Shkruan: Imer Mushkolaj

Me punën e saj, Ajnishahe Halimi ka treguar se është një grua me integritet dhe me vlera që nuk mund t’ia mohojë askush. Andaj unë, ndërmjet asaj e Vetëvendosjes, i besoj Ajnishahes. Iu besoj punës dhe argumenteve të saj. I besoj fuqisë së një gruaje si ajo, që iu ka bërë ballë sfidave shumë më të mëdha, e lëre më ca diktatorëve të vegjël

Ajnishahe Halimin nuk e njoh personalisht, por kam njohuri për veprimtarinë e saj. Sidomos që nga viti 2010, kur me iniciativën e saj u organizua nënshkrimi i peticionit nga më se gjashtë mijë qytetarë, për largimin e hoxhës Kastriot Duka nga xhamia e fshatit Marinë të Skënderajt. Hoxha po vepronte jashtë juridiksionit të Bashkësisë Islame të Kosovës dhe po manipulonte në emër të fesë, duke i mbuluar me shami vajzat 6-7 vjeçare. Ajo qysh atëherë alarmonte për rrezikun që vendit po i kanosej nga radikalizmi fetar.

Të ndërmarrësh para pesë vjetësh një iniciativë të tillë, që përfundoi me dëbimin e hoxhës në Shqipëri, nuk ka qenë hiç e lehtë për Halimin. Siç nuk ka qenë e lehtë për të as inkuadrimi në Lëvizjen Vetëvendosje dhe aktiviteti i saj brenda këtij subjekti politik, në një mjedis si Skënderaj ku të gjitha partitë tjera nga PDK’ja dominuese janë parë jo si rivalë, por si armiq.

Vetëm një “e krisur” si Halimi ka mundur të marrë një vendim të tillë, që të punojë për VV’në dhe ta udhëheq atë në zemrën e PDK’së. E sharë dhe e fyer nga militantë partiakë rivalë, por e respektuar nga banorë të Drenicës, ajo ia ka dalë që Lëvizjen Vetëvendosje ta fuqizojë atje, ndërkohë që me me aktivitetin e saj prej asambleisteje komunale ajo vetëm sa ka konfirmuar të qenit simbol i gruas së fortë dhe të guximshme, e cila nuk kishte frikë të përballej me të keqen. Simbol i gruas që lufton pandërprerë për të mirën e komunitetit, të mirën e shtetit.

Por, të gjitha këto nuk mjaftuan për “ideologët” e Lëvizjes Vetëvendosje, të cilët nisën betejën kundër Halimit vetëm pse ajo pati guximin të kritikojë, vetëm pse pati guximin të shpreh mendimin e saj të lirë ndryshe nga mendimi bllok i Vetëvendosjes.

* * *

Të enjten ajo u përjashtua nga partia. Shefat e saj ia gjetën “vegëzën” në statut, komisione, dispozita, paragrafë e pika dhe Halimi u flak nga VV’ja. Paraprakisht u akuzua për shpifje e keqpërdorime financiare. Ia përmendën vendosjen e selisë së VV’së në Skënderaj, në pronën e një të afërmi të saj, ndërkohë që fort mirë dihet se është e vështirë të gjesh tjetër vend për zyrë të VV’së atje. I thanë se po shpifte edhe për pagesat kesh, ndërkohë që ajo ofroi fakte që dëshmonin të kundërtën. Nga një grua e rëndësishme dhe aset fort i çmuar për partinë, ajo u shndërrua në shpifëse, rrenacake e keqpërdoruese.

Halimi nuk pranoi t’iu nënshtrohet metodave speciale, me të cilat ballafaqohen të gjithë ata që guxojnë të mendojnë ndryshe nga kryesia e partisë. Ajo refuzoi t’i nënshtrohet diktatit. Ajo nuk pranoi as të bëjë autokritikë, një metodë që mendohej të ketë perënduar bashkë me sistemin komunist. Kur e panë se nuk dorëzohej, “ideologët” ia shpikën keqpërdorimet, e sulmuan shumë ulët, fëlliqtë. Por, ajo vazhdoi e vendosur të thotë se, pavarësisht vendimeve që ishin ndërmarrë ndaj saj, do të vazhdonte të punonte për Vetëvendosjen.

