Kur hapat e saj nuk ndiheshin në shtëpi dhe kur pas orëve të gjata aroma e parfumit të saj zhdukej lehtë nga era, William e dinte ku mund ta gjente. Në kopshtin pas shtëpisë, ajo ishte aty duke u kujdesur për kopshtin e saj të vogël, ulur në karrigen e drunjtë e duke menduar.

Dikur flokët e saj shkëlqenin nga dielli, dhe aroma e luleve dukej sikur i shpërndahej kudo në trup. Kishte diçka që dukej sikur shkëputej nga natyra e futej brenda trupit të kësaj gruaje, diçka që William e ndiente sapo i afrohej. Ai e ndjeu se ajo ishte ndryshe që kur u takuan për herë të parë. Në Londrën e pas viteve ‘30, vajza e veshur me një fustan të thjeshtë nën gju, kishte diçka e cila djaloshit të ri Golding i kujtonte mëngjeset bri detit… Kjo ishte Ann Brookfield, kimistja të cilës William Golding do t’i kushtonte gjithë jetën. Ann do të ishte gjithnjë aty për të, jo vetëm si e dashura e tij e zemrës, por dhe si gruaja e cila do ta mbështeste në çaste jo të lehta të një karriere të gjatë. “Ann ishte ajo që i bënte gjërat e lehta”, do të shprehej shpesh William. Gruaja që dukej sikur zotëronte natyrën, ishte e aftë të zotëronte me aq butësi jo vetëm zemrën e një burri, por dhe jetën… Për kritikët, forca e Ann ndihet në gjithë letërsinë e shkruar prej tij. William Golding është një nga shkrimtarët më të njohur jo vetëm në Britani, fitues i çmimit “Nobel” në letërsi. Ai është ndër të paktët shkrimtarë që jo vetëm është përpjekur të lidhë karakteret njerëzore me ritmet e natyrës, por edhe e ka realizuar atë më së miri. Romancier, poet dhe dramaturg, në vitin 1980 fiton çmimin “Booker” për trilogjinë “Ritet e udhëtimit”.

Tre vjet më vonë, ai fiton çmimin “Nobel” në letërsi, duke u renditur në një prej shkrimtarëve më të rëndësishëm britanikë. Në vitin 2008, gazeta “The Times” e rendit ndër “50 shkrimtarët më të mëdhenj britanikë që nga viti 1945”. William G. Golding lindi më 19 shtator 1911, në shtëpinë e gjyshes së tij, në Kornuoll. Babai i tij, Alec Golding, ishte mësues i shkencave ekzakte, ndërsa nëna, Mildred, u shqua si aktiviste feministe. Golding u arsimua në shkollën “Grammar Marlborough”, atje ku babai i tij ishte mësues. Fillimisht studioi shkenca ekzakte, por më vonë ndoqi kurset e anglishtes në Oksford. U diplomua më 1934-n dhe në verën e atij viti arriti të botojë veprën e parë, një përmbledhje me poezi, e cila u botua në Londër nga “Macmillan & Co”. Golding iu bashkua Marinës Mbretërore në vitin 1940 dhe ishte pjesë e sulmit në Normandi. Ai kishte një dashuri të fortë për detin dhe lundrimin. Menjëherë pas luftës iu kthye mësimdhënies dhe shkrimeve. Më 1953 dërgoi për botim dorëshkrimin e romanit “Perëndia e mizave” që iu refuzua kategorikisht. Pas shumë e shumë ndërhyrjeve, shkurtimeve dhe ndryshimeve në tekst, Golding arriti ta botojë një vit më vonë. Pas kësaj, vijnë romanet “Trashëgimtarët”, “Ritet e udhëtimit” etj. Suksesi i veprave që ishin botuar filloi ta shkëpuste shkrimtarin nga mësimdhënia. Kështu që në vitin 1961, Golding heq dorë nga posti i mësuesit dhe e kalon atë vit akademik në ShBA si shkrimtar në “Hollins College”, në Virxhinia. Për kritikën, ai është shkrimtari i imazheve të hollësishme të xhunglës njerëzore. Arti i tij është i mbushur me përshkrime të jashtëzakonshme, jo vetëm me ato të personazheve, por me përshkrimin e detajuar të një ferishteje apo me përshkrimin e një peme pranë detit. Ai ishte dhe është ende i njohur për simbolikën e fuqishme që përdor. Në të vërtetë, disa kritikë mendojnë se simbolizmi i tij është aq i fuqishëm sa ka aftësi që të shtypë një pjesë të mirë të punës së tij.

