Kurt Cobain lideri i bandës së rokut “Nirvana”, e cila njohu sukses botëror në fund të viteve ’80, u gjet i pajetë në banesën e tij në Siatëll, më 8 prill 1994. Vdekja e tij ka ngjallur teori komplotiste më shumë se mbi këdo artist tjetër të vetvrarë. Çfarë ndodhi realisht atë natë? Afër trupit të tij gjendej një pushkë dhe një letër lamtumire e shkruar me dorë

Vdekja Kurt Cobain nga një plumb në kokë, në moshën 27-vjeçare u arkivua si vetëvrasje, por teoritë alternative se vetëvrasja ishte një inskenim për të mbuluar vrasjen e tij kanë qenë të shumta.

Mosha e Cobain-it në momentin e vdekjes e futi me të drejtë në teorinë e komplotit të njohur si “Club dei 27”, që u referohet muzikantëve të shumtë të cilët janë vetëvrarë në këtë moshë, përfshirë këtu edhe Hendrix dhe Morrison.

Historia e muajve të fundit e Kurt Cobain është ajo e një personi në një gjendje psiko-fizike vërtet të rënduar, për shkak të përdorimit të pandërprerë të heroinës dhe substancave të tjera narkotike. Në më shumë se një rast i kishte shpëtuar vdekjes nga overdoza.

Bashkëshortja e tij, këngëtarja Kortnei Lov më 18 mars të 1994-s telefonoi policinë e Siatëllit sepse Cobain ishte mbyllur në dhomën e tij me disa armë. Kishte ndërmend të vetëvritej. Dhe kur ndodhi vërtet në muajin prill të po atij viti, mund të thuhet se këto ishin sinjale paralajmëruese. Ku bazohen atëherë teoritë alternative, përveç moshës së tij?

Gjerdani mbajtës i teorive komplotiste është pohimi i autopsisë se Cobain kishte konsumuar një dozë të madhe heroine dhe se në atë gjendje nuk mund të kishte forcën dhe kthjelltësinë e duhur për t’ia drejtuar pushkën vetes dhe më pas ta shkrepte.

Por midis relacioneve për vdekjen e tij nuk ka asnjë gjurmë të rezultateve toksikologjike. I vetmi burim është një artikull në “Seattle Post”, i publikuar më 14 prill të vitit 1994, në të cilin shkruhej: “Burimi thotë se testi toksikologjik përcaktoi se niveli i heroinës në gjakun e Cobain ishte 1.52 miligram për litër. Gjithashtu ka gjurmë të Diazapanit dhe Valiumit”. Por nuk qartësohet se kush ishte burimi. Sipas mbështetësve të teorisë së komplotit një përqendrim i 1.5mg/l të heroinës në gjak korrispondon me një injektim në vend të 225-240 mg heroinë, një sasi vdekjeprurëse që duhej të vriste Cobain-in.

Por gjërat nuk janë kaq të thjeshta dhe automatike. Është e vërtetë që një dozë prej 200 mg konsiderohet vdekjeprurëse, megjithatë rreziku mund të jetë shumë më i lartë nëse subjekti nuk ka asnjë tolerancë ndaj heroinës, po aq edhe i ulët nëse subjekti ka tolerancë ndaj saj. Cobain ishte një konsumues i rregullt, prandaj është e verifikuar që ishte tolerant. Edhe po të kishte injektuar 240 mg heroinë, ajo dozë nuk do të kishte qenë vdekjeprurëse. Sa më shumë subjekti është vartës, aq më shumë ka nevojë për doza më të mëdha për të arritur efektet e dëshiruara.

Për më tepër, nuk është aspak e vërtetë që pasi merret një dozë heroine nga venat, nuk je i aftë të kryesh aksione pak a shumë të vetëdijshme. Elementi kryesor i teorisë së vetëvrasjes, pra duket që nuk ka baza. Në këtë pikë, duke pasur parasysh dorëshkrimin e Cobain-it nuk ka arsye për të përgënjeshtruar faktin që muzikanti të jetë vetëvrarë realisht.

Logjika tregon se do të kishte qenë shumë më i thjeshtë inskenimi i një vetvrasjeje me anë të overdozës, se sa goditja me armë zjarri pasi iu injektua heroina.

