Bekim Fehmiu e kishte lënë Prizrenin në vitet ‘50 të shekullit të kaluar për ta vazhduar karrierën si aktor në Prishtinë, para se t’ia mësynte studimeve në Beograd. Por me Prishtinën nuk i kishin shkuar punët mirë asnjëherë.
“Prizreni im më përcolli i larë nga dielli i purpurt i shtatorit, ndërsa Prishtina më priti me shiun e mërzitshëm dhe rrugët plot baltë”, ka shkruar Fehmiu në pjesën e dytë të librin autobiografik “Shkëlqim dhe tmerr”, botuar në mars të vitit të kaluar.
Por historia e Bekim Fehmiut me “refuzimet” e Prishtinës ka vazhduar gjatë, shkruan sot Koha Ditore.
Sipas autobiografisë së tij, jo më shumë se një semestër Teatri Popullor Krahinor (tash Teatri Kombëtar i Kosovës) i kishte ndarë bursë aktorit që të studionte në Akademinë e Teatrit në Beograd. Arsyetimi lidhej me biografinë e të atit nacionalist, mësuesit veteran, Ibrahim Fehmiu.
Për dallim prej halleve të njëpasnjëshme me Prishtinën zyrtare, aktori i lindur në Sarajevë, më 1936, jashtë kufijve të shtetit amë ishte tejet i pranueshëm. Pos përplasjeve profesionale që kishte pasur me Teatrin Popullor Krahinor, ashtu sikurse edhe me stafin e “KosovaFilmit”, pas vdekjes së tij më 2010, edhe Kuvendi i Kosovës kishte refuzuar të mbante një minutë heshtje në nderim të tij. Rrallë është kujtuar në përvjetorët e lindjes a të vdekjes. Nga shteti pothuajse aspak.