Shkruan: Sahit F. Osmani
Mbështetja jote është dhe fati im
Burim i drejtësisë që zemra dëshiron
Hape dritarën e jetës ç’liro shpirtin t’im
Mos t’i paguaj së keqes haraç kaq të rëndë
Me dhembshuri unë ty të pata mbrojtur
Nga ata që të urrenin me padrejtësi
Që s’ishin gjë tjetër pos lajkatarë të fëlliqur
Që urtinë e mëndjes e verbonin me pabesi
Të kërkoj me këmbëngulje e përgjërime
Edhe pse të ndarë në kohë e hapësirë
Çastet e ëmbla mos i kthe në hidhërime
Por në dashuri njerëzore e shëmbëllime
Në gjithçka që m’jep zemër e më mban
Ngado që të shkosh e sado lart qëndron