Murat Gashi
M’u rrah zemra nga çudia që erdhi,
Ndaj koha e vjetër shkoi me miqësi.
S’kishin vitet pikë sherri as halli,
Dhe ne së bashku kalonim kohë,
Fytyrë hapur, buzëqeshje në çdo vend.
Sot, e larguar është një ditë vjeshte,
Të larguar janë edhe vitet,
Gjithë kjo sherrësi! Ky mendësi
Vdiq e u pa në ditë vjeshte, në të lartin qiell,
Dhe rrugëve vdiq besimi te unë e te ti!
Mik i shtrenjtë! Ç’gjë më nxorre atë ditë,
Që ma zjeve një këngë të bukur ti vetë në vjeshtë.
Në ditën kur unë pritja shumë prej teje,
Të pash kohën, që mbi vezë e të huajit dashurove,
Që të kllokoçasish ti përjetë.
Ndërsa… unë prap i dua vitet e ikura.
Prizren, 26 tetor 2024.