Fshati Budakovë i Suharekës historikisht ka qëndruar më plumb e barot përballë armikut. Në këtë fshat historik, pas 40 vitesh është rikthyer në mermer Tahir Mustafa u vrarë në vitin 1956 nga OZNA si “armik i populli” për Serbinë.
Tahir Mustafa nga Budakova njihet si atdhetar i shquar.Ai ishte oficer i karrierës me shkollë akademike të kryer në Itali, dhe ishte oficer i Ballit Kombëtar, ku në vitin 1946 ‘OZNA’ u vra te “Rakitat e Prizrenit” tani në lagjen “Arbanë”.
Ai u vra për faktin se atëbotë e deshi Shqipërinë etnike dhe ishte kundër Serbisë. Riza Mustafa, i biri i Tahirit për të respektuar këtë kontribut të babit ka sjellë atë në pllakë mermeri.
“Tahir Mustfa ,simbolizon rezistencën titanike dhe gjakun e derdhur për bashkim kombëtar”, thotë Halit Elshani.
Figurën e Tahirit e vlerëson lartë edhe komandati i tri luftrave në ish0Jugosllavi Naim Maloku.
“Unë si ushtarak i karrierës kam lexuar mbi historikun e këtij atdhetari që aq shumë bëri për Kosovën. Ai u vra me të vetmin arsyetim, sepse i kishte thënë atëherë Serbisë ‘këtu më s’do të ketë ‘dobar dan”, por do të këtë vetëm tungjatjeta”, thotë Maloku.
“Duke lexuar në arkiva të Serbisë kam gjetur faktin se ai në syrin e hegjemonisë serbe është konsideruar si armiku më i përbetuar i Serbisë”.
Por Maloku lavdëroi edhe figurën e të birit të të tij Riza Budakova i cili për një jetë të plot ishte në shërbim të atdheut dhe në realizim të amanetit të babait të tij.
“Kur isha në krye të shoqatës”Migjeni në Lubjanë e kam takuar Rizain me angazhime të mëdha për Kosovën dhe shqiptar në Bruksel, Londëe , Lubjanë e kudo që ishte nevoja”,tregon Maloku.
Rexhep Kuçi, nënkryetar i komunës së Suharekës thotë se figurat si Tahir Mustafa dhe veprimtaria e kësaj familje ia japin vendin meritor komunës së Suharekës.”Komuna e Suharekës shquhet edhe historikisht për atdhedashuri”.
Djali i Tahirit, Riza tregon për kohën kur babai i tij ishte ballafaquar me OZNA Serbe.
“Unë kam qenë fëmijë i vogël, kur babin tim thuhet në Suharekë e kishin marrë OZNA nga berberi pa e rruar njërën faqe dhe kurrë më nuk e pamë”.
“Nje vit më vonë pushteti na konfiskoi tërë pasurinë. Unë me vëllain dhe dy motra mbetëm të jetonim me nënën Tahire, por na morën gjithë gjënë e gjallë, duke menduar se kështu në do të vdisnin dhe familja jonë të zhdukej”.
“Më kujtohet se babai im ishte oficer i karrierës dhe ishte në ” Islihat”, pajtues i gjaqeve. Ishte oficer në detyrë dhe mbi të gjitha ishte njeri që në odë priste çdo natë burra”.
“Pas kësaj ne mbetën nën mëshirën e Zotit.Ne binim e zgjoheshin duke qar me barkun e zbrazur me ndonjë barishte vere apo ndonjë kungull që na falnin të tjerët”.
“Në vitin 1974 ika në Belgjikë , pas pak morra edhe familjen, nëna më vdiq në Bruksel. Nuk më lejuan që eshtrat t’ia varrosi në Kosovë”.
“Ajo mbet në varret e Brukselit, kurse unë për herë të parë u ktheva në Kosovë në vitin 2001”
“Po atje dheu më dukej se çdo ditë më thërriste dhe më thoshte ktheje Tahir Mustafën në vendlindje. Unë vendosa këtë vit ta ngris një lapidar në shenjë kujtimi për atë”.
“Nga Belgjika solla mallin, solla amanetin e familjes”./TV Besa/