Ministria e Arsimit do të fuqizojë një udhëzim administrativ, ku parasheh dënime të rënda për të gjithë ata që e prishin procesin e provimit të maturës, raporton KTV.

Në bazë të këtij udhëzimi, nxënësit që identifikohen se kanë kopjuar gjatë testit të maturës shtetërore, do t’ia humbasin mundësinë vetes t’i nënshtrohen këtij provimi brenda një periudhe prej 3-5 vjet.

Zëvendësministri i Arsimit, Nehat Mustafa, shpreson se këto dënime do të ndikojnë në vetëdijesimin e të gjithë nxënësve dhe do të shërbejnë për t’ia ditur sa më shumë vlerën këtij testi, transmeton Koha.net.

Mustafa garanton se nga Ministria e Arsimit askush nuk ka publikuar ndonjë test, por kjo është bërë pasi ka filluar procesi i testimit.

Titulli i një libri mund të lindë para tij. Kështu ndodhi me librin “Shansi gjerman për Shqipërinë” i gazetares së “Deutsche Welle”-s, Mimoza Cika-Kelmendi. “Para se të më lindte ideja e librit, kisha formuluar në mendje titullin. Në fakt, këtë titull, në formën ‘Shansi i humbur…’, e kishim bërë shpesh objekt bisedash në vitet ‘80 në Tiranë, kur sapo kisha përfunduar studimet për Gjuhë-Letërsi Shqipe. Pas vizitës së dështuar të Shtrausit në Shqipërinë komuniste në vitin 1984, në rrethe të ngushta, sa herë që hapnim ‘biseda me zarar’, shpesh përsëritej hipoteza ‘Eh sikur të ishim lidhur me Gjermaninë…’. Në atë kohë që gjithçka dukej sikur po merrte rrokullimën, sidomos ekonomia, ardhja e një politikani perëndimor në mes të Tiranës, ca më shumë gjerman, na ndizte më kot fantazinë”, kujton Kelmendi. Në atë kohë mësuese në një nga fshatrat e Tiranës, ajo as që e mendonte se Gjermania do të ishte dhe shansi i saj. Tashmë dy dekada më vonë, pas vendosjes së saj në Gjermani, ajo vjen në Tiranë për të promovuar librin e saj “Shansi gjerman”, ku përfshihen 40 intervista me personalitetet më të larta të politikës dhe kulturës shqiptare apo diplomatë e ekspertë të Ballkanit në dekadën e fundit. Mes rrëfimeve nuk mungon as ai i protagonistit, i të ashtuquajturit “Shansi gjerman për Shqipërinë”, ish-ministri i Jashtëm gjerman, Hans Dietrich Gensher. Në intervistën e gjatë për Kelmendin, diplomati Genscher hidhet pas në kohë, duke kujtuar kohën kur kishte dëgjuar për herë të parë për vendin tonë. “Për Shqipërinë kam dëgjuar për herë të parë kur isha fëmijë, gjatë kohës së Musolinit. Natyrisht, i kisha përcjellë pothuajse të gjitha ngjarjet në atë kohë që kishin të bënin edhe me Shqipërinë. Në veçanti marrëdhëniet me ish-Bashkimin Sovjetik dhe vendeve komuniste. Më vonë kam ndjekur marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe Kinës. Prishjen e këtyre marrëdhënieve po ashtu. Gjatë Luftës së Dytë Botërore vuajti pasojat e kësaj lufte. Gjatë kohës së ekzistencës së Republikës Popullore të Shqipërisë ne ishim të vetëdijshëm që marrëdhëniet mes dy vendeve tona vuanin, për shkak të diferencimeve të mëdha të sistemeve politike të të dyja shteteve, si dhe të politikës izoluese të Enver Hoxhës”, kujton Gensher.