I vetmi argument në favor të vrasjes ishte ai që mbi pushkë nuk u gjetën gjurmë të dobishme për të bërë krahasime. Duhet kujtuar gjithashtu se e dyshuara kryesore nga komplotistët, bashkwshortja, e shqetësuar për zhdukjen e tij (trupi i Cobain u gjet vetëm në datë 8 prill në garazhin e shtëpisë së tij në Lago Uashington) kishte punësuar një detektiv privat për ta gjetur. Kjo sjellje dëshmon në favor të saj, e kundërta do të ishte po të besohej se ajo është një gjeni i së keqes që kishte menduar çdo detaj të skemës kriminale.

Tetë shkrimtare dhe shkrimtarë nga Shqipëria, Gjermania, Zvicra, Egjipti etj., do të diskutojnë më datat 4 dhe 5 Tetor 2013, në sallën e Teatrit Kombëtar të Komedisë në Tiranë mbi gjëra që i bashkojnë dhe i ndajnë përreth Mesdheut. Lindita Arapi, Khaled Al-Khamissi, Arian Leka, Luljeta Lleshanaku, Fatos Lubonja, Ilma Rakusa, Hans-Ulrich Treichel dhe Agron Tufa do të jenë në një ligjërim të hapur për publikun e gjerë.

Nën moton “Evropa si hapësirë kujtese“, në datat 4 dhe 5 Tetor 2013, në sallën e Teatrit Kombëtar të Komedisë në Tiranë, do të mbahet festivali ndërkombëtar i letërsisë: Deti i Bardhë – letërsitë përreth Mesdheut“, shkruan Temaonline. Tetë shkrimtarë dhe shkrimtare nga Shqipëria, Gjermania, Zvicra, Egjipti etj. do të diskutojnë mbi gjëra që i bashkojnë dhe i ndajnë përreth Mesdheut: Lindita Arapi, Khaled Al-Khamissi, Arian Leka, Luljeta Lleshanaku, Fatos Lubonja, Ilma Rakusa, Hans-Ulrich Treichel dhe Agron Tufa.

Festivali letrar “Deti i Bardhë“ organizohet nga dy institucionet gjermane Allianz Kulturstiftung dhe Literarisches Colloquium Berlin dhe mbështetet nga Ministria e Kulturës e Shqipërisë. Ai vjen në Tiranë pas stacioneve të suksesshme në Berlin dhe Trieste. Në qendër të diskutimeve dhe leximeve me autorët do të jetë trajtimi i kujtesës kolektive në letërsi: në ç’mënyrë përpunohen përvojat totalitare dhe si e gjejnë ato rrugën për t’u futur në kujtesën letrare në secilin nga këto vende. Deti Mesdhe shërben në këtë proces si një element ndërlidhës midis Evropës dhe kontinenteve apo rajoneve të tjera, pra, si një hapësirë sa politike, aq edhe poetike. Gjatë diktaturës 40-vjeçare, Deti Mesdhe simbolizonte për shqiptarët mall dhe shpresë për lirinë e mohuar në këto dekada. Pas rënies së komunizmit, vendet përreth tij sërish u kthyen në hapësirat, ku projektoheshin ëndrrat për një jetë më të mirë në lirinë e fituar. Për këtë temë do të lexojnë nga veprat e tyre si dhe do diskutojnë me njëri-tjetrin autorët e ftuar.

Aktiviteti do të përshëndetet nga Ministrja e Kulturës, zonja Mirela Kumbaro si dhe do moderohet nga tre profesionistë të fushës, Dhurata Shehri, Parid Teferiçi dhe Mimoza Hysa. Hyrja do të jetë e lirë. Programi fillon nga dita e premte më 04. Tetor 2013 në ora 18.00 kur do jetë edhe ceremonia e hapjes në praninë e ministres së Kulturës znj. Mirela Kumbaro Furxhi, si dhe kuratores së këtij projekti znj. Christina Weiss. Më ora 18.30 referimi kryesor do jetë nga Fatos Lubonja, kurse më ora 19.00 do jetë diskutim në podium me temë: “Evropa si hapësirë kujtese“ me moderatore: Dhurata Shehri. Të shtunën më 05. Tetor 2013 në ora 10.30 do ketë lexime nga Khaled Al Khamissi & Fatos Lubonja, kurse më ora 12.00 do jetë në panel Lindita Arapi & Arian Leka, moderuar nga Mimoza Hysa. Më ora 17.30 do jenë në panel Luljeta Lleshanaku & Ilma Rakusa, kurse më ora 19.00 do jetë Uhr Hans-Ulrich Treichel & Agron Tufa, të moderuar nga Parid Teferiçi.