Të përpiqesh ta denigrosh dhe ta përjashtosh nga partia një grua të guximshme si Ajnishahe Halimi, vetëm pse ka shprehur mendimin e saj të lirë, është më shumë se mjerim, është poshtërsi e llojit të vet. Ajo nuk e ka merituar të “shpërblehet” kështu për gjithë punën e bërë në rrethana aspak të lehta.

* * *

Lëvizja Vetëvendosje mund të gjejë arsyetime e arsyetime, se pse e ka përjashtuar Halimin nga radhët e veta. Por, ky vendim do të mbetet një njollë e zezë në historikun e partisë. Me përjashtimin e saj, VV vetëm ka treguar se sa pak e çmon angazhimin e aktivistëve si ajo dhe se si nuk e duron kritikën dhe mendimin ndryshe të anëtarësisë, pavarësisht se mund të jenë të dobishme për subjektin politik. Me këtë veprim, VV ka treguar se vetëm deklarativisht promovon debatin, ndërkohë që praktikisht zbaton diktatin.

Me përjashtimin nga Lëvizja Vetëvendosje, ajo nuk ka humbur asgjë, por VV ka humbur shumë. Gjatë aktivitetit të saj prej politikaneje, ajo ka treguar se është shumë më e fortë dhe shumë më e dinjitetshme se disa aktivistë të tjerë vendës e të importuar që shfaqen si “ideologë”, por që s’janë gjë tjetër veç të frustruar e që nuk durojnë të tjerë që mendojnë ndryshe nga ata, nuk durojnë të tjerë që mendojnë me kokën e vet.

Me punën e saj, Ajnishahe Halimi ka treguar se është shumë më e fortë se konjukturat partiake që flasin për demokraci, e veprojnë si në diktaturë. Ajo ka treguar se është shumë më e guximshme se ata që forcën zgjedhin ta provojnë mbi një grua që nuk pranon t’iu nënshtrohet metodave të tejkaluara që ata i përdorin për disiplinim.

Me punën e saj, Ajnishahe Halimi ka treguar se është një grua me integritet dhe me vlera që nuk mund t’ia mohojë askush. Andaj unë, ndërmjet Ajnishahe Halimit e Vetëvendosjes, i besoj Ajnishahes. Iu besoj punës dhe argumenteve të saj. I besoj fuqisë së një gruaje si ajo, që iu ka bërë ballë sfidave shumë më të mëdha, e lëre më disa diktatorëve të vegjël.

Lexo më shumë në: http://www.gazetaexpress.com/oped/une-i-besoj-ajnishahes-91263/?utm_source=referral&utm_medium=web&utm_campaign=copyright

Shkruan: Blerim Shala

Funksionimi i politikës dhe i shoqërisë kosovare, si qëndrojnë punët aktualisht, ndodhë në skajshmëri, duke harruar fare qendrën, maturinë, racionalitetin, pragmatizmin. E stabiliteti i një shteti ndërtohet pikërisht mbi këto vlera, jo mbi skajshmëritë, të cilat imponohen si reagime dhe si veprime, vetëm në situatat emergjente.

Kështu, politika kosovare aktualisht veçohet si histeri dhe si indiferencë, si zjarrmi ose si apati, si interes egoist ose bamirësi selektive, si dalldi kinse patriotike apo si mohim i vetvetes.

Një ngjarje a një dukuri që një ditë të duket e bollshme për të ndodhë hataja në këtë politikën kosovare, apo, që del si një fushëbetejë ku do të ketë përplasje të madhe në skenën politike të vendit, një ditë më pas del që nuk është në gjendje të mobilizojë një interesim të politikës, që i ri sadoafër ta zëmë mësymjes pas rezultateve sportive.

A nuk është rast i tillë ai që flet për gjendjen e sotme me Ndërmarrjen ‘Trepça’?

