Një ikonë e gazetarisë radiotelevizive, një këngëtare me një fond të paktë këngësh, por secila më domethënëse se tjetra, një nostalgji e shumë viteve radiofonike, një zë i ngrohtë, i këndshëm që edhe sot e kësaj dite shumëçka të bukur u sjell brezave të djeshëm dhe të tashëm. Antigona Qena i ngjan një lumi që – herë futet nën tokë, e herë del në sipërfaqe me atë gurgullimën e bukur, nostalgjike.
RADIO KOSOVA: Para se të flasim për këngën tuaj më të re, a s’na thoni se sa i përmbushi kërkesat, dëshirat dhe ëndrrat tuaja ky vit?
ANTIGONA QENA: Kjo këngë që sapo e dëgjuam më ktheu shumë vite pas, më ktheu në rininë time, kur edhe kam filluar të punoj në radio, mu në këtë studio ku jemi tash. Natyrisht, e gjithë kjo me zgjon nostalgji, e gjithë kjo më bënë të jem edhe vet nostalgjike.
RADIO KOSOVA: Pas kontributit të paçmueshëm në Kosovë, në radio dhe në televizion, ju edhe sa ishit jashtë atdheut keni performuar në një radio, duke sjellë informacione dhe ngrohtësi tek mërgata jonë, na sqaroni me pak fjalë angazhimin tuaj në këtë rrafsh?
ANTIGONA QENA: Po, kur na mbyllen televizionin, radion, ashtu sikurse të gjithë kolegët e mi, edhe unë, u gjenda para një sfide me bashkëshortin tim, Shukriun, i cili gjithashtu ka qenë kameraman në televizion dhe mbetëm pa punë. Atëherë me dy fëmijë të vegjël vendosëm që të dalim jashtë Kosovës. Mendoja se mërgimi është i lehtë, i thjeshtë, i përballueshëm, por nuk ishte ashtu. Nga ai çast që dolëm, gjithë kohën kisha mall për vendlindjen, sado që mbaja kontakti me Radio Kosovën, me zyrën në Televizionin Shqiptar në Tiranë, por megjithatë – kisha mall dhe se si të çmallesha – ishte e vetmja mundësi që të vazhdoja të punoja me bashkëkombësit tanë, të mbaja një radio. Kishim edhe një program 15 minutash në TV-Oslo, dhe kështu kalonin vitet … ne shpresonim se së shpejti do të ktheheshim, por shkuan shume vite dhe në këtë mënyrë kaloi edhe koha në mërgim. Por, atë mall e ndiej gjithsesi, prandaj edhe çdo herë dëshirojë që mërgimtarëve tanë, të gjej mënyra, që t’ua lehtësojë atë mërgim, mallin e pashuar për atë ndjenjë që kanë për familjen dhe atdheun.
RADIO KOSOVA: Për brezin aktual jeni një figurë interesante, ndërsa për brezin paksa më të ‘pjekur’ ju jeni një nostalgji, një kujtim i bukur. Njerëzit ju vlerësojnë, si ndiheni?
ANTIGONA QENA: Shiko, unë jam rritur në radio dhe në televizion. Në të vërtetë jam rritur në teatër me prindërit e mi, dhe arti është i lidhur me jetën time. Pastaj, edhe puna në radio e në televizion ka pasur shumë lidhje me artin, me të gjithçka që krijon kënaqësi, jo vetëm për mua si krijuese, por edhe për njerëzit që e shijojnë. Kur u ktheva nga mërgimi kisha dëshirë që të kthehesha në punën time në televizion … se na e ndërprenë hovin në moshën më të mirë, disi na e morën rininë të tjerët. Gjithsesi, doja që të mos dorëzohem, që t’i kthehesha punës në televizion. U ktheva me shumë entuziazëm, dëshirë, vullnet dhe arrita të kem një emision, ku do i ktheja vlerat e dikurshme, ku ua thosha nga një falënderim krijuesve tanë të dikurshëm, sepse nëna ime, Melihate Ajeti, shkoi pa një falënderim të tillë. Kjo ishte një ndërgjegje shumë e vrarë për mua. Emisioni “Pa skenar” transmetohej, dhe gjithçka rridhte shumë mirë. Por, megjithatë, dashuria ime e parë është radioja, dhe e dua shumë. Arrita të kem një emision në orët e vona të natës “Ne valët ledhatuese”, dhe kjo disi më kompletoi, dhe ato vitet e humbura m’i ktheu t’i jetoja dhe rijetoja edhe një herë. Por, ky emision u ndërpre, dhe meqë desha të them, meqë më pyete se si ndihem kur vlerësohem. Me këtë rast dua t’i falënderohem drejtuesve të rinj të RTK-Radios, që ditën të gjejnë mënyrë dhe të ma kthejnë këtë emision, jo vetëm për mua si kënaqësi e posaçme të krijoj në radio, por edhe dëgjuesve që posaçërisht ishin të shumtë dhe kryesisht nga mërgimi, të cilët në ato orë të vona të natës kanë nevojë të lidhen me vendlindjen, të lidhen me rrugicat e fëmijërisë … asgjë më shumë se një këngë e vjetër e krijuar në atë kohë të rinisë së tyre nuk të lidhë me të kaluarën. Prandaj, një mirëkuptim i këtyre drejtuesve të Radios që t’i kthej vlerat, ishte një befasi e këndshme për mua dhe në këtë mënyrë – desha që t’iu falënderohem.