Hans Dietrich GenscherMë 1 tetor 1987 u vendosën marrëdhëniet diplomatike mes Shqipërisë dhe RFGJ-së. Ishte ish-ministri i Jashtëm gjerman, Hans Dietrich Gensher, ishte i pari që mbërriti në Tiranë më 23 tetor 1987, menjëherë pas kësaj marrëveshjeje. Në korrik të vitit 2012 në Bon, ai e kujton kështu ardhjen në Tiranë, dhe takimin me ish-presidentin Ramiz Alia. “Me ish-presidentin Alia folëm edhe për hapjen e vendit dhe mbi të gjitha për futjen e Shqipërisë në organizmat ndërkombëtarë. Unë i këshillova të futeshin në KSBE, si një hap për të dalë nga izolimi. Koha e izolimit ka mbaruar, i thashë. Mbaj mend që më dëgjoi me vëmendje dhe më premtoi se ashtu do të bënte…”.

Duke folur për marrëdhëniet më të hershme mes dy vendeve, Gensher shprehet se Shqipëria pretendonte zhdëmtim për dëmet e shkaktuara nga lufta. “Por Boni çdo herë refuzonte, sepse dëmshpërblimet ishin të mundshme vetëm në kuadër të një marrëveshjeje paqeje, siç e parashihte marrëveshja e Londrës. Në mars të vitit 1982, kërkesat për zhdëmtim do të rriteshin bashkë me kamatën (interesin) dhe kamatën e kamatës në shumën prej 4 miliardë dollarësh”, shprehet Gensher. Marrëdhëniet mes dy vendeve do të merrnin një lloj pauze pas vdekjes së diktatorit Enver Hoxha më 1985-n. Një ngjarje tragjike ndodh edhe në Gjermani. Në tetor 1986 u vra drejtuesi i delegacionit gjerman në atë kohë, zoti Von Braunmuhl, i cili u vra para shtëpisë së tij në Bon, nga e ashtuquajtura Ushtria e Kuqe. “Faktikisht bisedimet nisën fillimisht për marrëdhënie ekonomike, sepse ky vend komunist kishte treguar interes edhe më parë për këtë. Megjithatë, në ‘86-n, shqiptarët hoqën dorë nga disa kërkesa. Boni ishte ndarë përfundimisht nga Rajhu nazist. Dhe kështu u vendos më në fund që më 1 tetor këto dy vende të përfaqësoheshin me diplomatët e tyre përkatës. Gjithsesi për ne ishte një ngjarje më vete, pasi prej fundit të Luftës së Dytë Botërore nuk kishte pasur marrëdhënie diplomatike mes RFGJ dhe Shqipërisë”, shprehet Gensher.

Biseda me ish-diplomatin Hans Dietrich Gensher shtjellon fillesën e marrëdhënieve mes dy vendeve, marrëdhënie që në këto dy dekada, gazetarja Kelmendi i ka ndjekur me kujdes nga Berlini. Këto intervista nuk janë thjesht intervista, por fakte dhe këndvështrime që nesër do të ndërtojnë tablonë e plotë të marrëdhënieve mes dy vendeve. Interesante është dhe intervista me ish-presidentin Ramiz Alia. Ai e quan të rëndësishme për vendin vizitën e Shtrausit në vitin 1984. “Vitet ‘80 kanë qenë më të vështirat në ekonominë shqiptare. Në vitin ’84, ishte edhe më keq. E pritëm mirë ardhjen e Shtrausit. I ngritëm Shtrausit çështjen e reparacioneve të luftës, të dëmshpërblimeve. Ju e dini që Shqipëria ka qenë totalisht e angazhuar në luftën kundër fashizmit. Edhe unë që po ju flas, që 15-16 vjeç kam qenë në LANÇ, dhe në atë kohë janë vrarë njerëz dhe janë shkatërruar rrugë, ura fshatra, dhe nuk kemi pasur asnjë reparacion nga ana e Gjermanisë. Lufta ka qenë kundër fashizmit dhe ne kërkuam dëmshpërblime që është legjitime, por Gjermania dhe Shtrausi e kundërshtoi. Jo pse kundërshtoi luftën tonë, përkundrazi, ai ishte shumë dakord me luftën, por ai nisesh me faktin se me mbarimin e luftës, zonat sovjetike duhet t’i plotësonte Bashkimi Sovjetik. Kjo bëri që të zgjasnin bisedimet me Shtrausin, sepse ne këmbëngulnim me arsyetimet tona. Më në fund Shtrausi, i dha më duket 20 milionë marka falas qeverisë shqiptare dhe 20 milionë të tjera si kredi në fushën e mjekësisë, industrisë”, shprehet ish-presidenti i ndjerë, Ramiz Alia.

