Behxhet Sh. SHALA – BAJGORA
Katër kalorësit e shqiptarisë : Në historinë e re të shqiptarëve , që nga shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë , më 28 nëntor 1912 në Vlorë , janë katër udhëheqës apo katër kalorës shpirtërorë dhe politikë që i dhanë vulë dhe përmbajtje këtij shekulli që shqiptarët e jetuan në gjysmë liri dhe pavarësi të cunguar.
Ismail Qemali ishte lexues i Deklaratës së Pavarësisë kurse Hasan Prishtina ishte mendja , truri , shpirti dhe forca lëvizëse e shqiptarëve drejt pavarësisë. Adem Demaçi ishte Prometeu , Marathomaku dhe Feniksi në luftë për çlirim , liri , pavarësi dhe bashkim kombëtar duke kaluar afërsisht 30 vjet burgje në kampet e përqëndrimit të ish Jugosllavisë dhe të Serbisë.
Adem Demaçi , njëqindmijë herë ka vdekur dhe është ringjallur për të vazhduar luftën dhe për ta jetësuar ëndrrën e të gjithë shqiptarëve të jetojnë në një shtet e që ende nuk është përmbushur , kryesisht për fajin e vet shqiptarëve. Adem Jashari , së bashku me familjen Jashari dhe bashkëluftëtarët që tërë kohën ishin me te , bënë një sakrificë , të paparë deri atëherë duke sakrifikuar jetët e tyre për të fuqizuar shpirtin liridashës dhe për të mbajtur gjallë flakën e lirisë që tashmë , me luftën e lavdishme të së lavdishmes Ushtri Çlirimtare e Kosovës ishte përhapur me fuqinë e zjarrit e që nuk shuhej përkundër krimeve të tmerrshme që bënte makineria ushtarake jugosllave dhe serbe , në përkrahje të heshtur të “ paqësorëve “ të Kosovës!
Nuk ka komb apo popull në botë , që nga fillet e njerëzimit dhe luftës për liri të kenë bërë një sakrificë siç e bënë Adem Jashari dhe familja Jashari por që mbetën të pavlerësuar nga politika e cila , kur kishin nevojë për ta , nuk i lëshonin nga goja kurse kur i vlerësonin si pengesë , ose i injoronin ose i fajësonin si përgjegjës për humbjen e jetëve të fëmijëve dhe grave të kësaj familjeje ndonëse me politikën e tyre , në një mënyrë kishin përgjegjësi për vrasjen e të gjithëve për faktin se ishin kundër lirisë së popullit , gjuhën e të cilëve e flisnin dhe e quanin gjuhë amtare në kohën kur me mish e shpirt ishin në shërbim të vrasësve të lirisë dhe jetës së shqiptarëve.
Adem Demaçi , përveç 30 jetëve që i kaloi në llogoret jugosllave dhe serbe , në kushte poshtëruese dhe çnjerëzore , edhe ato pak vite që i kaloi në kushte gjysmëlirie , parreshtur u sulmua nga shqitarët me përkatësi kombëtare jugosllave dhe serbe kurse , nga “ shokët “ e idealit , vuajtjeve , burgjeve dhe të luftës u margjinalizua në mënyrën më të paskrupullt , më të pandershme dhe më të ulët të mundshme , duke ia ngushtuar dhe pamundësuar hapësirën për veprim politik . Pikë kthese kundër Adem Demaçit llogaritet koha kur pikërisht “ shokët “ e Bacës Adem e përjashtuan Bacën e Shqiptarëve nga mundësia të bëhej President i Kosovës dhe u përcaktuan për një “ bacë “ tjetër , “ Bacin e Marecit “ që ua mbushi cullën me gjellë të kripur kurse kuletat me para që aq shumë u mungonin dhe ishin të pangopshëm për to. Kurrë nuk kam besuar se midis Adem Demaçit dhe Behgjet Pacollit , trimat e luftës dhe horrat e paqes do të përcaktohen për Bacin e Marecit. Dhe se kurrë nuk pata besuar se shqiptarët kanë hyrë në aq shumë mëkate e të dënohen me dënim kapital ; Behgjet Pacolli , President i Kosovës përballë Adem Demaçit . Prandaj , cullërat e mbushura me gjellëra zbrazen dhe kunërmojnë erë të keqe , kuletat zbrazen por turpi , i shndërruar në “ vlerë “ është i përjetshëm , për së gjalli dhe si pjesë e historisë ! Historisë së vërtetë e jo historisë që e shkruajnë horrat , për horrat !
