Për kohën e shkuar kot
Vetmia është arma që vret
Në ditën e shpresës që rilind
Secili në jetën e vet ka një ditë
Ku nga ajo ditë e tutje
Përjetësisht nuk është vetëm.
Secila gjë në këtë jetë
Nuk është tek por qift.
E ne nga qifti,
Tek u lindëm .!
Por një qift,
Vazhdimisht lindi një tek tjetër .
Që në një ditë të caktuar
Me caktimin e Zotit Krijues
Të jetë qifti yt .
Për të vazhdua me tutje
Që si qift,
Të krijojmë një tek
Për dikë tjetër .
Deri atëherë,
Deri në pa mbarim …..
Deri në fundin e kësaj bote
Që veç një Zot e di .
Shkruan: Abdullah Thaçi