Ishte një ditë e tmerrshme kur ngeca në trafik, një shi i dendur binte. E urreja shiun, sepse gjithmonë shkaktonte më shumë trafik sesa mendja ime mund të duronte. Ngadalë-ngadalë lëviznim, ndërkohë që disa idiotë i binin borisë pa pushim. Po të ishte e mundur të kisha marrë një rrugë dytësore dhe t’i shpëtoja këtij trafiku. Andaj, edhe hipa me veturë në trotuar. Në trotuar nuk kishte lëvizje njerëzish, kështu që ngadalë fillova të lëvizja me veturë. Papritmas dëgjova një bam! Shikova në pasqyrë se çfarë ndodhi prapa meje. Pash që një biçikletë ishte përplasur në veturën time, shkruan për Portalin tonë “Kosovarja”, A.
“Edhe kjo më duhej tani”, mendova. Por, u suprizova kur pash se personi që po ngiste biçikletën ishte zonjë e shtrirë në tokë pranë veturës sime. Ishte e veshur bukur dhe nuk dukej sikur ishte vrarë.
“Je mirë?”, e pyeta, ndërkohë që më shikonte e irrituar.
“Pirdhu!”, më tha.
E pyeta përsëri: “A jeni mirë?”.
Ajo u ngrit, ndërkohë që rrobat e saj ishin përlyer nga balta që ishte krijuar nga shiu.
“Më falni, ju lutem”, i thash, ndërkohë që ajo për herë të parë më shikoi në sy… Një fytyrë shumë e ëmbël, sy bojëqielli, buzë të njoma ngjyrë pink dhe flokët e kapura. Shumë profesionale, por edhe elegante.
“Gjithmonë në trotuar ecni?!”, m’u drejtua mua.
“Përpiqesha të arrija te kthesa, në mënyrë që të arrija sa më shpejt në shtëpi”, i thash, ndërkohë që i tregoja me gisht se ku ishte kthesa.
“Unë humba intervistën time të punës falë teje!”, më tha ajo e trishtuar.
U ndjeva si një idiot…
“Shiko, nëse dëshiron mund të të shoqëroj deri te shtëpia ime që është më pak se 5 minuta nga këtu”, i thash. “Mund t’i marrësh rrobat e gruas sime dhe të bësh intervistën”.
Ajo, pasi mendoi pak, më tha: “Në rregull”. Udhëtimi drejt shtëpisë ishte paska i çuditshëm dhe i frikshëm pasi ajo nuk fliste, por edhe unë nuk doja të flisja pasi e dija se faji për gjithë ndodhinë ishte i imi.
Posa hymë brenda ia tregova banjën
Hapa derën për të dhe ajo hyri brenda. I tregova se ku ishte banja dhe i thash: “Ndërkohë që ti pastrohesh unë t’i sjell rrobat e gruas sime”. Ajo tundi kokën në shenjë pohimi dhe hyri në banjë. Dëgjova kur ajo lëshoi dushin, ndërkaq unë u drejtova kah dhoma e gjumit, për t’i marrë rrobat më të përshtatshme. Gruaja ime do t’më vriste nëse do merrte vesh se ia kam dhënë rrobat e saj më të shtrenjta, por edhe unë nuk doja të tregohesha idiot, duke i dhënë asaj rroba të thjeshta.
Mora nga dollapi pantallona dhe bluzë të bukur, të përshtatshme për intervistë. I lëshova rrobat në kolltuk dhe u ula për të pritur që ajo të dilte nga banja. Pas pak, trokita në derë të banjës dhe i thash: “A kreve punë?”.
“Hyr!”, më tha ajo.
Mora rrobat që t’ia afroja. Kur hapa derën, prisja që ajo të ishte e mbështjellë me peshqir, por u shtanga kur pash se ishte e zhveshur.
“Më fal!”, i thash, ndërkohë që përpiqesha të kthehesha pas për të dalë nga banja.
“Mos dil!”, më tha me zë joshës.
Trupi i saj lakuriq…
Ndërkohë, mori dorën time dhe e vendosi në trupin e saj. E këndshme dhe shumë e lagësht. Ajo m’u afrua aq shumë sa mendova se do t’më puthte, por, në fakt, ajo u ul në gjunjë dhe filloi të m’i zbërthente pantallonat.
“Po sikur gruaja ime të na gjejë?”, i thash me zë të dridhur.
“Eh, këtë është dashur ta mendosh më parë, para se t’më sjellësh në banesën tënde!”, më tha troç.
Ishte një ditë shumë eksituese dhe kishte kaluar një kohë e gjatë qëkur unë dhe gruaja ime nuk kishin bërë diçka emocionuese. E shtrëngova fort prapanicën e saj dhe më pas të dy u rrezuam në dysheme. Dyshemeja e banjës ishte e lagësht dhe e rrëshqitshme, por nuk më interesonte. Dyshemeja e rrëshqitshme më eksitonte shumë. Ajo i hapi këmbët e saj dhe të dy u bëmë një…
“Çfarë do të mendojë L., po të na gjejë bashkë?”, tha ajo, ndërkohë u ngrit dhe më shikonte mua. Zemra ime ndaloi për disa sekonda. Si dreqin e dinte emrin e gruas sime.
“E njeh gruan time?”, e pyeta.
“Po, o idiot!”, m’u përgjigj. Ne punojmë bashkë…
“E, kur do të shihemi përsëri?”, e pyeta.
Ajo më shkeli syrin dhe m’u përgjigj: “Kur të bjerë shi përsëri…”.A./Kosovarja/