Sahit F. Osmani
E kuptoj universin tënd
Që në qetësi më flet
Me mijëra fjalë
Pa dritën tënde diellore
Bota do të ishte e mugët
Nevoja e së brendshmes
E shpërfill të jashtmen
Kur bëhet e padurueshme
Çnjerëzorja dhe e keqja
Koha e ndryshon klimën
O lule që kullon dritë
Ti dhe natës i bën sfidë!