Bob Dylani ka vazhduar valën e publikimit të veprave të reja origjinale muzikore pas tetë vjetësh, duke e plasuar së fundi këngën në të cilën ai qartazi e krahason veten me Ana Frankun, Indiana Jonesin, “Rolling Stones”-in dhe William Blaken.
Me plot katër minuta e gjysmë, “I Contain Multitudes” është dukshëm më i shkurtër se kompozimi i tij i rikthimit “Murder Most Foul”, një këngë kjo 17-minutëshe kushtuar vrasjes së presidentit amerikan, John F. Keneddy. Sikurse kënga e parë, “I Contain Multitudes” është pa përcjelljen e tingujve të perkusioneve, mbështetur vetëm në kitarë akustike, elektrike dhe elektrike me pedale.
Tekstshkruesi 78-vjeçar e paralajmëroi përmes një postimi me hashtag “Twitter”, duke shkruar: “#sot dhe #nesër, #skeletët dhe #të zhveshurit, #xixëllimë dhe #shkrepje, #AnaFrank dhe #IndianaJones, #veturat e shpejta dhe #ushqimi i shpejtë, #xhinset dhe #mbretëreshat, #Beethoveni dhe #Chopini, #jeta dhe #vdekja”. “I Contain Multitudes” e shpalos një vlerësim ironik, por krenar të vetë teksteve të shkruara dhe personalitetit të tij, transmeton KOHA.
Në disa pjesë, ai e krahason veten me shkrimtarin gotik, Edgar Allen Poe, derisa në tjetrën tërheq paralele me një referencë të këngës së David Bowies “All the Young Dudes”. Kthimi i Dylanit në muzikë dhe në shkrimin e teksteve, ndodh pas tri albumesh cover “Shadows in the Night” (2015), “Fallen Angels” (2016) dhe albumin e trefishtë “Triplicate” (2017).
Këngët janë të parat të publikuara nga ai, qëkur e fitoi çmimin Nobel për Letërsi në vitin 2016. “Murder Most Foul” është vlerësuar lart nga kritika qysh nga publikimi gjatë muajit të shkuar, teksa Alexis Petridis i së përditshmes britanike “The Guardian” i ka lartësuar “vargjet e saj të dendura dhe intriguese… muzikalisht”. “Është krejt ndryshe prej gjithë atyre që Dylani ka krijuar deri më tani”, ka shkruar Petridis. Edhe revista “Rolling Stone” e ka cilësuar lart, duke shkruar se ngërthen “ato shkathtësi që e bëjnë një vepër muzikore të na sjellë rehati në kohë të traumës kombëtare”.