Vepra më popullore e tij është “Perëndia e mizave”, ku alegoria merr një status kult. Libri arriti të frymëzojë botën e filmit dhe në pak vite të realizohen dy filma bazuar në këtë roman. “Perëndia e mizave” është përkthyer në 26 gjuhë dhe është shitur në miliona kopje në mbarë botën. Kjo vepër u bë shumë shpejt standarde në kolegjet dhe shkollat e mesme. Romani portretizon një grup fëmijësh britanikë, të cilët gjenden të braktisur në një ishull për shkak të një aksidenti ajror gjatë një lufte globale bërthamore. Fëmijët, të vetëm, vendosin të krijojnë një shoqëri të organizuar dhe demokratike. Ata fillojnë të ndahen në grupe e të marrin përsipër rolet që u janë paraqitur. Dikush do të ruajë zjarrin, disa do të ndërtojnë çadra për të kaluar natën, ndërsa të tjerë do të shkojnë për të siguruar ushqim. Por fëmijët, të gjendur tërësisht pa rregulla dhe kontroll, fillojnë të ndihen të tensionuar. Situatat sa vijnë edhe përkeqësohen, aq sa edhe mbijetesa e tyre bëhet e vështirë. Vitet e fundit Golding i kaloi në heshtje me gruan e tij, Ana, në shtëpinë e tyre. Ndërroi jetë më 19 korrik 1993./shqip/

Fituesit e konkursit për dramën shqipe “Katarina Josipi” për këtë vit do të ndahen më 9 nëntor të këtij viti, në ditëlindjen e “Katarina Josipit”. Janë 44 tekste të autorëve të ndryshëm që deri më tani janë dërguar në Teatrin Kombëtar të Kosovës. Së shpejti, ministri i Kulturës së Kosovës do të nënshkruajë rregulloren për ndarjen e çmimeve, gjë që do ti hapë rrugën për themelimin e jurisë, e cila do të vlerësojë tekstet konkurruese.

Drejtori Artistik i TKK-së, Emin Emini, në një prononcim për mediat e Kosovës ka thënë se çmimet do të ndahen më 9 nëntor, në ditëlindjen e Katarinës. “Këtë vit në garë për tri çmimet e para të këtij konkursi janë 44 tekste dramatike, të cilat do të vlerësohen nga një juri prej 5 vetash që po punojnë për ti verifikuar tekstet që garojnë, nëse janë apo jo pajtim me kriteret e konkursit”, ka thënë Emini, raporton Koha. Konkursi i dramës shqipe “Katarina Josipi” është i hapur për të gjithë krijuesit shqiptarë që shkruajnë dramë.

Disa nga rregullat bazë të këtij konkursi janë: dramat në këtë konkurs duhet të jenë jo më të shkurtra se 50 minuta; do të merren në shqyrtim dramat e të gjitha zhanreve; dramat e papërfunduara apo sinopsiset nuk do të merren fare në shqyrtim; dramat duhet të jenë origjinale, të shkruara mbas vitit 2000, të mos jenë vënë në skenë ndonjëherë të mos jenë botuar. Dramat dorëzohen në tri kopje.

Faqja e parë duhet të përmbajë: emrin dhe mbiemrin e autorit, adresën e autorit dhe mënyrën e kontaktimit me të, të dhëna për dramën: kur është shkruar, një sinopsis dhe mbishkrimin “Konkursi për Dramë Kombëtare “Katarina Josipi 2013”. Duhet të dërgohen në adresë të Teatrit Kombëtar të Kosovës (Teatri Kombëtar i Kosovës, Sheshi Nëna Terezë, nr.21, 10000 – Prishtinë, Kosovë). Tri dramat më të mira vlerësohen me tri çmime.

