Prend Ndoja, SHBA
Ikën ditët e mortit
Qofshin të pakthim
Njerëzit e mirë
Na e sollën lirinë.
Na rrahën, na vranë e na turpëruan…
Vdekja na rrëmbente në çdo anë
Fushave e maleve të dëbuar
Shtëpitë dhe udhët armikut ia lamë.
Dikur iknim shkurreve e skutave
Në rroba grash kalonim kufinjtë
Armiku na rrëmbeu atdheun e shtrenjtë
Tani vëllait i bëhemi halë në fyt.
Sa shpejt e harruan popullin, lirinë e atdheun
Për pushtet njëri-tjetrin e kryqëzojnë
Për atë të zezën karrige
Në mjerim ka mbetur e vuan toka jonë.
Janar 2020