Pak javë më parë, çka nuk u tha dhe çka nuk u bë (madje), për temën e ‘Trepçës’, kur mbërriti në Kuvendin e Kosovës për trajtim fati i kësaj ndërmarrjeje, e cila në vete ka një histori të pasur ekonomike dhe politike. Zaten, ‘Trepça’ është gjithqysh hisenike në historinë e Kosovës.

Ju kujtohet që ato ditë pati fjalime të zjarrta pseudo-patriotike nga të gjitha anët e kësaj politike kosovare, pati kërcënime të të gjitha llojeve, emocione të prodhuara me bollëk për përdorim ditor, dhe vetëm në raste fare të rralla, kishte përpjekje që debati për fatin e ‘Trepçës’ të bëhet me një logjikë të pastër ekonomike, e cila zaten është interes nacional i Kosovës.

Nuk mbahet dhe as nuk shtohet prodhimi në ‘Trepçë’ dhe perspektiva ekonomike e Kosovës me fjalime ‘para popullit’, duke i ndarë në taboret klasike shqiptare, në patriotë dhe tradhtarë, ata që janë të veçuar në kolonat thellësisht kundërshtuese politike, si rezultat i partneriteteve pas-zgjedhore.

Është e vërtetë që edhe në këtë rastin e ‘Trepçës’, patëm dy tabore, ama ishin të përziera, me përfaqësues të gjithë spektrit politik: Injorancë dhe histeri pati me shumicë, madje, ishte kjo një shumicë absolute në politikën kosovare, ndërsa mençuri dhe maturi pati me pakicë. Ndërsa kjo pakicë, nuk ka të thuash kurrfarë të drejtash në këtë politikën kosovare. Nuk ka mekanizma mbrojtës për ruajtjen e saj.

Nëse i kthehemi realitetit të sotëm, e dimë që thuaja përditë menaxhmenti i ndërmarrjes ‘Trepça’, na alarmon (kjo është fjalë absolutisht e qëndrueshme në këtë rast, pra, kemi të bëjmë me një situatë emergjente), që tash e gati tre muaj, ‘Trepça’ ka mbetur pa licencë për punë në minierat e saj.

Çfarë paradoksi! Tash kur politika kosovare do të duhej të vlonte, kur do të duhej të bëheshin të gjitha veprimet e duhura, qofshin ato edhe të jashtëzakonshme, kjo temë as që është bërë burim i debatit në politikën kosovare. Jemi në gjendje që të bëhemi copë dhe grimë (si thuhet), për ardhmëninë e ‘Trepçës’, pa të cilën nuk ka perspektivë ekonomike as për Kosovën, por ja që nuk kemi edhe aq kohë për tu marrë me atë çka po ndodh sot, tani, menjëherë, me këtë ndërmarrje, e cila është bllokuar plotësisht, për shkak të dështimeve të shumta që kanë paralizuar mekanizmat vendimmarrës në procesin e pajisjes me licencë të ‘Trepçës’.

Mund të marrim me mend se çka do të mund të mendojë për Kosovën, për mënyrën se si funksionojmë si shtet, një investitor i huaj kur të merr vesh çfarë po i ngjanë ndërmarrjes ‘Trepça’. Diçka e tillë për këtë investitor më nuk mund të imagjinohet as në shtetet më të prapambetura.

Një shembull i këtij lloji përkon edhe me mungesën e debatit të mirëfilltë në politikën kosovare për gjendjen ekonomike në vend, edhe në vijim të masave më të fundit të Qeverisë së Kosovës rreth politikës fiskale.

Është dukuri shumë e rrallë kur bëhesh dëshmitar i një përpjekjeje të baraspeshuar për të shpjeguar problemet e mëdha ekonomike dhe sociale të Kosovës. Në këto përpjekje synohet të gjinden zgjidhjet për këto probleme. Ndërsa në ato të tjerat, që poashtu janë me shumicë dhe me bollëk, mbizotëron logjika e krijimit të problemit për çdo zgjidhje eventuale për telashet e mëdha, të cilat kanë marrë trajtën e protestave të shumta në kërkim të përmirësimit të statusit social përmes buxhetit të Kosovës.

(Autori është opinionist i rregullt në lajmi.net