Një narrativë e fortë, e përshkuar me persiatje të kulluara dhe një linjë tregimi herë dinamike e njoftuese, e herë e ngadaltë, me momente të shtjellimit të botëkuptimeve dhe biografive të personazheve.
Shkrimtari kosovar, Ndriçim Ademaj, sivjet e botoi librin e tij të parë në prozë “Pa Heronj, Pa Bujë”, të cilin e prezantoi edhe në Panairin e Librit në Prishtinë.
Autori i përmbledhjeve me poezi “Kërkoj Diellin”, “Dera” dhe “Këngë nga Rruga e Farkëtarëve”, lexuesve të tij ua ka dhuruar një anë tjetër të tij: një rrëfim të drejtpërdrejtë, shumë më të shtrirë.
I përcjellë me çaste humori vëzhgues, me momente urtësie e reflektimi, me nihilizëm të vazhdueshëm që shoqëron personazhin kryesor në dy emrat e tij, Ademaj paraqet rrjedhën e mbresave dhe mendimeve të Xhim Nimit me një sinqeritet të pafrenueshëm.
Pse Xhim-Nimi nuk arrin të ikë nga dhimbja në paqe e luftë, në dashuri e indiferencë? Kuptojeni në rreshtat e fuqishëm të romanit, në retrospektivën e udhës së personazhit kryesor nga bari i shkretë “Magdala” në Gjenevë deri në sokakët e rrënuar të Kosovës gjatë luftës së fundit.
Lexuesi bëhet dëshmitar i përballjes së tij me realitetin e njëjtë, por në rroba të ndryshme, të Xhim-Nimit në dy vende dhe në dy periudha të ndryshme.
Heroi i Ademajt na vjen i heshtur, ekzistent në mosveprimin e tij, inekzistent në kontributin e tij.
Ai e lufton iluzionin dhe vetëmashtrimin, i dorëzohet vetëm kauzës që ka dhe realitetit të pamohueshëm, gumëzhima e të cilit është e pandarë nga veshët dhe mendja e tij.
(Autor: Lum Gashi / Marrë nga KlanKosova)