Ngjyra kuq e zi kundër atyre që janë faqezi : Ismail Qemali krahas Deklaratës së Pavarësisë e kishte Flamurin Kuq e Zi , me shqiponjën dykrenare. Po për këto ngjyra dhe për këtë Flamur , Hasan Prishtina e shkriu mendjen , mundin , sakrificën dhe pasurinë e në fund edhe jetën . Komandanti Legjendar , Adem jashari e forcoi edhe më shumë Flamurin Kombëtar duke larë me gjakun e pastër shqiptar pjesën e kuqe të këtij flamuri e që ia fuqizon sfondin e shqiponjës dykrenare. Adem Jashari iku në përjetësi dhe e shkroi historinë pikërisht me këtë Flamur dhe pikërisht për Kosovën , si pjesë e pandashme e Atdheut tonë – Shqipërisë së Përjetshme ! Baca i Shqiptarisë , Adem Demaçi , sikur dikur Deddë Gjon Luli i Malësisë së Madhe , për këtë flamur dhe për Shqipërinë : “ hiç me vdekë nuk e kish gajle …”. Në kohën kur , me motive grafike dhe joestetike , “ nga të brendshmet e Tinës “ u bë flamuri i Kosovës që dhunshëm u imponua nga ajo ( Tina , ish ambasadore ) , Baca Adem erdhi te unë me një Flamur kombëtar , i punuar në Shqipëri dhe jo në Kinë dhe m’u drejtua me fjalët : “ Qupinë , këtë Flamur po ua dorëzojë ushtarëve të mi , Shkëmbit dhe Blinit në mënyrë që , në të ardhmen të mos i ngatërrojnë ngjyrat kombëtare dhe vulosin në vetëdije dhe ndërdije se kjo është qenia dhe ekzistenca jonë dhe se pa të jemi askushi dhe asgjë …”. Prej asaj kohe , Flamuri Kombëtar i Bacës Adem përdoret në familjen tonë në çdo 28 Nëntor kur festohet Ditëlindja e Shqiptarëve , kudo që jetojnë ! Dhe asnjë flamur tjetër Bacës Adem nuk i bënte aspak përshtypje “ flamuri i Tinës “ sepse thoshte se nuk i prodhon asnjë ndjenjë apo emocion dhe se ka për qëllim ndarjen e shqiptarëve sikur edhe krijimin e një kombi artificial , të rremë , pa rrënjë dhe pa trung e që përngjanë në një cung të tharë – “kombi” kosovar !
Flamuri Kombëtar i Ismail Qemalit , Hasan Prishtinës , Adem Jasharit dhe Adem Demaçit ishte edhe Flamuri i Qerqiz dhe Bajo Topullit , i Gjon Serreçit dhe Marie Shllakut , i At Gjergj Fishtës , Ndre Mjedës , Pashko Vasës , vëllezërve Frashëri , i Mihal Gramenos dhe Lasgush Poradecit , i Çajupit dhe Migjenit , i Mit-hat Frashërit dhe i gjithë atyre që e dhanë jetën apo vuajtën në burgje , në kundërshtim të Jugosllavisë apo dominimit sllav e që ishin shumë në Shqipëri , andej Drinit dhe këndej Drinit ! Flamuri Kombëtar ishte xhamadani i Azem Bejtës dhe Shotë Galicës , ishin tirqit e Shaban Polluzhës dhe të Mehmet Gradicës , ishte plisi i Shyt Marecit , ishte veloja e nusërisë e Marie Shllakut , Shotës , Xhevë Lladrovcit dhe Musine Kokollarit . Ky Flamur ishte kushtrimi i Tahir dhe Nebih Mehës dhe partiturë për veprën madhështore kënduar lirisë për Adem , Shaban , Hamëz Jashari , Rexhep Malën , Ilaz Kodrën , Fehmi Lladrovcin , Remzi Ademajn , Bardhosh dhe Jusuf Gërvallën , Shaban Shalën që edhe duke dhënë jetë në burgun e Prishtinës i këndonte Flamurit dhe këngën se : “ O more , këtu është Shqipëri e nuk është Serbi …”. Është Flamuri i Fazli Grajçevcit dhe Xheladin Rekaliut . Është Flamuri i të gjithë atyre që i shërbyen Kombit dhe Atdheut – Shqipërisë së Pavdekshme dhe të Përjetshme.
28 Nëntori apo Dita , Java , Muaji , Viti , Shekulli dhe Përjetësia e Kombit Shqiptar dhe Nënës Shqipëri na bashkon dhe do të na bashkojë gjithmonë. Nuk ka Flamur më të bukur në botë , nuk ka ngjyra që aq bukur kombinohen në çdo situatë, nuk ka Flamur dhe ngjyra që janë aq motivuese , aq ngushëlluese , aq qetësuese , aq frymëzuese e që , edhe në çastet më të vështira të jetës na bënin më të fortë .
