Njëzet e pesë mësimdhënës të Prizrenit do të pushojnë në bregdetin shqiptar.
Kryetari i SBASHK-ut në Prizren, Reshit Kushaj thotë se mësimdhënësit në bregdet do të pushojnë 5 net e 6 ditë.
“Nga shkollat e Prizrenit presim propozimet me emra të mësimdhënësve”, thotë Kushaj për TV Besa.
“Të gjitha shpenzimet do t’i bartë SBASHK-u”./PrizrenPress.com/
Gazmend Boletini, përfaqësuesi i familje Boletini, ka ritheksuar se heroi kombëtar Isa Boletini do të varroset në Boletin.
Megjithatë, ai nuk bëri të ditur nëse ai ka marr pëlqimin e Qeverisë së Kosovës pas takimit me kryeministrin Isa Mustafa, transmeton Telegrafi.
“Ne e informuam kryeministrin Mustafa pse nuk bënë që Isa Boletini të varroset në Vlorë. Por, ne nuk morëm një përgjigje, përveç se ai na premtoi se këtë do ta bisedoj me diplomatin kosovar, Hashim Thaçi”, tha Gazmend Boletini.
Kujtojmë se në këtë takim ishte i pranishëm edhe kryetari i Mitrovicës, Agim Bahtiri, i cili ka thënë se ka kryeministri kosovar, Mustafa, është pro rivarrimit të Isa Boletinit në vendlindjen e tij në Boletin.
Deputeti i AAK-së, Bali Muharremaj ka vizituar sot punëtorët grevist të IGK Ballkani.
“Fjalimi im në Parlamentin e Kosovës, është e pakta çka kam mujt të angazhohem për ju”, ka thënë Muharremaj.
“Unë vetë kam punuar në IGK – Ballkan dhe tash sinqerisht është e dhimbshme, në çfarë situate kemi ardhur edhe ju edhe ne ”, ka thënë ai, transmeton TherandaPost.
Punëtorët diskutuan me Muharremajn, për hapat që kanë ndërmarrë deri më tani.
Ata kërkuan që të angazhohet edhe më tepër në aktualizimin e çështjes së kërkesave tashmë të njohura të punëtorëve të IGK – Ballkan. /PrizrenPress.com/
Këshilli Organizativ për ceremoninë e rivarrosjes së Isa Boletini ka pezulluar përkohësisht aktivitetet për shkak të zhvillimeve të fundit në ndryshimin e vendit të rivarrosjes së heroit kombëtar.
Këshilli Organizativ duhet të mblidhej të martën për të finalizuar detajet e organizimit të ceremonisë për rivarrimin e eshtrave të Boletinit në qytetin e Vlorës, ashtu siç është marrë vendim javën e kaluar.
Por, tërheqja e familjarëve të heroit nga vendimi për rivarrosjen e tij në qytetin bregdetar, si dhe kërkesa e Komunës së Mitrovicës për qeverinë që të tërhiqet nga vendimi, ka bërë që Këshilli të mos mblidhet këtë të martë.
Zëdhënësi i Këshillit Organizativ, Ibrahim Shala ka treguar për Top Channel se situata e re e krijuar pas qëndrimit të fundit të familjes Boletini ka bërë që Këshilli Organizativ të presë udhëzime të reja nga qeveria, për të vendosur se çfarë duhet bërë në këtë rast.
Shala tha se Këshilli organizativ është i formuar nga qeveria e Kosovës dhe veprimet e tij do të ndërmerren në vartësi prej udhëzimeve që duhet t’i japë ekzekutivi. Kjo e fundit do të konsultohet me qeverinë e Shqipërisë mbi përgatitjet për ceremoninë.
Qeveria e Kosovës deri tani nuk ka dalë me një qëndrimin final nëse do të përfillë kërkesën e Komunës së Mitrovicës dhe familjarëve të heroit Isa Boletini, që eshtrat e tij të rivarrosen në fshatin Boletin, në veri të Mitrovicës. Mësohet se aktualisht eshtrat e heroit i zotëron familja e tij.