I sapopublikuar nga botimet “Naimi”, “Shansi gjerman…” i Mimoza Cika-Kelmendit shpjegon zhvillimet politike në trekëndëshin Tiranë-Shkup-Prishtinë në raport me Bonin, një nga kryeqendrat e Bashkimit Europian, ku shqiptarët si komb kërkojnë të integrohen. Në libër gjenden një galeri e tërë politike me opinionet dhe gjykimet e tyre, që nga Rugova, Berisha, Thaçi, Ali Ahmeti, Fatos Nano, Ilir Meta, Edi Rama deri tek ekspertë të diplomacisë botërore për Europën e Ballkanin. Krahas librit të ri, dje u prezantua edhe botimi i plotësuar i librit “Kadare ndryshe” të Mimoza Cika-Kelmendit. Sipas studiuesit Shaban Sinani, “Mimoza Cika-Kelmendi e ka ruajtur fjalën e I. Kadaresë bisedë pas bisede dhe tani na ofron një libër që mund të quhej ‘Shqipëria në 20 vjet në vështrimin e I. Kadaresë’. Mendimi i I. Kadaresë për çështjet më të rëndësishme të jetës së shqiptarëve në kapërcyell të shekullit të 20 drejt shekullit të 21 ka një kushtëzim gjenetik, etnogjenetik, që i bën nder atij që e shpreh dhe atij që e bën publik. Ky është një libër që u jep një ndihmë të vlefshme studiuesve të letërsisë, të historishkrimit letrar në veçanti, të historisë së shkrimeve, të historisë së kulturës dhe qytetërimeve, të historisë së feve dhe të identitetit kombëtar, por po aq edhe atyre që janë të interesuar për studion e shkrimtarit, ku është privilegj të hysh, dhe Mimoza Cika-Kelmendi është një prej atyre që e ka përjetuar këtë privilegj”.

Pasi e humbën betejën me krijuesit prizrenas, Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës (kryesia), ka vazhduar me injorimin e prizrenasve, atyre që merren me krijime letrare dhe atyre që e bartin barrën kryesore të organizimit të aktiviteteve letrare.

Pas fillimit (të premten) në Prishtinë të edicionit të pestë të manifestimit tradicional “Drini Poetik”, sot (të shtunën) është mbajtur ora letrare në sheshin e Lidhjes në Prizren, aty ku ky manifestim filloi 5 vjet më parë.

Pesë vjet më parë Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës pa i konsultuar fare krijuesit prizrenas, dhe pa i bërë fare “hesap” ata nisi manifestimin “Drini Poetik”, ora kryesore letrare e të cilit mbahej në sheshin e Lidhjes së Prizrenit, në përvjetorin e saj, me 10 qershor.
Për katër vjet të injorimit krijuesit prizrenas manifestimin e tyre tradicional të themeluar më shumë se 20 vjet më parë, me bekimin dhe përkrahjen e Lidhjes së atëhershme të shkrimtarëve, e mbajtën në sheshin Shatërvan ose në ambiente të mbyllura, ndërkohë që “shkrimtarët e qendrës” e “okupuan” lidhjen, atëbotë para katër vjetëve, duke e bërë për vete edhe qeverinë lokale në Prizren.

