jashtëzakonshme, ai i krenarisë kombëtare. Nga vëllimi i librit poetik u lexuan edhe disa poezi.”

Në fund të përurimit dashamirë të fjalës së shkruar,përgëzuan autorët për kontributin e vyer dhënë kombit në fushën shkencore dhe letraro artistike/PrizrenPress.com/

Art, politikë dhe të tjera. Me fjali, situata, pyetje, shpjegime, informacion.

Njeriu i lirë përtej shqetësimeve të sigurisë, kontakti i shqiptarëve të Kosovës me Europën dhe telat që ai prek, jeta në kontinent si estetikë dhe ide, ose filozofi e jetës.

Kjo është novela “Çdo gjë është ftesë për dehje” e gazetarit Artan Mustafa.

Tashmë ka dalë në treg dhe Mustafa shpreson që novela do të arrijë të ketë ndonjë lexues dhe ndonjë kritik.

“Shpresoj që lexuesi, ndoshta edhe shumë miq që shkruajnë prej kohësh, nëse asgjë tjetër, së paku do të mund të ndjejnë se është investuar punë në të. Që nuk do ta shohin këtë publikim si arrogancë dhe ambicie të tepruar, por si një luftë e njeriut për të jetuar, për t’i krijuar vetes hapësirë jetese, për të ndjekur diçka që i pëlqen”.

“Ky tekst donte të dilte jashtë. Unë s’kam mundur ta ndalë, edhe e kam mbështetur vetë në atë drejtim”.

“Falënderoj të gjithë ata që më kanë ndihmuar dhe gjithë të tjerët që i kam lodhur duke u folur për këtë novelë muajt e fundit: nuk kam pasur shumë tjetërçka për të thënë”, thotë Artan Mustafa.

“Çdo gjë është ftesë për dehje” është botim i Shtëpisë Botuese “Rozafa” dhe mund të gjendet në secilin vend ku shitet Gazeta Zëri në Prishtinë, Ferizaj dhe Gjilan. Gjithashtu, shpërndahet nga rrjeti librar “Damo” në nivel të vendit. Lexuesi jashtë vendi e gjen në Amazon. /Politiko.net/

PJESË NGA NOVELA

pastaj filluan t’i përgjonin kafshët

Njerëzit u kishin besuar e pastaj qenë dëshpëruar prej politikanëve, prej mediave, prej vendeve të kultit. Dikur njerëzit kishin humbur shpresën aq shumë sa kishin filluar të iknin në Europë. Iknin, mirëpo prapa gjendja nuk ndryshonte. Deri kur nuk kishte mbetur më asnjë njeri tjetër përveç atyre që punonin në administratë, shoqëri civile dhe organizata fetare. Atëherë politikanët ishin treguar të zgjuar e kafshëve ua kishin dhënë të drejtat e plota të nënshtetësisë, me kusht që të dilnin në zgjedhje. U thoshin ata kafshëve se asnjë shoqëri nuk është parajsë në tokë, se politika është gjithkund deridiku e korruptuar, e vështirë, se demokracia vetvetiu shfaq dobësitë e saj. Porse ekziston një standard i pranueshëm edhe i të bërit politikë, edhe i kushteve që duhet t’i gëzojë çdo nënshtetas: mirëqenia e të gjithëve. Këtë ua premtonin. Megjithatë, disa herë edhe kafshëve u qenë vjedhur votat; e kishin nënvizuar këtë edhe ambasadorët e huaj. Madje, edhe kafshët ishin përgjuar nga partitë politike. Disa që bënin probleme qenë ndjekur nga prokurorët dhe shërbimi i inteligjencës. U kishin premtuar ushqim të mjaftueshëm dhe kujdes mjekësor, por investimet nuk ngrehnin gjë mbi tokë. Shumë kafshë nuk e kuptonin atë investim. Ankoheshin se qe prishur imazhi i zyrtarit publik, se qenë të dëshpëruara me sistemin. Kështu kafshët që s’kishin pranuar të merreshin me ryshfete, kishin filluar të lëshonin mjekër e të visheshin shkurt, duke anuar kah organizatat e kultit. Ato u thoshin që Zoti kish për t’i ndihmuar që të fitonin ushqim më shumë dhe mbrojtje më të madhe, mirëpo as aty nuk kishin marrë atë që prisnin. Atëherë, disa kafshë lidere kishin organizuar daljen në Perëndim. Për dallim prej njerëzve, ato e kishin pasur më të lehtë ta kalonin kufirin. Nuk u duheshin fare viza.

Dy letra të shkruara me dorë nga James Joyce, në të cilat shkrimtari i njohur irlandez ankohej për vështirësitë që po haste për të gjetur botues për atë që do të bëhej kryevepra e tij – Uliksi, janë shitur në Amerikë për gati dhjetëfishin e çmimit fillestar.

E shkruar më 1 nëntor 1918, në letrën e parë Joyce falënderon dikë që besohet të ketë qenë admirues i krijimtarisë së tij.

“Falemnderit për fjalët e mira për librin tim, Uliksin! Nëntë pjesë janë shtypur në Little Review, por fatkeqësisht nuk po gjej dot një botues”, shkruan Joyce, i cili shton gjithashtu se shkak është bërë edhe një sëmundje e syve që kishte prekur atë vit.

Kjo letër dhe një tjetër e shkruar më 1 qershor 1919 u blenë nga një koleksionist për rreth 25 mijë dollarë.

Letrat janë shkruar gjatë një periudhe interesante në jetën krijuese te Joyce, i cili po mundohej ta përfundonte Uliksin ndërsa përballej edhe me problemet e rënda me sytë.

Ashtu si shumë shkrimtarë të tjerë britanikë, Joyce e pati më të lehtë ta botonte veprën e tij në Francë, ku gjërat e konsideruara të turpshme në Britani ose anashkaloheshin ose nuk kuptoheshin fare.