Poeti i madh argjentinas, Jorge Luis Borges, ka ndërruar jetë me 14 qershor të vitit 1986. Mbushen 30-të vite nga ajo ditë, kur vdiq një prej shkrimtarëve më të mirë të shekullit të kaluar.
I lindur në Buenos Aires më 1899, jetoi për disa vite në Spanjë. Me tu kthyer në Argjentinë nisi të publikonte poemat e tij të para nëpër revistat letrare, si “Historia universal de la infamia” në vitin 1935, gjë që e rriti popullaritetin e tij mes lexuesve.
Nëse janë katër fjalë ku mbështetet puna e tij, ato janë koha, hapësira, fati e realiteti. Autor i shpërndarë si në vargje ashtu edhe në prozë, ai ishte profesor i letërsisë angleze, anëtar i Akademisë së Shkencave e Letrave në Portugali, përkthyes e bibliotekar.
Borges ka shkruar “Alefi” – ndoshta kryeveprën e tij, krahas “La rosa profunda”, “El Otro” dhe “El informo de Brodie”. Më 1979, fitoi çmimin Miguel de Cervantes.
Në 1923 publikoi librin e tij të parë me poezi, “Fervor de Buenos Aires”, dhe pas dy vjetësh librin e dytë “Luna de Enfrente”. Në 1925 njohu Viktoria Okampo, muza e tij për shumë vite me të cilën u martua 40 vjet më pas.
Një fatkeqësi tjetër në jetën e shkrimtarit: verbohet. Borges, i cili kishte pasur gjithnjë probleme me sytë, e humbi përfundimisht shikimin në fund të viteve 50’ pasi kishte kryer 9 operacione. Por këtë sëmundje ai e përdori për të krijuar akoma më shumë. Kulmin e këtij procesi “sublimimi” ai e pati në vitet 1933 e 1934.
Falë tij, gjuha portugeze lexoi William Faulkner, Henri Michaux dhe Virginia Woolf. Borges ishte i fascinuar pas labirinteve, pasqyrave, refleksioneve, diçka që u pasqyrua edhe në tekstet e tij.
Një burrë që ka dashur shumë gra, me një jetë turbulente të dashurisë, por përmendi gjithmonë nënën e tij, Leonor Acevedo, si figurën që e deshi më shumë se asnjë tjetër, e me të cilën jetoi për dekada. /KultPlus.com