Hajdar Mallaku
E njoh zemren tuaj, nxënës,
Orkestër në ekstazë;
Unë mësimin e matja me orë
E ju me sekondë e me zemër të bardhë.
Ora kishte orën vetë,
Bota kishte derdhur mend për të,
Si mos t’i përulësha me respekt
Gjerdan diturie të thur për dhuratë.
Kush mund ta qetësojë detin mbushur valë,
Këngën që këndohet nga kapiten i parë,
Rrëngje, ndihma, dridhma, dashuri paluar palë,
Në anijen e bardhë që hepohet pa u ndalë.
Botën tuaj e jetonit vetë,
Këtë moshë të bardhë e përjetoja dhe unë,
Po unë mësimin e matja me orë,
E ju me sekondë dhe me zemër të bardhë.