Ushtrojmë maturantë nga lënda e matematikës për maturën e vitit 2015. Informatat në tel: 044-426-647.
Për tetë muaj, asnjë njohje për Kosovën
Ndonëse kanë kaluar më tepër se 100 ditë nga formimi i ekzekutivit të ri kosovar, Kosova nuk ka marrë asnjë njohje të re.
Mungesa e njohjeve është qysh nga koha e ngërçit politik, ku shteti i fundit që e ka njohur Kosovën janë Ishujt Solomon, më 13 gusht 2014.
Zëvendësministri i Punëve të Jashtme (MPJ), Petrit Selimi, në një prononcim për Telegrafin ka thënë se angazhimi i MPJ-së, për njohje nuk ka të ndalur, dhe se anëtarësimi në Komitetin Olimpik Ndërkombëtar, ka ndodhur sipas tij, edhe falë lobimit diplomatik.
Selimi ka theksuar se ata si ministri tani në fokus e kanë formalizimin e integrimeve evropiane të Kosovës, duke nënshkruar kështu Marrëveshjen e Stabilizim-Asocimit (MSA).
“Ky proces (i njohjeve) kërkon lobim permanent. Procesi i njohjeve bilaterale është poashtu i pandalshëm, por Kosova tani ka një diplomaci më të diversifikuar, me prioritete të zgjeruara, si MSA-ja, kandidatura për anëtarësimit në Bashkimin Evropian (BE), pjesëmarrja aktive në koalicionin global kundër radikalizmit, Partneriteti për Paqe me NATO-n. Prandaj njohjet nuk ndalen, por tani përfshijnë edhe organizatat dhe instrumentet multilaterale”, ka thënë ai.
Selimi ka sqaruar se tash e katër muaj kanë informata të sakta për njohjen e Kosovës nga disa shtete në tri kontinente, por sipas tij, presin dhe punojnë që ato njohje të formalizohen.
Ndërsa, duke folur për mosnjohjen e Kosovës nga ana e Izraelit, Vatikanit dhe pesëshes të vendeve të BE-së (Sllovaki, Rumani, Qipro, Spanjë, Greqi), Selimi ka theksuar se Kosova ka raporte miqësore dhe ndërveprim të rregullt me shumicën e vendeve të lartcekura, përfshirë këtu sipas tij, vizitat dhe shkëmbimet zyrtare, si dhe dialogun intensiv për njohjen e Kosovës nga ana e këtyre vendeve.
“Edhe aleatët e Kosovës po lobojnë intensivisht prapa skenës. Ne presim që së paku dy nga pesë shtetet e BE-së të reflektojnë mbi realitetin e ri në Ballkan, ndërsa shumë shpejt do të shpallim një lajm të veçantë nga një prej shteteve më të mëdha të botes, e që ka të bëjë me pozitën ndërkombëtare të Kosovës”, ka shtuar ai.
Ndryshe, para pak ditësh për mungesën e njohjeve pati folur edhe lideri i Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës (AAK), Ramush Haradinaj, i cili pati kritikuar Qeverinë e Kosovës për mungesën e njohjeve.
Ai në rrjetin social Facebook ka thënë se “kryeministrat Mustafa e Thaçi – gati 100 ditë qeverisje pa asnjë njohje të re”.
“Po bëhen 100 ditë të qeverisjes tuaj me dy kryeministra, Mustafa – Thaçi. A do ta sillni të paktën një njohje brenda këtyre 100 ditëve. Apo, vetëm po silleni e po pështilleni njëri brenda e tjetri jashtë, duke harruar për çka paguheni nga qytetarët e Kosovës. Rëndësia e shtimit të numrit të njohjeve për Kosovën është e madhe, sidomos pas përkeqësimit të imazhit që ju i shkaktuat Kosovës”, ka shkruar Haradinaj. /Telegrafi/
Basha: Meta ik, Rama ik
Në protestën e Durrësit, kryetari i opozitës, Lulzim Basha kërkoi largimin e Ilir Metës dhe të Edi Ramës, që sipas tij kanë kriminalizuar pushtetin. Basha tha se zgjidhja do të vijë nga revolta e drejtë dhe paqësore e qytetarëve.
Oferta e re e Partisë Demokratike për uljen e taksave, çmimit të energjisë dhe karburantit, për rritjen e punësimit, pagave dhe pensioneve është gati, deklaroi kreu demokrat.
Nga protesta e Durrësit opozita i tha “Ik” edhe Kryeministrit Rama.
Një hyrje e gjatë që përshkuan keqeverisjen dyvjeçare Rama-Meta. Koston më të fundit e paguan familjet shqiptare sapo hyri marsi.
Nuk kanë kohë të merren me qytetarët, se u duhet të lajnë hesapet me njëri-tjetrin, deklaron kreu i opozitës.
Rezistenca e Metës, i akuzuar Tom Doshi si porositës vrasjesh është një lavdi e përkohshme e së keqes.
Durimi e ka një fund ndaj zgjidhja do të vijë prej qytetarëve, sipas Bashës, i cili paralajmeroi protesta në mbarë vendin dhe flamuri i tyre është dekriminalizimi.