Katër vjet të rezistencës së krijuesve prizrenas shpërblehen me fitoren e tyre. Manifestimi tradicional “Ditët e Lidhjes”, rikthehet në Prizren si manifestim kryesor letrar i dhjetë qershorit, ndërsa Lidhja e Shkrimtarëve atë ditë e bojkotoi orën letrare. Njëmbëdhjetë ditë më pas, shkrimtarët e “qendrës” rishfaqen krejt “ilegalisht” në Prizren dhe pikërisht në sheshin e Lidhjes, mbajtën orën letrare të manifestimit “Drini poetik”. Për hirë të së vërtetës në këtë manifestim morën pjesë edhe disa krijues prizrenas(numërohen me gishtat e vetëm njërës dorë), por munguan shumica nga ata që krijojnë në Prizren apo ata që bartin peshën kryesore të organizimeve letrare.

Berat Batiu, njëri ndër organizatorët kryesor të aktiviteteve letrare në Prizren, thotë se në këtë orë letrare, që u mbajt nga Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës, nuk u ftuan të organizuar krijuesit prizrenas, u ftua ndonjë aty- këtu individualisht. Ditët e Lidhjes këtë vit u rikthyen si aktiviteti kryesor letrar në përvjetorin e “Lidhjes…” me 10 qershor, primat të cilin për katër vjet e pat “Drini poetik”. Por në orën letrare të organizuar këtë vit në sheshin e Lidhjes nga krijuesit prizrenas me 10 qershor mungoi “Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës”.

Kjo mungesë ishte një paralajmërim se Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës do të rishfaqej në Prizren, e që ndodhi të shtunën me 21 qershor, krejt “ilegalisht”. Krijuesit prizrenas në muajin maj takuan kryetaren e Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës Flora Brovinën për t’u dakorduar për bashkë organizimin e manifestimit “Drini Poetik”, për të arritur marrëveshje që edhe prizrenasit të jenë bashkë organizator të këtij manifestimi letrar, por ai që ishte kundër bashkë organizimit të këtij aktiviteti letrar me krijuesit prizrenas ishte sekretari i Lidhjes së Shkrimtarëve thotë Batiu, prandaj shton ai beteja për marrjen e primatit të orës kryesore letrare me 10 qershor fitohet nga krijuesit lokal, edhe falë përkrahjes nga kryetari i Komunës, ndërsa poetët e “qendrës”, pasi munguan me 10 qershor, në ditën kur për katër vjet me radhë organizuan orën letrare të Drinit Poetik në Sheshin e Lidhjes, rishfaqen në Prizren me 21 qershor.

Para aktiviteteve për shënimin e 136 vjetorit të “Lidhjes…” një delegacion i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës, kishte kërkuar takim me kryetarin e komunës së Prizrenit, por ai (kryetari I Komunës së Prizrenit) takimin me ta e kishte kushtëzuar edhe me pjesëmarrjen në takim të krijuesve prizrenas. Ky kusht dashamirës i kryetarit të Komunës së Prizrenit u refuzua nga “poetët e qendrës” dhe takimi nuk ndodhi prandaj pas betejës 4 vjeçare me krijuesit prizrenas, “Lidhja e Shkrimtarëve…” e humb betejën dhe në “mungesë të dëshirës” që të jetë me 10 qershor në Prizren, të shtunën me 21 qershor, vizitoi Prizrenin, gjysmë legalisht e gjysmë ilegalisht.

Nuk u njoftua për takimin asnjë Organizëm letrar i qytetit të Prizrenit dhe as ndonjë medium prizrenas. Prizrenasit, të gjithë ata që dëshirojnë të vijnë në Prizren, i mirëpresin…i mirëpresin sa herë do ta paralajmërojnë vizitën dhe sa herë të kërkojnë mikpritje, në të kundërtën Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës do t’i humb edhe betejat e ardhshme letrare në Prizren, sepse nëse nisesh ta injorosh një qytet me injorim do të ndeshesh. E kuptojmë se poetët janë “rebelë ” edhe në kuptimin e mirë të kësaj fjale, por edhe këta të Prizrenit, janë po aq “rebel”…/Rami Berisha/