Për ty o i vetmuar
për ty që qajnë rrugët nga do që ec,
për ty që jeta po ikën siç e di dhe vet
Për ty dhe për mua vëlla
ti n’skaj t´botës, e kurrë pa u pa,
për ty e për mua, kështu qenka shkruar
rrugëve t´botës me jetu !
Për ty e për mua
rrugët qenkan shtëpi
me valixhe n´duar
e me lot n´sy.
Për ty e për mua vëlla
për mjerimin tonë, që na ka ra !
Për ëndrrat, që na zgjojnë
këtu n´mërgim,
kemi frik nga to,
deri në agim.
Shkruan: Flora Totaj