Rreth 35 mijë nxënës të klasave të nënta do t’i nënshtrohen këtë të premte testit të arritshmërisë.
Azem Guri, këshilltar i ministrit të Arsimit, Shkencës dhe Teknologjisë (MASHT), Arsim Bajrami, ka thënë për “Epokën e re” se tashmë është gjithçka gati për mbajtjen e testit.
Guri ka thënë se testi i arritshmërisë ka për qëllim t’i ndihmojë nxënësit për orientim në shkollimin e mëtutjeshëm. Ai ka bërë me dije se në bazë të rezultatit të dëshmuar semimaturantët do të kenë mundësi t’i zgjedhin drejtimet e preferuara në shkollimin e mesëm.
Guri ka thënë se Divizioni për Vlerësim, Monitorim dhe Standarde që vepron në kuadër të MASHT-it i ka bërë të gjitha përgatitjet për mbajtjen e këtij testi. Ai u ka bërë apel drejtorive komunale të arsimit të jenë më rigorozë gjatë menaxhimit të testit. “U bëjmë apel DKA-ve të jenë më rigoroze në menaxhimin e testit në mënyrë që nga testi të dalin rezultate të cilat tregojnë gjendjen reale dhe njohuritë e semimaturantëve, në mënyrë që në gjimnaze dhe shkolla me elitare të pranohen nxënësit që e meritojnë më shumë”, ka thënë Guri. Sipas tij, testi i arritshmërisë, përveçse mat arritjen e nxënësve gjatë shkollimit të ulët, është edhe një lloj vlerësimi që u bëhet mësimdhënësve dhe shkollave.
“Të gjitha vlerësimet e jashtme që organizohen nga MASHT-i e kanë edhe qëllimin e dytë, që e ndihmojnë MASHT-in dhe divizionin ta bëjnë analizën e gjendjes së shkollave. Pra, performancën që tregojnë shkollat, për të parë se sa është në përputhje vlerësimi i jashtëm me atë të brendshëm dhe nëse ka fryrje të rezultateve. Pas kësaj MASHT-i e sheh se nga duhet ta bëjmë orientimin profesional në vitet e ardhshme”, ka deklaruar Guri, duke shtuar se varësisht nga rezultatet e treguara në këtë test, nxënësit do të kenë mundësi të përcaktohen për drejtimin e shkollimit të mëtutjeshëm në arsimin e mesëm.
Ekzekutivi i Prizrenit ka marrë 21 vendime të ndryshme në interes të qytetarëve.
Zëdhënësi i Komunës, Ymer Berisha tha se në takimin e sotshëm të Bordit të Drejtorëve më së shumti propozime janë bërë nga Drejtoria e Shërbimeve Publike.
“Në këtë takim është miratuar edhe propozimi i Drejtorisë për Siguri dhe Emergjencë, për angazhimin sezonal të 20 zjarrfikësve të rinj, pasi që në sezonin e verës edhe numri i zjarreve është më i lartë dhe numrit të vogël të të punësuarve në brigadën e zjarrfikësve”, njoftoi Berisha.
Ai ka veçuar edhe lejimin e propozimit të DKRS për organizimin e aktiviteteve sensibilizuese për nder të Ditës Botërore kundër duhanit me datën 31 maj. /TV Prizreni/
Kuvendari i Lëvizjes Vetëvendosje! në Prizren Arbër Rexhaj ka kritikuar qeverinë lokale për sanimin e rrugëve në Leskovec, Lubeqevë dhe lagjen “Tuzus”.
Ai thotë se qytetarët e këtyre lokacioneve këtë shqetësim e kanë paraqitur në Lëvizjen Vetëvendosje!.
“Qytetarët problemet së pari i paraqesin në Kuvendin Komunal, por kur aty nuk gjejnë zgjidhje vijnë në zyre të Lëvizjes Vetëvendosje dhe kërkojnë ngritjen publike të shqetësimeve të tyre”, tregon Rexhaj për TV Opinion.
Vetëvendosje kërkon nga qeveria lokale që të intervenohet në të gjitha këto rastet deri sa nuk ka ndodhur ndonjë humbje jete për të cilën do të jetë përgjegjëse.
