Sahit F. Osmani
I lumtur është ai që shpirtin e ka plot dritë
Dhe fijet e territ i ka këput prej kohësh
Kufiri i dritës gërshet i pleksur me dashuri
Ku hijet e urrejtjes s’mund t’i ngjiten dot
Vetëm jeta kalon të këndojë këngën e vet
E ngjitur për zemër pa mëkate dashurie
Për ty që të jetosh e lumtur në këtë botë
Me shpirtin plot dritë mirësi të rrezatosh