Lulzim Basha ka nisur të flasë për qeveri të re. Deklaron se oferta e të djathtës është gati, sipas një recete që e ka marrë prej qytetarëve.
Zbatimi i këtij projekti do t’u besohet më të mirëve, premtoi Lulzim Basha, duke deklaruar se Partia Demokratike nuk njeh rrugë tjeter veç asaj të Europës së Bashkuar./abc news/
Sali Berisha thoshte për Rugovën se ka qenë maniak seksi, Azemi Hajdari i dërgonte femra në dhomë
Ish-truproja i Sali Berishës, Izet Haxhia ka vazhduar spekulimet skandaloze për zhvillime interesante dhe të rëndësishme për gjatë periudhës sa ai ka qenë afër Berishës. Kësaj here ai përmend edhe ish-presidentin Rugova, që sipas tij Sali Berisha e quante maniak seksi.
Në një postim të fundit në profilin e tij në facebook, Izet Haxhia flet edhe për Azem Hajdarin për SHIK’un, për shumë ngjarje të tjera të ndodhura përgjatë kohës sa ai ishte truprojë i atëherë presidentit shqiptar Sali Berisha, gjatë viteve 1992/97.
Lexojeni të plotë postimin e Izet Haxhias:
Mora shkas nga nje shkrim brilant i gazetarit Bedri ?slami per te thene disa gjera qe perforcojne vertetsine e ketij shkrimi tek gazeta Dita.ka qene qershori i vitit 92 pas vizites se berishes ne USA u kthyem per te marre pjese ne forumin e Crans Montana ne zvicer .viziten e berishes ne usa u organizua e pergatit nga shefi i cia per balkanin juglindor dejvid philips.ky person njifet per lidhje te fuqishme me lobin serb ne amerike bashke zevendes sekretarin e departmentit te jashtem Lorenc ?gellberger i cili kishte lntersa ekonomike ne serbi me firmen Zastava..zonjes berisha ju dhurua nje çek prej 10mije dollaresh nga ana Philips..kur u vendosem ne hotel ne crans montana tek suita e berishes erdhi nje person qe nuk e njifja e qe berisha nuk e prezantoi.ka qendruar per reth tre ore ne suiten e berishes .ne kete takim ka qene vetm berisha dhe gruaja e tij.te nesermen ne salen ku mbahej forumi mori fjalen edhe personi qe ne darke kishte darkuar me berishen ne suiten e tij per rreth tre ore.nga prezantimi qe ju be nga moderatori forumit Carteron mesova se ishte ministri i jashtem serb i jugosllavise se mbetur.mbiemi me sa me kujohet ?vanoviç.personi qe permend Bedriu me origjine nga mali i zi e shtetsas amerikan ka qene sponsor i pd.ne fillimet e saj qe dinte mire serbishten.pamjet e tij i keni ne tibunen e mitingut te fitores se 22 marsit..por interesant eshte fakti se p.d vertet u krijua ne shtepine Gramoz Pashkos por drejtuesit e ardhshem qe do merrnin postet drejtuese ne pd dolen nga shtepia e profesor Bujar Hoxhes nje shqiptare me origjine nga kosove rezidnent i sigurimit te shtetit e sherbimit sekret serb.ky njeri kishte nje pushtet te fuqishem tek berisha..nga ky person u futen ne pd.klanet e dibres me gazideden e zhulalin qe ishin te lidhura e sherbimin sekret maqedonas.leka toto e tomorr dosti .xhahit xhaferi te persekutuar por te lidhur e sigurimin e shtetit.nga ana e vaske afezollit nje oficer i sigurimi te shtetit qe ishte kunati i bujar hoxhes doli grupi i tiritan shehut ne shtepine e bujar hoxhes berisha takohej edhe me eksponte te sigurimit .nje nga keta persona ka qene edhe shefi i kunderzbulimit me jashte te sigurimit me origjine nga dibra e e emrin Nurullah Zebi..si duket ky person dinte shume per lidhjet e berishes gjate specializimit ne france..kur mendoj dhe lidh faktet them qe edhe 97 ka qene nje skenar i pergatitur nga qarqet antishqiptare qe synonin coptimin e shqiprise.edhe vrasja ne vlore e artur rrustemit qe i dha revoltes nje kah tjeter te dhunshem eshte bere nga njerzit e shikut nga nje ndertese bosh ..i ra per hise artur rrustemit por mund t ishte vrare kushdo.perveç dergimit te karburanteve makines se luftes se milosheviçit eshte bere edhe dergimi i armeve serbeve te bosnjes e kamufluar si trafik i armeve relike ne drejtim te norvegjise por ne te vertet shkonin arme per serbet e bosnjes.ndermjetes ne te gjithe kete tafik ka qene gjenerali Boban qe ka takuar disa here berishen tek vila 4…ne arshiven e berishes ka edhe te dhena per rugoven per te cilin berisha thoshte qe eshte nje manjak sexi..dhe miqsine e ngushte te rugoves me hajdarin pas ftohjes me berishen e cilsonte si nje miqesi per motive te dobeta pasi azemi i gjente femra rugoves e ia çonte tek vila 31..
