Qazim Thaçi
Hap e përçark do i bie botës
Të shoh si vjeshta e vonë
Fletat e rrapit i përtokë në kalldërm
Fletat me pamje hëne të ç’jerra nga agimi
Pash emrin tëndë mos thuaj emrin tim
Se dy emërat bashkë i kam shumë mëni
Pash emrin tëndë më thuaj
Kur spinon dashurinë deri në tradhëti
Shtëpia a të vibron si kujtim i largët
Për dashurinë në banka të gjimnazit
Flakadanë ulur shesh të shoh tuj vajtuar
Pash emrin tëndë mos thuaj se në jetë ke dashuruar
E një ditë kur rrudhave të ballit ta lexojë dhembjen
Mos më thuaj se be, mbi be, e ke- pash emrin tëndë-
Po ikim nga kjo skenë barbare me fletë të zverdhura
Me frymën e Hamletit të pikëlluar në kalldërmin e qytetit tim.