Drama që fiton vendin e parë, konsiderohet si dramë potenciale për t’u inskenuar në njërin nga sezonet e ardhshëm në TKK. Tri dramat fituese botohen në një edicion special. Konkursi i dramës kombëtare që organizon Teatri Kombëtar i Kosovës mban emrin e një aktoreje të shquar, Katarina Josipi (1923- 1969).

Është një nga themelueset e dramës dhe teatrit shqip në Kosovë, përkrah Antoneta Karahasanit, Matej Serreqit, Shemsi Zherkës, Shaban Gashit e shumë amatorëve të tjerë. Në vitin 1948, ajo bëhet pjesë e Teatrit të Prishtinës, femra e parë shqiptare në Teatrin Popullor Krahinor të Prishtinës. Në këtë skenë ajo aktroi për 21 vjet, personazhe nga repertori kombëtar dhe botëror i teatrit.

Sot në Prishtinë mbahet konferenca “Sukseset dhe sfidat e autorëve shqiptarë në mërgatë”. Në këtë konferencë të shkrimtarëve dhe poetëve nga diaspora pritet të marrin pjesë drejtues e përfaqësues të Lidhjes së shkrimtarëve, artistëve dhe krijuesve shqiptarë në Gjermani, Lidhjes së shkrimtarëve dhe krijuesve shqiptarë “Aleksandër Moisiu” në Austri, Shoqatës së shkrimtarëve, artistëve dhe krijuesve shqiptarë “Papa Klementi XI” në Suedi, Shoqatës së shkrimtarëve shqiptarë në Zvicër, Lidhjes së shkrimtarëve, artistëve dhe krijuesve shqiptarë në Norvegji, si edhe krijues letrarë nga mërgata kosovarë në vendet tjera.

Konferenca me autorët shqiptarë nga diaspora ka për qëllim themelimin e një asociacioni të përbashkët, me emrin Unioni i Krijuesve nga Diaspora, transmeton Koha.

Aktivitetet e autorët nga diaspora vazhdojnë me aktivitete tjera letrare. Në Orën 13, në Bibliotekën Kombëtare dhe Universitare të Kosovës do të hapet panairi I librit dhe do të bëhen promovime librash të autorëve nga diaspora, ndërsa në orën 17, në Novobërdë, do të mbahet Ora e madhe letrare.

Punëtorëve të arsimit që kanë punuar nga viti 1990 e deri në vitin 1999, do t’u njihet stazhi i punës, përmes një projektligji që është duke u përgatitur nga Ministria e Arsimit Shkencës dhe Teknologjisë (MASHT) Xhavit Dakaj, sekretar i përhershëm në këtë ministri, thotë se përmes projektligjit do t’u njihet statusi juridik punëtorëve të arsimit, atyre që nuk kanë pasur as sigurim, nuk kanë paguar tatim, nuk u është njohur stazhi i përvojës së punës.

Pra, sipas tij, këto do të rregullohen me ligj. “Edhe pse është folur që këta t’i kenë këto të drejta faktikisht, juridikisht nuk i kanë, këto të drejta tashmë do të legjitimohen.

Një prej tyre është njohja e 10 viteve si stazh pune dhe në bazë të buxhetit të bëhet ndonjë kompensim, pastaj qeveria do të vendosë se kah më tutje sepse ky tani është vetëm një draft”, tha ai, shkruan Zëri.

Dakaj tha se projektligji është në fazën përgatitore, ku është në diskutim të brendshëm. Ai tha se akterët e brendshëm, shkollat dhe institucionet e ndryshme kanë të drejtë t’i japin komentet e tyre. Ai më tej tha se më pas projektligji do të dalë në diskutim të jashtëm publik deri në fund të këtij muaji, pas këtij diskutimi do të dërgohet në qeveri, ndërsa në shtatorë të dërgohet në Kuvend për aprovim.

Alush Istogu, drejtor i administratës së arsimit para universitar, thotë se për këtë çështje janë formuar grupet punuese, kanë incizuar gjendjen nëpër të gjitha institucionet arsimore në të gjitha komunat.

Sipas tij, çdo shkollë ka pasur për obligim që ta paraqesë regjistrin e punëtorëve që kanë punuar në vitet 90-99, nëse janë djegur dokumentacionet, janë formuar komisione të veçanta për verifikimin e atyre punëtorëve që kanë punuar.