Vrau fqinjin se i futi bagëtitë në pronë, arrestohet i dyshuari
Arrestohet autori i dyshuar i vrasjes së 20-vjeçarit Edmir Hasneziraj. Burime nga Policia e Lezhës bëjnë me dije se rreth orës 13:10, të ditës së sotme kanë vënë në pranga 50-vjeçarin Deli Alkurtaj, i shpallur në kërkim që prej 14 marsit 2015.
Alkurtaj akuzohet se vrau me armë zjarri të riun, pasi ky i fundi kishte futur bagëtitë në kullotën e tij. Ngjarja e rëndë është regjistruar rreth orës 15:30 të 14 marsit, në një zonë të pyllëzuar në fshatin Gërnac të Kurbinit. Mes viktimës dhe autorit nisi një debat verbal që më pas degjeneroi deri në përdorimin e armës. Alkurtaj qëlloi 20 herë mbi të riun, duke e lënë të vdekur në vend.
Pas vrasjes, 50-vjeçari ka jetuar i fshehur, por me anë të informacioneve policia bëri të mundur lokalizimin dhe më pas arrestimin e tij. Ndaj Deli Alkurtajt rëndon akuza e vrasjes më armë zjarri për motive të dobëta. Viktima dhe i akuzuara kanë qenë fqinj me njëri-tjetrin, por sipas policisë ata nuk kanë pasur konflikte të mbartura kohë më parë. Vrasja ndodhi pas një sherri të çastit mes palëve.
Stipe Mesiç: Ja pse i kam dobësi shqiptarët
Nëse nuk do të ishte kroat, atdheu i tij i natyrshëm do të ishte Shqipëria. Nuk duhet shumë për të kuptuar dobësinë e Presidentit të dytë të Kroacisë, Stipe Mesiç, për Shqipërinë. Mjafton të shohësh zyrën e tij, ku mes titujve të shumtë të grumbulluar gjatë karrierës, sahati i Tiranës, titulli Qytetar Nderi i Shëngjinit dhe një medalje nga Kosova qëndrojnë të tria mbi tavolinën e shkrimit, nën hijen e dhjetëra titujve të tjerë të vendosur me kujdes në një raft pranë murit.
Duke lidhur fillimin e kësaj dashurie me ditët e burgimit në kohën e Jugosllavisë, kur ndante qelinë dhe ushqimin me shqiptarët, Mesiç ndalet në këtë intervistë gjerësisht në kontributin e shqiptarëve në themelimin e shtetit të pavarur kroat, në marrëdhëniet e sotme dypalëshe, në rolin që Shqipëria dhe Kroacia duhet të luajnë në të ardhmen e Ballkanit, përpara se të rikthehet pas në kohë në kujtimet e përjetimet e tij në vitet e turbullta të agonisë së Jugosllavisë dhe luftërave të Republikave përbërëse për pavarësi.
– Zoti Mesiç, ju njiheni për një marrëdhënie të shkëlqyer me shqiptarët. Nga buron kjo dobësi e juaj për vendin tonë?
-Kur kam qenë në burg në kohën e ish-Jugosllavisë, qelinë e ndaja me 35 të tjerë të burgosur, 5 prej tyre ishin shqiptarë. Me ta ndaja të njëjtën hapësirë, të njëjtin ushqim… të njëjtin tualet. Kështu u bëmë miq të mirë. Ky ishte kontakti i parë, nga shumë kontakte të tjera që kam pasur me Shqipërinë dhe me shqiptarët. Së pari, unë jam një njeri, i cili gjithmonë ka njohur realitetin dhe është e njohur për këdo se bota ndaj shqiptarëve nuk ka qenë kurrë zemërgjerë, veçanërisht ndaj shqiptarëve jashtë kufijve të Shqipërisë. Shqiptarët në ish-Mbretërinë Serbo-Kroato-Sllovene nuk kanë pasur asnjë të drejtë. Ata nuk kishin të drejtë për kombësi, gjuhë, kulturë, nuk kishin asgjë. Në Jugosllavi, në Jugosllavinë e pasluftës, Jugosllavinë e Titos, shqiptarëve iu dha e drejta për kulturën, për gjuhën dhe kombësinë e tyre, por pavarësisht nga fakti se ata ishin më të shumtë në numër se disa etni të tjera si sllovenët apo malazezët, nuk ishin të barabartë, nuk iu dha statusi i Republikës. Që atëherë unë kam mbrojtur gjithmonë mendimin se shqiptarët duhet të trajtohen si çdo komb tjetër brenda Jugosllavisë.
– Në muajin nëntor, Ambasada e Shqipërisë dekoroi ju dhe Presidentin Moisiu me çmimin “Milan Shuflaj”. Sa domethënës është ky çmim për ju?