RADIO KOSOVA: Nesër mbrëma, adhuruesve tuaj, me dashuri do t’ua ofroni edhe një këngë të bukur me një titull interesant “Qetësia llafazane”. Si erdhët deri te kjo ide dhe kush ju ndihmoi që ta jetësoni edhe një këngë që, pa dyshim, do të shndërrohet në një hit, sikundër edhe këngët e tjera që i këndoni?
ANTIGONA QENA: Ka pesë vjet që kam filluar, ashtu – vetëm sa t’i mbledhë këngët e mia të kënduara ndër vite, në një CD, që t’ua dhurojë miqve të mi. Në Norvegji dhe në gjithë Evropën, në fundvit mblidhen miqtë, familjarët e bëjnë një takim, e bëjnë një rikapitullim të sukseseve dhe josukseseve dhe shoqërohen në mes vete. Unë, meqë familjarët e mi nuk i kisha takuar me vite të tëra, mendova të bëjmë një takim, meqë ka të tillë që gjatë gjithë vitit, jetojmë në një qytet dhe nuk takohemi kurrsesi. Atëherë do të takohemi, t’i urojmë shoqi-shoqit një vit më të lumtur, të ngremë dolli. Unë asnjëherë nuk e kam quajtur vetën këngëtare, sepse jam rritur me muzikën e mirëfilltë, me krijuesit e vërtetë dhe ta quash vetën këngëtare me dy-tri këngë, më dukej sikur nënçmim i atyre vlerave të vërteta. Prandaj, këngën e kam për qejf … dhe filloi para pesë viteve. Kështu që, tashmë çdo fundvit, unë i mbledh miqtë, dashamirët, familjarët dhe promovojë nga një klip. Këtë vit është një këngë e Menan Kiserit, i cili jeton në Finlandë por gjatë verës ishte këtu dhe një këngë të cilën e kishte kompozuar shumë vite më parë, ma dha ta dëgjoja. Mua më pëlqeu shumë muzika dhe e bëra tekstin. Kam shumë kënaqësi kur i këndojë tekstet e mia, është një lloj shprehje e imja e brendshme, dhe e titullova “Qetësia llafazane”. Në një klip duhet t’i shprehesh gjithë ato ndjenja, e s’ka më bukur se sa një çift baleti profesionist që t’i shprehin ato, bashkë me kamerën poetike të Shukriut. Të gjitha këto u bënë në një klip të cilin do ta promovojmë nesër mbrëma në “Dodona”.
RADIO KOSOVA: Nesër mbrëma, pra, te “Dodona”, do të prezantohet ky videoklip. Vetë qetësia vret, por ajo kësaj radhe do të vije me zhurmë, sa do të jetë llafazane dhe në ç’kuptim?
ANTIGONA QENA: Mëngjeset janë herë të bukura e herë të dhimbshme, posaçërisht nëse janë në mërgim dhe ky çift bashkëshortësh janë në mërgim dhe aty përmendet në një fjali “Me ty erdha në mërgim, për ty vrava fatin tim, e mallkuar nga lotët e nanës”. Prandaj, nuk është aq e zhurmshme, ka një ritëm të bukur melodik. Unë më shumë aktroj se sa këndoj, kështu që, do të jetë një këngë e bukur, e kapshme, një tekst i prekshëm për ata që dinë se çka është dashuria në raste të fjalosjeve të rastësishme.