Flaka e saj e lodhur
Nga bredhjet poshtë e lartë
Po t’i dëgjon qeshjet edhe në heshtje
Po pa ia vyshkur shpresën.
Me flakë përsëri ka më të dashtë
Nga parvazi i yjeve diku në bebëze të syrit
Ka me të vjedh fshehtë me të dashuru
E me t’i lënë përsëri puthjet
Që kanë me të trishtu, kur ta kujtosh lumturinë.
ELONA POZHEGU