– Për mua ishte nder që m’u dha një mirënjohje e tillë, sepse ishte po Milan Shuflaj që përpara meje tregoi shumicën e padrejtësive ndaj shqiptarëve, jo vetëm jashtë kufijve të Shqipërisë, por mbi të gjithave ndaj shqiptarëve në Mbretërinë e Jugosllavisë dhe për këtë arsye në fund u persekutua në mënyra të egra që përfunduan me ekzekutimin e tij nga Policia Sekrete Serbe në Zagreb në vitin 1931. Më gëzon fakti që Shqipëria kujtohet për njerëzit që kanë kontribuar për afrimin mes dy popujve tanë dhe për këtë ky çmim më nderon në mënyrë të veçantë.
– Në një intervistë të mëparshme, Presidenti Moisiu ju ka konsideruar si një prej miqve të tij më të veçantë, duke shpjeguar se shumë biseda të rëndësishme për fatet e dy vendeve janë zhvilluar përtej protokollit zyrtar, në një klimë shumë miqësore. Sa e vërtetë është kjo dhe a mund të përshkruani raportin tuaj me zotin Moisiu?
– Z. Moisiu dhe unë kemi pasur pikëpamje të ngjashme për shoqërinë dhe për botën dhe kemi krijuar një miqësi të vërtetë, jo vetëm ne personalisht, por dhe familjet tona. Ne ramë dakord që derisa të ishim në funksion do të përpiqeshim të intensifikonim marrëdhëniet dhe takimet tona, njëkohësisht edhe qëndrimet zyrtare të vendeve tona për çështje me interes të përbashkët, si qëndrimi unanim për çështje si Kosova. Kur duhej zgjidhur kjo çështje e Kosovës, ne gjithmonë kemi pasur qëndrim të unifikuar përpara Kombeve të Bashkuara, përpara institucioneve europiane. Ne kemi përkrahur gjithmonë të njëjtën politikë dhe kemi mbetur miq të mirë dhe ndonëse tani jemi në pension, takohemi në aktivitete të përbashkëta disa herë në vit.
– Zoti Mesiç, së bashku me Presidentin e parë të Kroacisë, zotin Tudxhman, ju keni luajtur një rol të rëndësishëm gjatë luftës së Kroacisë për pavarësi. Sa i rëndësishëm ka qenë bashkëpunimi i shqiptarëve në këtë konflikt?
– Kroacia, në vitin 91 ishte viktimë e një agresioni brutal, agresioni i Serbisë ndaj Kroacisë dhe Serbia mund ta realizonte këtë, sepse ushtria jugosllave u vendos në anën e Serbisë. Milosheviçi, presidenti i atëhershëm i Serbisë konsideronte që duhej përfituar nga rasti, kur të shpërbëhej Jugosllavia, për të zgjeruar Serbinë me territore kroate dhe boshnjake. Në këtë luftë që na u imponua filluam të kërkonim aleatë dhe një nga aleatët kryesorë ishin shqiptarët në Kroaci, sepse unë duhet të them, që nuk di ndonjë shqiptar, nuk kam asnjë informacion të tillë, që të ishte në anën e armiqve tanë. Pra, së bashku me shqiptarët, mbronim Kroacinë dhe realisht e mbrojtëm Kroacinë, përpara se disa prej tyre të shkonin në një luftë të dytë, atë për pavarësinë e Kosovës.
– Ka shumë debate mbi origjinën e konfliktit që nisi shpërbërjen e Jugosllavisë dhe mënyrat me të cilat ai mund të ishte shmangur. Vetë Presidenti Tuxhman është akuzuar disa herë se përkrahu krahun luftënxitës, duke neglizhuar disa mundësi për të paqësuar konfliktin. 20 vjet më pas, keni një opinion për këtë?
– Së pari, Millosheviçi dhe regjimi i tij mundoheshin të bindnin botën se Serbia ishte duke luftuar për Jugosllavinë dhe bota ishte sentimentale ndaj Jugosllavisë, sepse Jugosllavia ishte një faktor i rëndësishëm në formimin e Lëvizjes së Mosangazhimit, kur dukej që Lufta e Ftohtë do të shndërrohej në një luftë të hapur mes dy blloqeve kundërshtare, Lindjes dhe Perëndimit, Tito, Nehru i Indisë dhe Naseri i Egjiptit krijuan Lëvizjen e Mosangazhimit që luajti rolin e amortizuesit të tensioneve. Lufta e Ftohtë nuk u shndërrua në një konflikt të hapur dhe për këtë arsye shtetet ishin ndaj Jugosllavisë sentimentale dhe kur Millosheviçi tha se ishte duke luftuar për Jugosllavinë ai mori mbështetje nga shumë vende të botës, por shpejt u kuptua qartë që i gjithë ky ishte një mashtrim.
– Në Shqipëri shumë e njohin figurën tuaj, por pak e dinë se ju keni qenë Presidenti i fundit i Jugosllavisë, në vitin 1991. A ishte e mundur të shpëtohej Jugosllavia në atë vit?
