Astrit Ahmeti
Teoria e famshme e Makiavelit se “Qëllimi e arsyeton mjetin”(Sundimtari duhët të jetë i lirë nga paragjykimet morale, ai duhët të jetë dinak e i pabesë sepse perndryshe nuk do të mund të arrinte qëllimet e tij), po na shfaqet në praktikë në shoqërinë tonë, konkretisht tek politikanët tanë të cilët qëllimin kryesor e kanë marrjen e pushtetit ndersa mënyra se si merret pushteti për ta nuk është e rëndësishme.
Është fare e dukshme që në kohët e zgjedhjeve shumë politikan bëhen lypsarë e pas kësaj periudhe ata marrin rolin e “mbretit”.
Ata po perdorin çdo mjet që do ti shpiente tek pushteti, duke filluar nga demagogjia, shantazhet, manipulimi me votat e qytetarëve etj.
Pothuajse të gjithë politikanët dhe partitë politike në Kosovë janë shumë të ngjajshme (duke marrë parasysh edhe mosprifilizimin e tyre), ato kanë të njejtat synime dhe dallimet mes tyre janë shumë të vogla, ato dallime të cilat i shpalosin tek publiku i bëjnë vetëm për të manipuluar me ta dhe për të marrë perkrahjen e tyre, por ne esencë ato me program janë të njejta, kjo më së miri argumentohet me levizjet e anëtareve të partive politike nga një parti në tjetren vetëm për interesa personale dhe materiale, shpesh politikanet tanë kur i humbin zgjedhjet i braktisin partitë e tyre dhe shkojnë në partinë që është në pushtet.e kjo do të thotë se për të nuk paska rëndesi ideologjia apo programi por vetëm pushteti dhe pozita e tij e favorshme.
Për politikanët tonë nuk është me rendësi se sa realizohen premtimet e bërë gjatë fushatës për ta me rendesi është pushteti, ata nuk cajnë kokën për mirëqënien e popullit, premtimet që po i bëjnë ndonjëherë as që parashihen me programin e tyre politik.
Partitë politike në Kosovë pas luftës e deri më sot kanë bërë shumë polarizime dhe kanë qenë një faktor i madh i ndarjeve regjionale në Kosovë.
Klasa politike tek ne po i perdorë qytetarët vetëm për marrjen e pushtetit dhe se votat nganjeherë blehen e nganjeherë manipulohen, ndersa pas marrjes së pushtetit nga partia fituese qytetarët nuk pyetën më për asgjë. por edhe kultura politike pasive po e bënë të vetën pasi që vetë qytetarët janë pasiv rreth qështjeve publike dhe nuk po e ngrisin zërin e tyre sa duhet.
Qeveria për qështje madhore duhët të marrë edhe mendimin e qytetarëve, por një gjë të tillë nuk po e bënë asnjëherë.Pë të pasur demokraci funksionale nevojitet që fushata parazgjedhore të përcillet me një konkurrencë programesh mes partive politike, ku partitë do ti ofronin programet e tyre politike dhe qytetaret vendosin se për cilin program të votojnë, por në Kosovë dihet që nuk votohet programi por lideri dhe partia, vetë qytetarët nuk i lexojnë programet e partive politike për të parë se qka ofrojnë ato për shoqërinë, por presin nga kandidatët ndonjë vend pune, tender, para etj në shkëmbim të votës së tyre.
Prandaj në këtë gjëndje që jemi nevojitet nje qytetari më aktive e cila nuk mashtrohet lehtë mbas premtimeve propabandistike si dhe profilizimi i partive politike sepse deri me tani qytetarët nuk i votojnë programet e partive por lideret e tyre.(Autori është student i Sociologjisë)