Nga Valter KOXHAJ
Së fundmi është vënë re një shpërthim histerik dhe një kakofoni e pakuptimt lidhur me figurën e shenjtirt të arbërit dhe gjithë shqipeve kudo janë, Skenderbeut.
Ky shenjt që për kundërshtarët ishte një Aleksandër I rilindur ndërsa për perendimorët një “Atlet I krishtit” është padiskutim figura më e respektuar e kohës së tij. Kjo vihet re edhe në ditët e sotme ku pothuaj në të gjithë vendet perendimore ka një emër sheshi apo një bust të këti burri të pavdekshëm.
Përse është I ”gjallë” dhe pse duhet të jetë I pavdekshëm për ne Gjergj Kastrioti?
Skenderbeu është gjallë përsa kohë shqipëria dhe shqiptarët kanë ende shumë luftë për të bërë me armiqt e tyre. Nuk do të ketë kurrë një frymëzues më të shenjt për bijët e shqipes se sa skënderbeu. Ai është heroi I pavdekshëm që mbush zemrat e luftëtarve dhe ju jepë atyre, guximin e një të pavdekshmi. Ishte ky shenjtor që frymëzoj heronjt arvanitas e të ash-quajturit “Revolucioni grek”, librin e të cilit Kolokotroni e mbante në gji kur shkonte në beteja.( pavarsisht se në fond e gjithë lufta u përdor nga kancelarit evropiane për të ndërtuar një shtet imagjinar grek). Ky shenjtor I pavdekshëm ishte frymëzuesi I rezistencës që shqiptarët bënë kundër asimilimit osman për 500 vjet. Skënderbeu ishte gjallë duke I frymëzuar shqiptarët sa herë që këta nuk pajtoheshin dhe ngrinin kokë kundër regjimit. Duke u pranuar si një nga kombet të cilët asnjëher nuk e pranuan plotësisht sundimin e osmanëve. Ky shenjtor ishte ai që frymëzoj rilindjen tonë dhe I bashkoj ata burra për të kërkuar mëvetësin dhe drejtën e një kombi që nuk ju dorzua kurrë një sundimi pes-shekullor.
Pra nëse ka një frymëzues që ka përçuar gjithmonë bashkimin dhe ka frymëzuar gjithmonë qëndresën e mos asimilimin tonë, ky njeri padyshim është Gjergj Kastrioti.
Dhe ky nuk është një mit apo një sajes e krijuar nga lajthitja e ndokujt por është një e vërtet që rron ende në zemrat dhe në vetëdijen e çdo shqiptari që e do vërtet vendin dhe të vërtetën e tij.
Ai është ende gjallë ndaj edhe sot luftohet dhe orvaten të denigrojnë figurën e tij prej shenjtori. Kjo luftë bëhet për një arsye të vetme të çbëjnë tek shqiptarët besimin dhe të zhdukë frymëzimin e tyre që I nxit për liri. Dhe këtu e kam fjalën për ata shqiptar të cilët ende po jetojnë të ndarë dhe të pushtuar në tokat dhe shtëpin e tyre. Këta shqiptar jetojnë sot në Maqedoni, Mal të zi, Preshev, Çamëri. Ata që I robëruan dhe I mbajnë nën sundim këto toka thjesht shqiptare. E dinë se nëse do që një kombë të vdes duhet ti çrrënjosësh ati të vërtetën dhe ta tjetërsosh duke I robëruar shpirtin me anë të fesë dhe dizinformimit. Gjithashtu edhe të krijosh heronj të rinjë për të zëvendësuar të vjetrit.
Kjo luftë në thelb shpirtërore duket se po I jep frytet e veta. Disa shqipfolës të tjetërsuar në shpirt dhe injorant në mendje kanë filluar të nënvlerësojnë dhe të përbuzin figurën e Gjergj Kastrit. Këta mercenar apo këta joshqiptar në gjak, shpirt, rracë. Kanë filluar të kërkojnë një identitet të ri duke tjetërsuar të vërtetën që u ngjiz me lindjen e jetës në këto troje. Këta mbetje që vërtet besojnë se do të tjetërsojne shpirtin shqiptar duke hedhur baltë mbi heroin e tyre, nuk kanë për të arritur asgjë veç poshtërimit të tyre. Kjo sepse Skenderbeu ende jeton në zemrat e çdo shqiptari dhe kur kjo histeri injorantësh të arri kulmin. Ai vetë do t’jua heq kokën nga trupi siç bëri edhe me armiqt e kohës së vet.