– Unë kam ardhur në Kryesinë e Presidentit Federativ të Jugosllavisë në vitin 91, praktikisht në ’90-n, por emërimi im u vonua për shumë muaj pasi institucioni u bllokua nga ana serbe. Në atë kohë asnjë institucion federativ nuk funksiononte më, të gjitha ishin të bllokuara dhe mua m’u bë e qartë me mbërritjen time në Beograd që në atë model të Jugosllavisë, modelin e Titos, do të isha Presidenti i ri, sepse kërkohej një model i ri. Megjithatë, Millosheviçi nuk dëshironte një model të ri, ai nuk donte një marrëveshje të re politike dhe për ne si kroatë objektivi i vetëm u shndërrua vonimi i konfliktit të armatosur që të përgatiteshim për luftë, por njëkohësisht duke ndihmuar që edhe republikat e tjera të kishin më shumë kohë për të përgatitur mbrojtjen e tyre nga agresioni serb. Pra, kur unë shkova në Beograd, ishte e qartë që Jugosllavia me atë model ishte përfundimisht e paqëndrueshme. Të gjithë elementet përbërëse, gjashtë Republikat dhe dy krahinat autonome, Kosova dhe Vojvodina po drejtoheshin drejt pavarësisë dhe për këdo ishte e qartë që Federata ishte një lloj zinxhiri me disa hallka e kur të këputej hallka e parë, do të këputej i gjithë zinxhiri. Unë mora detyrën e Presidentit në një kohë kur vendosej për fatin e Republikave dhe krahinave brenda Jugosllavisë. Për fat të keq, shpejt u bë e qartë që situata nuk mund të zgjidhej me negociata. Ndonëse Kushtetuta e vitit 1974 e njihte të drejtën e Republikave për t’u shkëputur nga Jugosllavia, ajo Kushtetutë ishte e pezulluar, asgjë nuk funksiononte më në atë frymë dhe e vetmja rrugë kishte mbetur lufta.
– Një muaj përpara se ju të merrnit detyrën e Presidentit të 14 dhe të fundit të Jugosllavisë nën sistemin federativ u zhvillua ndeshja e famshme midis Dinamos së Zagrebit dhe Yllit të Kuq të Beogradit. Shumë e konsiderojnë atë ndeshje si pikënisjen e luftës së Kroacisë për pavarësi, pas përleshjes masive mes lojtarëve në fushë dhe tifozëve në tribuna, i bashkoheni këtij mendimi? Çfarë rëndësie ka ajo ndeshje në historinë e Kroacisë?
– Ajo ndeshje u zhvillua në një kohë të trazuar kur ishte mjaft e qartë që regjimi i Millosheviçit nuk dëshironte ndonjë zgjidhje politike. Ai besonte se nëpërmjet ushtrisë do të impononte zgjidhjen e tij politike dhe kjo frymë u reflektua gjithashtu në sport. Kjo ndeshje tregoi vetëm që në Jugosllavi nuk ishte më asgjë siç kishte qenë më parë. Ndeshja demonstroi një ndarje të thellë mes politikës së Beogradit dhe kryeqyteteve të Republikave të tjera federative. Në qoftë se Serbia nuk do të kishte zgjedhur opsionin e luftës, mund të gjenim një mënyrë për t’i dhënë fund në mënyrë paqësore Jugosllavisë. Kufijtë ishin të përcaktuar dhe me negociata të gjithë mund të kishim gjetur një zgjidhje për t’u ndarë miqësisht. Më shumë se një rëndësi konkrete historike, ai takim i famshëm futbolli solli një ndarje psikologjike, ishte një lloj pike që përmbysi një kupë të mbushur plot dhe që u shërbeu kroatëve për t’u pajtuar me të pashmangshmen.
– Në Shqipëri pak e njohin historinë tuaj të hershme. Në vitin 1964, ju u përjashtuat nga radhët e Partisë Komuniste, pasi si gjykatës denoncuat shpërdorimet e zyrtarëve vendas të kohës. Në vendet tona, popullsia ka shpesh një perceptim të lartë korrupsioni për politikën. Sa ka ndryshuar situata në më shumë se gjysmë dekade?
– Unë isha atëherë gjykatës në vendin tim të lindjes, në një krahinë të vogël me 24 mijë banorë dhe u përjashtova nga partia, pasi denoncova abuzimet e zyrtarëve të kohës, të cilët përdornin makinat zyrtare për çfarë do qëllimi personal. Shikoja një diferencë nga ajo që flitej dhe ajo që ndodhte në parti, të gjithë e shihnin, por isha ndër të paktët që reagova dhe u ndëshkova. Megjithatë, në vitin 1965 mblodha firmat e mbi 100 personave në moshë madhore, që regjistruan në gjykatë kandidaturën time dhe fitova në zgjedhjet parlamentare kundër atyre që kishte propozuar partia. Kjo ishte e mundur në Jugosllavi dhe u shndërrova në përfaqësuesin e vetëm të opozitës në Parlament. Ky ishte shpagimi më i mirë për mua në atë kohë. Për fat të keq, sot nuk ka asnjë vend në të cilin nuk ka korrupsion, kështu që kurdo që dikush ka në dorë burime të mëdha financiare, burime dhe mjete të qeverisë, do të ketë gjithmonë dikë që do të bjerë pre e tundimit për të abuzuar. Do të ketë gjithmonë nga ata që do të kërkojnë fonde shtetërore për qëllime private dhe nga kjo gjë asnjë shtet nuk është imun. Megjithatë, problemi shtrohet nëse sistemi ka mekanizma për parandalimin e korrupsionit dhe ndëshkimin e korrupsionit. Unë mendoj se në rastin tonë, rastin kroat, ne tani kemi mekanizma që munden në mënyrë efektive të luftojnë korrupsionin. Këta mekanizma mund të jenë edhe më të efektshëm, por në çdo rast janë thelbësisht me efikasë se më parë. Përmirësimi i këtyre mekanizmave duhet të jetë qëllimi i secilit shtet.
