Shkrimtari Dritëro Agolli në një lidhje për News24, flet për këngëtaren e madhe Vaçe Zela. Sipas tij, këngëtari më i madh që bën emër të histori është ai, këngët e të cilit të mbushin në shpirt e zemër.
“Po ato këngë këndohen dhe në gëzime edhe në hidhërime edhe në valle, në të gjithë sistemet dhe të gjithë llojet e shteteve. Dhe tani unë sjell në mend tingujt e këngëve të Vaçe Zelës dhe ndonjëherë i këndoj vetë në heshtje duke mërmëruar, siç është fjala për një këngë popullore të stilizuar të saj, që e di dhe unë dhe shpesh herë rri kështu në dhomë, dhe me këngë, që mundohem ta bëj si ajo. Vaçe Zela ka hyrë në shpirtin e popullit tonë, ashtu siç ka këngëtarë në Europë që kanë hyrë në shpirtin e tyre. Njerëzit i mbajnë në kaseta, shoferët udhëtarët turistët, njerëzit e ardhur nga vende të tjera përpiqen t’i mësojnë këngët. Këtij lloj artisti unë i them artist i vërtetë. Tingujt kanë hyrë në themelet, apo në thërrmijat e tokës tonë, pore dhe në fëshfërimën e fletëve të pemëve, të kopshteve, kanë hyrë në gurgullimat e përrenjve dhe valët e lumenjve. Kështu që ajo jeton përherë në këtë popull por nuk jeton vetëm në këta breza që jeton tani, por edhe në brezat e tjerë që do të vijnë. Ajo është një pemë që nuk do të thahet kurrë. Gjithmonë ajo do të lulëzojë dhe do të bëjë fruta dhe fruta është kënga. Ajo edhe në diktaturë ka qenë ylli i këngës tonë. Në atë kohë ajo u rrit si këngëtare, u bë këngëtare e vërtetë, këngëtare me kitarë. Pak kemi ne vajza që edhe me kitare edhe me këngë. Ajo ishte shumë kërkuese në çdo këngë që i bënin kompozitorët dhe në çdo varg që i shkruanin poetët.
Edhe poetët e mëdhenj tanët dridheshin para asaj kur bënin vargjet. Incizimet e këngëve të saj duhet të ripërsëriten, të freskohen. Tani ka teknikë që të bëhen këto, pasi çështë e vërteta i kemi lënë mënjanë. Këngët e saj këndohen, por zëri i saj pak është ndjerë”.