Së paku 15 persona e kanë humbur jetën në një zjarr që e ka përfshirë një ndërtesë banimi prej 16 katesh në kryeqytetin e Azerbajxhanit.
Ministria e Shëndetësisë i ka thënë Radios Evropa e Lirë se 63 persona të tjerë janë lënduar prej zjarrit që u përhap sot në qarkun Binaqadi të Bakus.
Ministri i brendshëm, Ramil Usubov dhe Prokurori i Përgjithshëm, Zakir Qaralov, kanë dal në vendin e ngjarjes.
Qaralov iu ka thënë gazetarëve se një ekip që përbëhet prej përfaqësuesve të Ministrisë së Emergjencave, asaj të Brendshme dhe zyrës së Prokurorit do e hetojnë shkaktarin e zjarrit.
Ai ka shtuar se hetimi paraprak tregon se zjarri është shkaktuar nga “kualiteti i dobët” i mbulesës së jashte të ndërtesës. Nuk janë dhënë detaje të tjera.
Sot Lagjen e trimave në Kumanovë e vizitoi edhe deputeti socialist i Parlamentit të Shqipërisë, Ben Blushi.
Deputeti socialist Ben Blushi, rasti i Kumanovës ishte e frikshme për shqiptarët dhe për vetë Maqedoninë.
Maqedonia sot ka një problem serioz me demokracinë dhe më vjen keq të them, por ajo nuk është një shtet demokratik.
Ai i beri keto komente pasi vizitoj sot “lagjen e trimave” në Kumanovë.
Nga Edison Ypi
Me surretër të shtrembëruar nga pangrënia, veshur e mbathur si mos o Zot, me nën sqetull bukë me vete mbështjellë me ZP, mëngjezi e shtynte turmën e puntorëve drejt portës së ndërmarrjes si rryma e ujit merr me vete copat e mutit drejt vrimës së WC-së.
Ndërmarrja ishte një lumë me zhul, një det me pisllëk, një mal me horrllëk.
Drejtori i ndërmarrjes, i cili, si rregull i hekurt, vinte nga familje që kishin lidhje me luftën, i përkiste një lloj “kaste” proletare të cilët qarkullonin ndërmarrje më ndërmarrje. Pyetja që pëshpëritej më tepër për drejtorin e ri ishte; “Erdhi me ngritje apo me zbritje ?” Drejtorët që vinin “me ngritje” të neverisnin me një lloj entuziazmi dhe ngutje të pështirë për të provuar se ngritjen e meritonin. Drejtorët që vinin “me zbritje”, në përpjekje për ta paraqitur zbritjen si provizore dhe jo si rrokullisje drejt greminës, pra me shpresë për tu rehabilituar, ishin më të ndyrët. Çfarë karakterizonte, bashkë me drejtorin, edhe të gjithë nëpunësit e tjerë, ishte përulja deri në llaftari ndaj eprorëve, egërsia e pakufishme ndaj vartësve. Për ndonjë drejtor me zell të papërmbajtur partiak dhe proletar, spiunët që i rrinin rrotull thoshin me krenari; “është bolshevik”.
Kryeinxhinieri ishte më pak partiak se drejtori. Jo se nuk dëshironte. Sepse ruante hierarkinë e fëlliqësisë. Kryeinxhinieri, jo rrallë, ishte dikush që cilësohej “i ri me perspektivë”. Pra i shenjuar nga partia si “i besuar” që mund të merrte në dorë stafetën, të ardhmen. Një shembull; Miku im më i mirë i asaj kohe të skëterrshme, Ilir Strazimiri, më kishte njohur me Mentorin, një vëlla të Bamir Topit i cili tani nuk jeton më. Iliri, unë, dhe nja dy a tre të tjerë rrinim bashkë. Bamiri nuk afrohej me ne. E pyeta një ditë Mentorin; Pse nuk rri me ne Bamiri ?! Përgjigja qe llahtarisëse; Bamirit i duhet të rrijë veç se është “i ri me perspektivë”. Koha provoi se Mentori kishte pasur të drejtë. Por përgjysëm; Vëllai i tij me perspektivë karriere, vëllai im me perspektivë burgu.