– Një profesor i mirënjohur në Europë nga Universiteti i Beogradit, Dusan Reljiç, në një prej veprave të tij më të njohura shkruan se Ballkani mbetet në udhëkryq midis BE, SHBA dhe Rusisë. A është kjo e vërtetë dhe cila do të jetë e ardhmja e gjashtë vendeve të Ballkanit Jugperëndimor të mbetur jashtë BE-së?
– Mbi të gjitha, unë jam i bindur se dhe Europa Juglindore do të bëhet pjesë e Bashkimit Europian dhe se është e vërtetë që ka nga ata që duan të vonojnë sa më shumë të jetë e mundur bashkimin e Europës, por Europa po bashkohet le t’i pëlqejë apo jo atyre, sepse vetëm një Europë e bashkuar mund të jetë një faktor i rëndësishëm ekonomik, politik dhe ushtarak në botë. Me këta lojtarë të mëdhenj si Amerika, Kina, India, Japonia, Rusia, Brazili, në qoftë se Europa nuk do të bashkohej do të ishte e parëndësishme në arenën ndërkombëtare. Kur ne të hapim kufijtë tanë në kuadër të BE-së nuk do të ketë më arsye për luftë në Ballkan, sepse deri më tani të gjitha konfliktet në Europë kanë ndodhur për shkak se agresori ka dëshiruar territorin e dikujt tjetër dhe e ka justifikuar atë gjithmonë si mbrojtjen e pakicës së tij kombëtare. Kur ne hapëm kufijtë tanë, pavarësisht nga lehtësitë, të gjithë kroatët vazhdojnë të jetojnë në hapësirën e tyre të përhershme kulturore, e njëjta vlen edhe për shqiptarët ndaj nuk ka arsye për të pasur frikë nga humbja e kontrollit mbi territorin.
– Duke kaluar në pyetjen e fundit, duke shikuar pas karrierën tuaj politike, a ka diçka të ndryshme apo më shumë që do të kishit bërë në përgjithësi, e në veçanti për forcimin e marrëdhënieve midis dy vendeve tona?
– Në karrierën time kam pasur shumë funksione, kam qenë gjykatës, kryetar bashkie, Kryeministër, Kryetar i Parlamentit, Presidenti i Jugosllavisë, vetëm ipeshkv nuk janë bërë ndonjëherë… Mbase më mungon edhe Presidenti i Shqipërisë (qesh). Gjithmonë në ushtrimin e funksioneve kam përkrahur kryesisht ligjshmërinë, sepse ligji ndonjëherë nuk është i drejtë, por zbatimi i ligjit është gjithmonë një parakusht për të bërë më mirë se në mënyrë të paligjshme. Rreziku më serioz është veprimtaria e paligjshme, kam luftuar gjithmonë për ligjin, por në miratimin e ligjeve ose legjislacionit kam luftuar gjithmonë për standardet më të larta, kryesisht në mbrojtjen njeriut si një parakusht i mbrojtjes së shoqërisë dhe interesave kombëtare. Ne ishim në luftë me Serbinë dhe unë sot përkrah bashkëpunimin me Serbinë, sepse lufta nuk shkaktohet nga popujt, kombet janë vetëm viktimat, individët dhe grupet nxisin luftërat për shkak të interesave të tyre egoiste. Në luftë vdesin ata që kurrë nuk janë parë me njëri-tjetrin dhe ata të cilët shkaktuan luftën nuk e ndiejnë luftën, prandaj unë kam qenë gjithmonë për bashkëpunim. Sa për Shqipërinë unë mendoj që edhe ajo është një vend fqinj për ne, së pari ne jemi vende mesdhetare, ne kemi të njëjtin det, ne kemi burime të përbashkëta kulturore, shqiptarët i konsideroj si popullin më të vjetër në Europë, kushdo që e interpreton ndryshe gabon, sepse kur thuhet se dhe shqiptarët kanë ardhur prej diku, le të më thonë atëherë nga ku vijnë? Para romakëve shqiptarët ishin këtu, pra një popull me një kulturë të tillë të vjetër, një komb që në tërë historinë e tij ndodhet në këtë hapësirë europiane për ne duhet të jetë nder që mund të punojmë mirë së bashku.
Intervistuan: Klevis Gjoni, Giulian Hamitaj, internë në Ambasadën Shqiptare në Zagreb/Gazeta Shqip
Landovicë: Ushtarët akuzojnë Komandantin se e bëri dëshmor dajën e tij
Ish-ushtarët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës nga fshati Landovicë e Prizrenit janë ndjerë të befasuar me rastin e publikimit të listave të dëshmorëve nga Brigada 125 e Zonës së Pashtrikut, aty ku shërbyen gjatë kohës së luftës.
