SKENDER BERISHA
Rrëmbyeshëm resh mbi rreshtin e blinjve kokëulur
kokërron mbi asfaltin e hidhëruar
pa fije mëshire pa fre
sa i pafre nën këto re
sa rrëmisht lag lag lag gjithçka mbi dhe
një jetë e tërë e lagur
një qytet i mbledhur nën ombrellë
nën ombrellën ku nuk ka vend
sot nuk ka vend
dhe ujë ujë që mblidhet drejt lumit tim
me mërmërimë me mërmërime
kush ma pret stuhinë që afron
me sa milionë
me sa
ndalem e shikoj i lagur përtej së laguri
këtë lemeri bredhëse shiu
ku të shtrihen petkat e lagura
ku të shtrihet shpirti i mledhur i bërë shuk
gjithçka dridhet rrebeshit sikur thupra
lagshtë nga koka deri te putra
tetor 2016,Prizren