Shefi i kuadrit, ishte, si në çdo ndërmarrje, një sigurimist që mbante shënime për të gjithë dhe për gjithçka. Diku nga mesi i viteve ’90, pata rastin ta shoh çfarë kishte shkruar shefi i kuadrit për mua; “I pashoqërueshëm, i pazellshëm, jo i gatshëm për iniciativa si puna vullnetare, aksionet….”. Mund ta kisha kopjuar, apo edhe marrë origjinalin, si kanë bërë e po bëjnë disa, që ta valëvitja si flamur për tu mburrur me plagët. Por ishte aq çnjerëzore dhe aq e mënxyrshme ajo copë letër sa jo vetëm nuk e mora por u mundova ta harroj.
Shefi i planit, shefi i financës, shefi i furnizimit, dhe një lukuni shefash të tjerë ishn një gërrditje aq e madhe sa del jashtë aftësive deskriptuese të penës t’ime.
Sekretari i partisë ishte një pisanjos dhe një budalla i emëruar me marifet nga drejtori për ta bërë zap atë dhe për të pasur hapësirë manovrimi.
Spiuni, përderisa ishte spiun nuk mund njihej, vetëm mund të hamendësohej. Megjithatë, që të ruheshe prej spiunëve duhej ta dije cilët ishin. Duke nisur nga meraku se mund t’i bije kot më qafë ndonjë gjynafqari që me spiunllëkun s’kishte lidhje, supozimet se cili ishte spiuni apo spiunët, ishte një stërmundim sa i vështirë dhe delikat që lidhej me aftësinë seleksionuese të spiunëve institucionalë të paguar nga moria e spiunëve vullnetarë që ishin më të zellshimit dhe më të rrezikshmit.
Puntori ? Puntorit nuk i futem. Puntorin nuk e njoh. Puntorit nuk i jam afruar. Puntori ishte as mish as peshk as dell as ind as qelizë, askurgjë. Puntori ishte një turmë kërmillore që bënte sikur punonte, hiqej si i lumtur, mbushte mbledhjet, mitingjet, parakalimet.
Nuk kam asnjë ide si mund të ketë qënë mbledhja e partisë. Bëhej e mbyllur. Di vetëm si atje vendoseshin në mungesë fatet e secilit.
Mbledhja e kolektivit ishte, si ka thënë Lasgushi, një mulli ku flisnin gjithmonë të njëjtët legena. Ndodhte që mbledhja e kolektivit merrte kthesa të befta. Këto kthesa lejoheshin sa kohë çështjet nuk kishin lidhje me kurvin e partisë dhe partinë e kurvit.
Ndonjë të djelë na detyronin të shkonim në aksion. Një herë, në një nga këto të djela, na shpunë për të ujitur ullinj në Petrelë. Në Petrelë, ndërkohë që të tjerët ikën tek ullinjtë, unë u ngjita në kala. Për këmbimin e ujitjes së ullinjve me kënaqësinë e kqyrjes së kalasë, pra për mungesën në aksionin e të dielës më hoqën ditën e punës të së hënës. Paradoks. Por bereqaves. Mund të kisha përfunduar edhe më keq. Sabotim bujqësie, për shembull.
Ndërmarrja kishte mencë me qen e mace nën tavolina.
Në mencë shërbehej kafe prej gjethe çikore, disa thonin prej plepi, të cilën kafe shumica e rrufisnin me murin përballë.
Në mencë mund të haje supë. Supa e mencës, një koleksion dhjamrash dhe lëkurash, vinte me bidona nga “1984” e Oruellit.
Për këndin e emulacionit kujdesej një spiun.
Sloganet mbi mure i shkruante një koleg i tij.
Zërin e Popullit mëngjëz për mëngjez e lexonte një surratbaltë.
Pjesë nga “veprat’ e kurvit i llomotiste një turiqen.
Orën e edukimit politik e drejtonte një kurvë.
