Sahit F. Osmani
Viti ka hyrë i shpejtë
Të ndalë vërshimën e trazirave
Shuen zjarrin e ndezur në gjuhë
Flet me heshtjen e ngrir?
Përndez errësirën në lëkurën e natës
Yjtë gufojnë me shkëlqimin e tyre
Shkrijnë brymën e vesës në gjijtë e tr?ndafilave
Viti ka hyrë i lehtë
Barrën e rëndë e ka ngarkuar mbi supet e kohës
Që padrejtësishtë ka shkaktuar dhimbje
Mbi paqen e rruzullit të dashurive njerëzore
Kanë kafshuar liritë
Kanë përgjakur drejtësitë
Kanë shaluar kurrizin njerëzor
Dhembshurinë e lirive ta bartin me plagë
në shpirt
Viti ka hyrë i mirë
Siç janë të mir? dhe njerëzit
Të rrjedhë me dritën e mirësisë
Si lumi pa vërshime duke k?nduar
Brigjeve me fëshfëritjen e gjetheve
e gjuhën e zogjve
Ku dashuritë me forcën e tyre tërheqin
Dhe bashkojnë njerëzit me njëri-tjetrin
Viti ka hyrë i ri me pastërtinë e shpirtit