Në listë si dëshmor ka hyrë edhe Shefki A. Jahaj për të cilin ish-luftëtarët e kësaj brigade thonë se duhet të jetë në listën e martirëve, pasi u vra si civil.
Të mbledhur pranë varrezave të dëshmorëve, ish- ushtarët e UÇK-së thonë se kanë dalë që të mbrojnë vlerat e luftës.
Enver Gashi që gjatë luftës ishte pjesë e Brigadës 125 thotë se Shefki A. Jahaj asnjëherë nuk ishte pjesë e UÇK-së dhe familja e tij nuk ka bërë ankesë që Jahaj të hyjë në radhët e dëshmorëve.
“Personin që i ka dalë emri në listë si dëshmor, unë kurrë nuk e kam pa as në odë, e as diku që na ka përcjellë neve, sikur qysh na kanë bo shumë shokë tjerë roje, që kemi shku, kemi përcjellë lloj-lloj të njësiteve dhe të brigadave edhe të shtabit të përgjithshëm që kanë shku për Pagarushë, Kleçkë, Drenicë e në të gjitha rajonet ku ka pasë luftime,” thotë Gashi.
Ai tregon se përgjegjës i UÇK-së për fshatin Landovicë ishte Osman Qerreti.
“Unë nuk e di kush e ka bo këtë, po ai që e ka bo le të japë përgjegjësi vetë, përgjegjës për fshatin tonë ka qenë komandant “Çuni”- Osman Qerreti që të ndjerin e ka dajë, vëlla të nënës,” sqaron Gashi.
Lidhjen familjare të ish-komandantit Qerreti me të futurin në listat e dëshmorëve, e përmendin edhe ushtarët tjerë.
Xhafer Gashi nuk ka dyshim se ish-komandanti e ka vendosur emrin e Shefki A. Jahajt te ata që kanë rënë dëshmorë.
“Osmani, ai e ka vëlla të nënës. E di që ndoshta ka dhënë një ditë a dy roje, por me hy si dëshmor nuk i ka takue. Atë ditë tre vetë janë ekzekutue sikur për të ndjerin që folim, Avdi Morina që është rom, Avdi Ragip Gashi edhe ai është ekzekutue në shtëpi të vet, e tash ato po e boj unë që e kam dajë, e këta po i lë anash. Se edhe 15 tjerë janë ekzekutue aty kur prej xhamisë i kanë gjujtë me granata,” shpjegon Xhafer Gashi.
Edhe Nait Thaçi, ish-ushtar në Landovicë fajëson Osman Qerretin pse Shefki A. Jahaj figuron në listën e dëshmorëve dhe thotë se nuk e ka parë asnjëherë Jahajn në radhët e kësaj ushtrie.
“Unë si pjesëtar i UÇK-së, jam edhe vëlla i dëshmorit Hamit Thaçi. Kurrë këtë njeri nuk e kam pa, jo me uniformë, po as civil me pushkë në dorë, po as nëpër këto mbledhjet që i kemi bo na si fshat. Unë kam qenë i ri në atë kohë, por kurrë në jetë nuk e kam pa atë njeri që është mbledhë me këta njerëz që na i kemi njoftë, me të UCK-së,” shpjegon Thaçi.
Ish-ushtarëve u vjen keq që po reagojnë në këtë mënyrë, por shpjegojnë se Jahaj nuk është i varrosur në varrezat e dëshmorëve, ndërsa edhe te lapidari në fshatin Landovicë emri i tij ndodhet te martirët.
Por Ramadan Jahaj thotë për KALLXO.com se vëllai i tij Shefkiu e meriton të jetë në listën e dëshmorëve.
“Ditën kritike mi ka dhënë 500 marka dhe fëmijët e vet, edhe ai ka qëndru në fshat. Me vete ka pasë edhe armë,” shpjegon Ramadan Jahaj.
Ai pretendon se edhe vetë atij iu bë padrejtësi, kur u publikuan listat e atyre që luftuan në Brigadën 125 të Zonës Operative të Pashtrikut.
“Personalisht jam i pakënaqur, në lista figuroj si pjesëmarrës, e jo si pjesëtar i luftës. Disa herë kam bajtë armë për UÇK-në,” tregon Ramadan Jahaj.
Osman Qerreti, ish-komandant “Çuni” e pranon se daja i tij nuk ishte pjesëtar i UÇK-së, por i Mbrojtjes Civile, ndërsa shton se në listën e dëshmorëve atë e vendosi Komisioni Qeveritar .
“Sa i përket rastit në fjalë është e vërtetë që është daja jem, vëllai i nënës, por ai bashkë me anëtarë tjerë të mbrojtjes civile janë angazhuar në nivel të logjistikës për mbrojtje civile, nuk ka qenë ushtar i UÇK-së,” sqaron Qerreti.
Ish-komandant “Çuni” i njohur për kontributin e madh në UÇK, thotë se ligji do t’ia gjejë vendin e merituar secilit, edhe atyre që gjatë luftës i takonin organizimit luftarak nëpër fshatra.
