Me performanca elektrizuese në koncerte live, regjisori Florian Habicht prezenton një homecoming të shthurur për James Cocker dhe grupin e tij në Pulp: a Film about Life, Death & Supermarkets. Programi është kuruar nga Pamel Cohn nën titullin “I lied when I said I was done. I knew I wasn’t done”.
Në vitin 2008, Dokufest e shtoi festivalin e muzikës të quajtur DokuNights. Që nga ajo kohë, të gjitha koncertet live janë të mbushura me të rinjë nga i gjithë rajoni të cilët vijnë në Prizren për të dëgjuar bendet dhe DJ e tyre favorit lokal dhe ndërkombëtar, duke kënduar secilën kangë me brohorimë dhe duke vallzu deri në mëngjes.
Një grup i shokëve nga lagjet e varfëra të Kajros të cilët jetojnë në margjinat e revolucionit kulturor dhe të cilët së fundi kanë formu një verzion elektrizues të hip-hoput arab të cilin e quajnë Mahraganat në filmin Electro Chaabi të Hind Meddeb. Pas afërsisht 40 viteve të një lufte brutale, paqja dhe rindërtimi po mbërrijnë shpejtë në Angolë. Në Huambo, qytetin e dytë më të madh të Angolës, 55 jetimë të luftës jetojnë në jetimoren Okutiuka në përkujdesjen e një figure të fuqishme të nënës, Sonia Ferreira. I dashuri i Sonias, Wilker Flores është një gitarist i një grupi death metal i cili i shfrytëzon tingujt dhe ritmin e muzikës së tij si një rrugë për tu shëruar në filmin Death Metal Angola të regjisorit Jeremy Xido.
I pandalshmi Zivan Pujic – aka Jimmy – jeton në një fshat të vogël në rrethinën e Beogradit me nënën e tij. Në filmin Zivan Pravi Pank Festival të Ognjen Glavonic, Jimmy me guxim e organizon edicionin e gjashtë të festivalit të tij punk i cili këtë vit bëhet “ndërkombëtar” sepse njëri nga bendet është nga Sllovakia. Shumëcka mungon, përfshirë edhe publiku, por sidoqëtëjetë – Glavonic prezanton një portret të dashur dhe të thellë të Zivan-it i cili prezantohet duke u shpalosur storia.
Ne gjithashtu takohemi me muzikantë të cilët i kanë kaluar përçarjet e famës ndërkombëtare dhe pasurisë, një ëndërr që vjen me sfidat e veta. Mistaken for Strangers i Tom Berninger është një histori e rivalitetit dhe dashurisë mes vëllezërve. Kjo është larg nga vështrimet e thjeshta në prapaskenën e grupit të njohur Amerikan indie-rock, The National. Vëllezërit Matt dhe Tom tentojnë ta zbusin armiqësinë e tyre të krijuar nga sukseset e njërit dhe dështimet e panumërta të tjetrit. Por në mes tyre ekziston një dashuri e thellë dhe asnjëri nga ta nuk do ta konsideronte si opcion braktisjen e njëri-tjetrit.
Me performanca elektrizuese në koncerte live, regjisori Florian Habicht prezenton një homecoming të shthurur për James Cocker dhe grupin e tij në Pulp: a Film about Life, Death & Supermarkets. Pulp u bë ndërkombëtarisht i njohur në vitet e 90-ta me himnet si “Common People” dhe “Disco 2000”. Njëzet e pesë vite më vonë dhe pas një shitje të 10 milion albumeve, ata u kthyen ne qytetin e tyre të Sheffield për koncertin e tyre të fundit në Mbretërinë e Bashkuar. Habitcht i shfaq meditimet e grupit me tablo si në ëndërr duke i përfshirë edhe qytetarët e zakonshëm të Sheffield. Njëri nga ta me shumë krenari vesh një bluzë që shkruan: “I am a common person so fuck you.”
Programi është kuruar nga Pamel Cohn nën titullin “I lied when I said I was done. I knew I wasn’t done”. / KultPlus.com