Të dashuroheshe dhe të martoheshe me një lopë, të cilësonin menjëherë “çun flori” që vlerëson si duhet vlerën e pallogaritshme të brendësisë, që refuzon jashtësinë mashtruese, dhe dyert e rrugëve të karrierës të hapeshin kanat më kanat.
Edhe po të mos punoje fare, sa më i pisët të ishe, sa më rrallë t’i laje rrobat dhe trupin, aq më puntor të shpallnin.
Po të kishe ndonjë “cen” sado të vogël në biografi, ta zemë, nëse u tekej të thoshin se disa farefisër të tutë në fshat nuk ishin treguar mjaft vigjilent kur nga ai fshat provoi të arratisej filan armik ose fistek kulak por nuk mundi sepse e vranë, pas kësaj nuk bëje dot hajër as i pisët as i pastër, as malin e Dajtit ta sheshoje, pas kësaj duhej thjesht të vegjetoje duke j’u lutur në fshehtësi Zotit shyqyr që të lanë gjallë.
Në prag të festave të nëntorit, 1 majit etj. tre a katër puntorë të ndërmarrjes zhdukeshin. Vonë mora vesh se ditzinjtë leckamanë që s’kishte ku t’i kapte as qeni konsideroheshin “kontigjent krimi”, “të rrezikshëm” që mund ta prishnin festën, i internonin.
Mbaj mend dy që vdiqën nga uria.
Një i vetmuar që jetonte në një barrakë për të cilin thuhej se vite më parë kishte qënë i togës së pushkatimit me zorrët e thara mbledhur shuk u gjet i vdekur 100 metra nën kinostudion e atyre mutërve që boshatisën trutë e shqiptarëve dhe sot e kësaj dite mbahen për kollosë të artit dhe japin intervista nëpër ekrane.
Tjetrit, që kishte mbaruar Shkollën Teknike të Fultz-it, ia gjetën kufomën mbuluar me miza pas tre ditësh që kishte vdekur brenda një barrake tek “Kroi i Fokës”, rrëzë një përroi, ku nis ngjitja për në Krujë.
Në ndërmarrje mund të bëje sa të doje punë private gjatë orarit të punës. Të ndreqje biçikletën, për shembull, ishte më se normale.
Nëse dikujt i duhej ndonjë vegël dhe nuk e gjente dot, nuk mërzitej aspak. Do dilte me siguri një mik që t’i thoshte; Pa merak, ta sjell unë, kam në ndërmarrjen time.
“Ndërmarrja ime”, “ndërmarrja jote”, ndërmarrja e këtij”, ndërmarrja e atij”, përbënin një muzikë nën tingujt e së cilës mund të vallzoje.
Në ndërmarrje mund të vidhje gjithçka.
Mbahet mend pohimi madhështor i dikujt që tha; Mund ta vjedh të gjithë ndërmarrjen. Me të vetmin kusht; ta ndaj në copa sa t’i nxërë trasta.
Çfarë prodhonte ndërmarrja ?
Ndërmarrja prodhonte një artikull me vlerë të pallogaritshme për ekonominë, si për të tashmen e bakërrtë dhe për të ardhmen e florinjtë, pa eksode masive, pa skema mashtruese financiare, pa eksportim kurvash, pa trafik hashishi, pa korrupsion, pa depërtim të kulturës kapitaliste borgjeze. Ky produkt quhej “Lesht e Currit”.
Në ndërmarrje kishte edhe njerëz të cilët e urrenin për vdekje kurvin dhe ndërmarrjen e tij me të cilët mund të flisje në fshehtësi për çfarë të doje.
Me Ëngjëll Kodhelin mund të flisje për kanconeta dhe për filmin e natës së shkuar tek “Cinema di Notte”.
Me Anën për Modën.
Me Klementin për “Panairin e Parmës”.
Pyete shqiptarin e sotëm; Si ishte ndërmarrja ? Po nisi të tregojë episode gazmore me shef kuadri, drejtor, kryeinxhinier, brigadier, e ke gjetur atë që të ka spiunuar, ndyrësirën që ta ka nxirë jetën.
Në mbarim të gjoja orarit të mender punës, puntorët dilnin nga ndërmarrja si shpërthimi i pusetës së ujrave të zeza.