Shkruan: Sahit Osmani
Agime të ndtitura, muzgje të errta,
Cila është e fshehta juaj.
Me ç’gjuhë kuptoheni,
me ç’ndërmjetës,
Jetës t’i hapni udhën…!
Gjithçka shpërndani,
Gjithçka mblidhni,
Udhën e vdekjes askush nuk e di.
Vetëm ndjesia e të qenit saj,
Na bën ftofshëm të dridhemi!