“Komisioni i ka kriteret edhe sigurisht në bazë të kritereve ata e kanë nda, mirëpo me procesin e ankimimit do të zgjidhen edhe këto parregullsi. Nuk e di saktësisht sepse nuk jam pjesë e komisionit që unë me u marrë me ligjin, mirëpo ata sigurisht në bazë të ligjit do ta shohin ku e ka vendin,” thotë Qerreti.
Nehat Basha, ish-komandanti i Brigadës 125 u jep të drejtë ushtarëve, ndërsa tregon se nuk ishte i pranishëm kur u verifikuan listat e veteranëve dhe dëshmorëve.
Sipas tij listat e të gjitha kategorive të atyre që luftuan në Brigadën 125 janë kompletuar më 15 shtator 1999.
“Në vitin 1999, Brigada 125 e ka përfundu listën e dëshmorëve dhe ajo që ka qenë duhet të jetë dhe do të jetë, tani pse ai është në këtë listë unë nuk e di. Unë jam komandant por nuk kam qenë në ditën kur është bërë verifikimi i listave të invalidëve dhe dëshmorëve, edhe po m’doket që kokan përzi duart këtu, por nuk do të lejojmë që të futet gjithkush që nuk ka qenë pjesë e UÇK-së në këtë rang, sepse tek e fundit do të bëjmë një krim ndaj dëshmorëve,” thotë Nehat Basha.
Basha bën me dije se parregullsi ka edhe në listat e veteranëve të Brigadës 125, në të cilat mungojnë disa ushtarë, mes tyre edhe përcjellësi i tij, por ka shpresën se procesi i ankesave do t’i rregullojë gjërat.
“Ushtari i vërtetë do të jetë veteran, ai që s’ ka qenë ushtar le të shkojë në Durrës, le ta lypi atje, këtu në brigadën 125 nuk do të ketë vend. Këtë e thotë Nehat Basha dhe e kam mbështetjen e të gjithë ushtarëve, këtë më plot përgjegjësi morale dhe penale e them se Nehat Basha do të jetë drejtësinë me e çu te ushtarët e mi, me i mbrojtë ata,” thotë Basha.
Pakënaqësi në lidhje me listat e veteranëve ka pasur edhe nga pjesëtarët e ish-zonave tjera operative të UÇK-së.
Arrestohen katër femra nga Suhareka për vjedhje
Policia e Kosovës nga rajoni i Podujevës gjatë ditës së sotme ka arrestuar në këtë qytet katër femra me shtetësi shqiptare.
Të njejtat kanë plaqkitur ari në dy argjentari të këtij qyteti. Pas arrestimit atyre u janë gjetur në qorape një unaz dhe një zingjir.
Njëra nga të arrestuarat është nga Shqipëria, e të tjerat janë nga rrethina e Suharekës.
Isak Ejupi, komandani i stacionit te Policisë në Podujevës e ka konfirmuar ratin për Indeksonline.
“Rasti është duke u trajtuar nga ana e policisë së Kosovës”, ka thënë Ejupi.
Ndërkaq njëri nga shitësit ka thënë se palqkitëset i ka njohur përmes fotografive që atyre u kishin dërguar koleg të tyre nga Peja në mënyrë që të kenë kujdes nga to. /Indeksonline/
Paguaj kafenë me poezi
Për të shënuar Ditën Botërore të Poezisë, mijëra kafene në mbarë botën kanë përdorur poezinë si monedhën e tyre këtë të shtunë.
Sa kushton një poezi? – Derisa shumë shkrimtarë mesi sigurojnë të ardhurat e tyre me librat që shesin, një kompani me bazë në Vjenë ka dalë me një ide të jashtëzakonshme, duke ofruar një kafe në shkëmbim të një poezie.
Julius Meinl, një kafene e hapur në vitin 1862, ka festuar Ditën Botërore të Poezisë duke ofruar disa lloje të kafeve te konsumatorët e saj nëse ata i ofrojnë ndonjë poezi të tyre.
Mbetet e paqartë nëse me këtë janë pajtuar edhe arkëtarët, por nëse jeni të zotët në shkrimin e poezisë dhe mendoni të festoni Ditën Botërore të Poezisë atëherë vizitojeni Vjenën për të dorëzuar një shkrim tuajin.
Suharekë: Vajza e mitur pinë “domestos”, bëhet për spital
Një vajzë e moshës 14 vjeçare, nga qyteti i Suharekës, ka tentuar ta mbysë vetën e saj duke konsumuar detergjent të llojit “domestos” për shkak të problemeve që kishte në familjen e saj, mësojnë burime të Zërit.
Viktima është dërguar për tretman mjekësor në Qendrën Klinikie Universitare të Kosovës (QKUK), por që tani ëshë jashtë rrezikut për jetë.
Ndryshe, edhe Policia e Kosovës ka konfirmuar rastin në fjalë.
“Viktima femër ka tentuar që të vetëvritet duke konsumuar një sasi të preparateve kimike për pastrim. Viktima është dërguar për tretman mjekësor dhe e njëjta është jashtë rrezikut për jetë”, thuhet në njoftimin e PK-së.