Arben Rashkaj
Muzgu iku me të gjitha zhurmat
la jehonën e mekur të ditës
Llambat homazhe i bënin rrugës
Si një shteg pëmes territ
Tani kafen e pi krejt vetëm
Mes të natës në fund të gushtit
Spektator i një shfaqje të vogël
Nën dritë të llambës vallëzon një flutur
Fresku i lehtë përkëdhelës
Kuptim t’çuditshëm i dha vetmisë
Prishën xhinkallat kohën e heshtjes
Ngjallen kujtimet zhgjuan ndjesitë
Rrëzë Pashtrikut dikur një natë
Ku vdekja më sillej vërdallë
Ëndërrat me ty ndërtoja
Prizreni im qyteti i lashtë