(Salajdin Krasniqi: “Agimi i agimeve të bardha”, poemë-recital, botoi „Fidani”, Prizren, 2014)
Pas tre monografive: „Rrapi i Prizrenit”, „Jehu i Talias” dhe “Prizreni udhëtim nëpër kohë”, kemi në duar edhe një libër të ri përkushtimor të Salajdin Krasniqit, me titull “Agimi i agimeve të bardha”, kushtuar 70-vjetorit të SHKA “Agimi” të Prizrenit, që është një botim i veçantë, si sprovë artistike me qëllim të forcimit të rolit të artit letrar në funksion të pasurimit të memories historike, përmes valorizimit të vlerave të traditës kombëtare. Fjala është për përpjekjen e autorit që të ndërlidh dhe fuqizoj raportin e reciprocitetit të llojeve të ndryshme artistike, në funksion të freskimit të kodit komunikues.
Nëse nga vargjet e një poezie mund të nxirret melodi e këndshme muzikore, atëherë del krejtësisht e natyrshme që edhe një shoqëri muzikore të jetë burim inspirimi për krijimin e vargjeve poetike. Kjo është sprova letrare e Salajdin Krasniqit në librin poetik “Agimi i agimeve të bardha”, që është përmbajtje konkrete e një sprove të suksesshme për absorbimin e një teme hipotetike për një vepër poetike.
Zakonisht poezia i përket trazimeve të forta emocionale, frymëzimeve nxitëse për artikulimin e ndjenjave ndaj fenomenit trazues. Pra, pikërisht forca e trazimit emocional është nxitësi kryesor, në aktin krijues të një vepre poetike.
Në këtë kontekst – del se, SHKA “Agimi” ka prekur fuqishëm ndjenjat e poetit Salajdin Krasniqi, i cili i rreket një pune padyshim shumë dilemore, sepse, të tentosh të shkruash një poemë nëpërmjet të shpalimit biografik të një vatre kulturore, është një synim skajshmërisht patetik dhe tepër i guximshëm, ngase, përpjekjen për arritjen e qëllimit artistik, në raste të këtilla e pret shtegtimi i vështirë e me pasiguri të shumta gjatë procesit krijues. Mirëpo, Salajdin Krasniqi iu ka rrekur trimërisht punës dhe, pushka e trimit e godet mirë shenjën.
Te poema – recital “Agimi i agimeve të bardha” kushtuar SHKA “Agimi” të Prizrenit, lexuesit kanë rastin të binden se, krijimi i vlerës artistike nuk varet nga tema por nga mënyra e trajtimit të temës. Autori Krasniqi ofron një shembull model të shpalimit entuziast të ndjenjave përmes qasjes simbolike të trajtimit të temës, që poeti e fikson bukur me vetëm dy vargje:
“Djersa e kristaltë derdhet nëpër partitura gëzimi
Mes valësh nëpër 70 motmote shkelqeu „Agimi”
për të vazhduar me shpalosjen e dramës poetike:
“Në gjeografinë e zemrës të lidhur tokë e qiell
Skalite rrugën e burrërisë në shkëmb e në diell”
Me pasion të zjarrtë krijues pena e poetit shket nëpër vargje përplot me dashuri e respekt të thellë, për gjithçka që ka të bëjë me SHKA „Agimi” dhe me punën madhështore të krijuesve, të cilët për 7 dekada radhazi kanë dhënë kontribut të çmuar, në të gjitha veprimtaritë e jetës kulturore e artistike të Prizrenit, e sidomos në zhvillimin dhe afirmimin e traditës artistike të qytetit historik. Karakteristikë e theksuar e poetit është ndjenja e sinqertë, e drejtpërdrejtë dhe me mesazh të çiltër, konkrete, gjykuese e rreptë, maksimalisht e zotëruar në proporcion me të vërtetën historike dhe realitetin jetësor:
“Kur shkrepe “Agim “ u rilind jeta jonë dhe shpresa
U kërrus kohë – mjegulla, u shfaq e rritës qëndresa!
Bukuria sikur rrezet e diellit u përhap anembanë
Të vegjlit u rritën, jetimët u bënë me babë e nënë.”
Ndjenjat të ngrohta plot sinqeritet, dashuri, përkushtim dhe me porosi të thella edukativo- kulturore, që rrjedhin spontanisht dhe lexohen me ëndje. Krasniqi me kreativitet e pasqyron nismën e funksionimit të SHKA “Agimi” dhe përmbajtjen e saj, përmes stafetës së brezave dhe të valorizimit të vlerave kulturore-artistike. Poeti shprehet:
“U zgjuam, dora dorës u lidhëm, në vallet plot gjallëri
Hyri solisti, violina, gajdja, çiftelia me tinguj të ri…”
Rezultati i kësaj tradite nuk është rastësi. Përkundrazi, janë vlerat konkrete artistike që shpërthejnë nga vrulli krijues gjithandej hapësirës shqiptare, e cila karakterizohet nga uniteti i traditës së përbashkët gjithëshqiptare, dje, sot e nesër. Zëri i “Agimit” është fuqiplotë sepse, tregon poeti:
“Valltarëve sy- shqiponjë u pikon djersa zjarr mbi lodër,
Jehu i rapsodëve të Prizrenit përhapet n’Shkup e n’Shkodër.
Gjetje shumë të bukura artistike që e krijojnë ndërlidhjen e së sotmes së Prizrenit me lashtësinë. Me ligjërim të zgjedhur letrar dhe qëndisma figurash filigranike, Krasniqi shpreh indin e qenies së punës së “Agimit”, dhe me urtësinë prej poeti, nga thellësia e mendjes dhe e zemrës uron:
“Me simfoninë e gjakut, me dashurinë pa kufi
Të rrojë nëpër breza kënga që deri këtu e solle ti!”
Urimin e shoqërojnë erdhe shumë e shumë zbërthime të tjera të historikut, ngjarjeve dhe heronjve të “Agimit”, artistëve të shumtë që gjatë 70 viteve kanë derdhur ndjenjat e tyre artistike nëpër qindra aktivitete e veprimtari artistike që i përkasin ruajtjes së vlerave më të mira të traditës shpirtërore të qytetit historik, Prizrenit. Prandaj, poema – recital është një kushtrim artistik për SHKA “Agimi”, së cilës i përkasin meritat e veçanta dhe të jashtëzakonshme për ruajtjen, kultivimin dhe afirmimin e vlerave më të pastra të krijimtarisë shpirtërore shqipe në harkun kohor prej 7 dekadash. Vargjet e Krasniqit janë edhe homazh i sakrificës në ballafaqime të shumta me ekstremet e regjimeve politike, nëpër kohë e rrethana të egra, të cilat krijuesit e Prizrenit i mposhtën dinjitetshëm me frymën e shpirtit të tyre atdhetar. Salajdin Krasniqi duke i kënduar SHKA “Agimi”, i bashkëngjitet traditës së kësaj vatre kulturore e artistike, ku libri artistik i S. Krasniqit, hyn për të vazhduar bashkudhëtimin me “Agimin”./Skënder Zogaj/