E mora me veti e futa në shpirt një
copë re Prizreni dhe një copë qiell
ti kem aty përditë po edhe pak diell
s’mund të bëj pa ta mbetem si gdhë
kur të erret edhe sytë kur më erren
sytë e lodhur grisë kur t’më shterren
në shaminë e palosur i ruaj e i puth
s’mundem më s’e dergjëm këtë fruth
nata zemrat kur zë mirë e t’i mbush
unë s’dëgjoj zë as s’më thërret kush
kalurojnë fëmijë e zogj të hazdisur
nxjerr shaminë me atë qiell t’qendisur
para më del një fytyrë e shkëlqyer
pak e mrrolur më fort e përmalluar
shtegu i parkut më ndahet më dysh
lisat e paqtë dridhen më dalin dyfish
Skender Berisha
14 korrik 2013,Prizren