Shkruan: Sahit F. Osmani
Majë degës fekton frutë i pjekur
Se kush orvatët që ta arrijë
Askush se dëshiron frutin e kalbur
As të papjekurën që të athëton
Sikur të ishte pema e jetës
Sipas dëshirave e shijeve të njeriut
Krasitësit s’do t’i duheshin gërshërët
Mbledhësit vetëm do t’a vilnin
Por si të mbillet pemë e jetës
Që mund të fishket aq lehtë
Pa hedhur mirë shtatin e blertë
Të pandërgjegjëshmit e shkelin
Në sytë e luleve do të ketë lotë
Në zemër do të ketë dhimbje
Ashtu siç është pema e jonë sot
Që përballet rrebesheve e stuhive
Krahët e degëve shtrihen tutje
Të kapen fort për njëra-tjetrën
Përqafohen me gjuhën e dashurive
Për t’ia dhënë kuptimin e jetës