Edhe kur humbnin ndjenjat gjatë hetimeve në duart e OZNA-së dhe UDB-së famëkeqe , para syve na dilte Flamuri Kombëtar që na shëronte plagët , përkujdesj për neve , ishte shtrat dhe mbulojë mbrojtëse , ishte rikthim në jetë dhe vet jeta ! Ushtarët e së lavdishmes Ushtri Çlirimtare e Kosovës betoheshin para Flamurit Kombëtar , rreshtoheshin në nder të këtij Flamuri edhe në raste kur vdekjen e kishin më afër se këmishën , shkonin me amshim me këtë Flamur dhe me Himnin Kombëtar . Nënat dhe gjyshet tona e qëndisnin këtë Flamur , që nga Marigo Posi në Vlorë dhe Elhame Shala – Bogujevci në Besianë dhe për këtë arrsetoheshin , torturoheshin dhe dënoheshin me dënime të rënda ! Për këtë Flamur u pushkatua dhe u zhduk , pa nam dhe nishan , nacionalisti Jahja Fusha në Besianë sikur që u torturua , arrestua dhe dënua me burg Hamit Abdullahu – Berberi .
Si motiv për frymëzim artistik dhe patriotik dhe veprimtari kombëtare Flamurin Kombëtar e kishte Bajrush Behrami – Bali sikur që tërë jetën në shërbim të këtij Flamuri dhe Atdheut ia kushtoi Shashivar Makolli – Qali.
Si është gjendja sot për dhe rreth Flamurit Kombëtar : Në pjesën e Shqipërisë së Dedë Gjon Lulit dënohesh nëse e përdor këtë Flamur të pashoqëruar me Flamurin e Knjaz Nikollës së Cetines . Në Luginën e Preshevës , varësisht nga situata , trajtoheni apo , më mirë të them , keqtrajoheni nëse këtë Flamur e përdorni si identietet kombëtar , shtetërorë , shpirtërorë dhe politik. Çdo gjë që del jashtë planeve të Garashaninit dhe Vaso Çubrilloviqit , është e dënueshme.
Në Maqedoninë e Veriut , Jugut , Lindjes apo Perëndimit , po bëhen përpjekje që Flamuri Kombëtar të zëvendësohet me flamurin fetar duke e maqedonizuar dhe islamizuat identitetin kombëtar . Në Kosovën e ditëve tona , i vetmi subjekt politik që ende nuk ka hequr dorë nga ky Flamur është LVV dhe për këtë kritikohet dhe sulmohet në ndërkohë që askujt nuk i pengon flamuri i Serbisë , një shteti të huaj dhe armiqësisht të rreshtuar ndaj Kosovës e që politikanët serbë të Kosovës e mbajnë në zyrat e institucioneve të Kosovës . Në çdo protestë që serbët e organizojnë kundër Kosovës , keni një ikonografi me flamuj të Serbisë e që askujt nuk i pengojnë sepse nuk guxojnë t’iu pengojnë . në disa komuna paralele të Serbisë në territorin e Kosovës e që financohen nga Buxheti i Kosovës e keni tëp vendosur flamurin e Serbisë por jo edhe të Kosovës.
Sot ; Flamuri Kombëtar valon lirshëm në Kullat e Glloxhanit , te Varrezat e Dëshmorëve të Kombit , te Varrezat e të Merituarve të Kombit , në ndeshje sportive , në dasma dhe në ahengje familjare. Sot Flamuri Kombëtar valon lirisht në Shtëpinë rrënojë të familjes Jashari në Prekaz , ku ishte pikënisja e luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe kryeqyteti i lirisë së Kosovës me të cilën kanë abuzuar aq shumë pikërisht një pjesë e atyre që është dashur ta mbrojnë këtë. Shtëpia e shkatërruar e që rrezikon të rrënohet e Jasharajve në Prekaz është Monument i Qëndresës dhe Orakull i Flijimit për një çështje që nuk ka çmim – për Çlirimin , Lirinë dhe Bashkimin e Kombit Shqiptar . Prekazi , si kryeqytet i lirisë së Kosovës është Vendi më i Shenjtë për të gjithë shqiptarët pavarësisht besimeve dhe bindjeve politike. Aty është rikthyer dhe është rimishëruar kuptimi i Nderit , Sakrificës , Gjakimit për Liri dhe aty është vulosur historia dhe vet qenia kombëtare . Aty është siguruar Përjetësia ! Aty ka gjetur zbatim thënia se për një vend ku bukës i thonë bukë , ujit i thonë ujë , ku jetohet dhe ëndërrohet shqip , ia vlenë edhe të vdiset shqip. Siç kanë vepruar edhe Ismail Qemali , Hasan Prishtina , Adem Jashari dhe Adem Demaçi dhe të gjithë Dëshmorët e Kombit , andej dhe këndej Drinit !
Urime Festa e 28 Nëntorit , Ditën e Flamurit dhe Ditën e Shqiptarëve për të gjithë ata që ndjehen të tillë dhe që tërë jetën e tyre kan qenë dhe janë në shërbim të Kombit dhe Atdheut !
27 Nëntor 2019 Prishtinë