Petrit Musolli
E vetmja gjë që e ban bashkë sot, në nji front, tanë elitën e Shqipnisë, asht kundërshtimi rreth përfaqësimit të Kosovës në botë, si entitet me identitet të vetin! Pamvarësisht tentimit me manipulue me sentimentin e patriotizmit kombëtar, shqetësimi real i tyne duket sheshit. Pa Kosovën, asnji udhëheqës i Shqipnisë nuk mundet me shpresue rolin e nji lideri me përmasa rajonale. Prandaj, të vetëdijshëm nga ky fakt, politika e elita, në përgjithësi, e Shqipnisë, trishtohet nga ideja e pamvarësimit të Kosovës nga paternalizmi i Shqipnisë. Nji paternalizmi që i kërkon Kosovës me sakrifikue gjithçka ka konsolidue deri sot si shtet.
Politikës së Shqipnisë, thuejse përsosmënisht i konvenon kjo gjendje status-quo’je në të cilën asht kurthue Kosova. Ajo nuk ka nji lidership stabil dhe të respektueshëm, rrjedhimisht asht e papërfaqësueme. Në anën tjetër, përkeqësimi i situatës në shumicën e vendeve të rajonit, ka ba që Kosova mos me qenë, njiherëpërnjiherë, tema primare për trajtim. Njashtu, paaftësia e saj me zgjidhë probleme, kanë ndikue me zbeh besimin, sidomos te partnerët, për konsolidim të shpejtë shtetnor.
Këte stagnim në afirmimin e shtetit dhe mungesën e nji përfaqësimi kredibil, asht tue e shfrytëzue ma së miri politika e elita e Shqipnisë për me e rritë ndikimin e vet në Kosovë, e nëpërmjet saj edhe në rajon. Me Kosovën ‘nën sqetull’, Shqipnia faktorizon pozitën e saj rajonale dhe ndërkombëtare, tue pas parasysh se, Kosova, megjithatë, pa nji normalizim raportesh me Serbinë, mbetet vend potencial për destabilitet rajonal. Kurse, në anën tjetër, me rolin që asht tue synue shteti shqiptar – mundëson me u ofrue si Qeveri që mban zgjidhjen e Kosovës në dorë. Kjo fuqizon rolin rajonal të Shqipnisë, por njikohësisht, damton pamasë atë të Kosovës, e sidomos avancimin e pamvarësisë së saj!
Ndoshta, marrëveshjet e fundit mes Shqipnisë e Serbisë, e demonstrojnë ma së miri. Në njërën anë Shqipnia e forcoi pozitën e vet, e në anën tjetër, eklipsoi rolin e Kosovës në vendimet rajonale. Mirëpo, reagimet që erdhën prej Prishtine, e ban koshiente se pa pajtimin e Kosovës nuk mundet me synue nji përfaqësim të tillë, e pa dakordimin e saj, ky lloj përfaqësimi nuk gëzon njohje as rajonale as ndërkombëtare. Prandaj, këto reagime, i acaruen deri në këtë shkallë.
Sa ma shumë Kosova fuqizon pamvarësinë e saj, aq ma shumë dobëson dominimin e Shqipnisë mbi të dhe rrezikon pretendimin e saj për liderizëm rajonal. Saherë Kosova arrin me u reprezentue e dëshmue pamvarësinë e saj, jo vetëm në skenën politike ndërkombëtare, por edhe në sferat tjera kulturore, presionet prej Shqipnie nuk kanë të ndalun. Në përgjithësi, asnjiherë s’janë argumentuese, pos kualifikuese!
As debati për kombëtaren kosovare s’ke nji përballje tifozërish, si u provue me u konkludue, por qe qartë nji mospërballim i elitës së Shqipnisë me u pajtue me humbjet e “aseteve” në Kosovë, që ajo beson me i përvetësue e sundue. Kuptohet, me të vetmin qëllim përfitimi e rritje të vlerës së saj në tregun rajonal, të paktën.
Për me i parandalue tana këto veprime që pamvarësojnë Kosovën prej vullnetit e interesit të Shqipnisë, u vnuen në aksion, në nji ofensivë, ndoshta ma agresiven ndonjiherë. Të parin që e shukatën qe presidenti. E shtyen me u gërdit prej qytetarëve të vet, identitetit të vet e kulturës së nanës e babës së vet! Ndërsa që, përfaqësuesit tjerë politik të Kosovës (me ndonji përjashtim), i janë nënshtrue vullnetarisht këtij trajtimi që politika e elita e Shqipnisë i’a ban Kosovës.
Ndoshta, bindja e papërmirësueshme e tyne, se bashkimi kombëtar asht veç çashtje vullneti dypalësh, e jo çashtje sanksionimi ndërkombëtar, asht tue vazhdue me i mbajt në këte jerëm politik. Shqipnia del se asht e vetmja që e ka të qartë se bashkimi kombëtar (në kuptimin klasik), asht veç nji përrallë. Asht përralla e tyne që vazhdon me na e recitue e recitue saherë provojmë me u zgjue në realitet! Sepse, realiteti na gjen te shteti i pamvarun e obligimi ynë me e forcue!
Bashkimi kombëtar e manipulimi me përkatësinë, ka mbet karta e vetme me të cilën Shqipnia mundet me vazhdue lojën e saj ndaj Kosovës. Tue e pas të njoftun faktin se shqiptarët e Kosovës kanë vuejt shumë vetëm për shkak të përkatësisë së tyne etnike. Tue pas parasysh faktin se vuejtjet e shqiptarëve të Kosovës janë të mishënueme fort me përkatësinë e tyne etnike. Prandaj, Shqipnia, saherë ndihet se po humb territor në Kosovë, shtin gishtin thellë në plagën e saj. Edhe pse kjo plagë, asht dashtë qenë e mshelun me pamvarësimin e krijimin e shtetit të Kosovës!